Een op de drie Nederlanders kampt met eenzaamheid in deze coronacrisis. Romy is een van hen. Bij ‘Beau’ aan tafel legt ze uit hoe het is en voelt om eenzaam te zijn.
“Ik heb hele diepe dalen gekend”, vertelt de jonge vrouw.
Eenzaamheid
Eenzaamheid is een groot probleem in Nederland, al helemaal in deze coronacrisis. Door de lockdown-maatregelen neemt die eenzaamheid onder Nederlanders alleen maar toe. En daar herkent Romy zich maar al te goed in. De jonge vrouw kampte jarenlang met eenzaamheid, ook tijdens deze coronatijd.
Inmiddels heeft Romy minder last van eenzame gevoelens en komt ze er langzaam weer bovenop, maar dat was in het begin van dit jaar wel anders. In Beau vertelt ze zich voornamelijk eenzaam te hebben gevoeld in het begin van de coronacrisis. “Toen dacht ik echt: jongens waar zijn we mee bezig?” Romy laat weten dat haar dagen bestonden uit werken, eten en slapen, werken, eten en slapen: “Meer was het niet.”
Die periode van eenzaamheid beschrijft ze dan ook als “heel depressief”. Als Beau haar vraagt met welk gevoel ze elke ochtend opstond, antwoordt ze: “Opstaan en denken: weer een dag niemand om me heen. Weer een dag niemand wat te vertellen.”
Wat Romy vooral ook heel eenzaam deed voelen was dat ze bij niemand haar verhaal kwijt kon. “Je maakt dingen mee en die wil je delen met iemand, maar dat gaat niet. Er is niemand die wil luisteren”, vertelt ze openhartig. De jonge vrouw beschrijft eenzaamheid dan ook als een “groot gevoel van leegte”. “Ik had het gevoel een zwart gat in me te hebben.”
Het fragment waarin Romy aan het woord is kun je hier terugkijken.