Iedere vrijdag was het vaste prik in de ochtendshow van ‘Evers Staat Op’. Peter Heerschop die de week samenvat in zijn column ‘Lieve Marianne’. Vandaag deed hij dat voor de allerlaatste keer.
En dat ging niet zonder natte ogen.
Marianne wie?
Het begon allemaal met het dagboek van Marianne, zeventien jaar geleden. De naam komt van schaatsster Marianne Timmer, aan wie hij het overzicht zogenaamd vertelt. De column werd namelijk bedacht tijdens de Olympische Winterspelen van 2002 in Salt Lake City. Voor deze speciale, allerlaatste editie schoof the one and only, échte Marianne als verrassing aan in de studio.
Ontroerende finale
De verwachtingen waren hooggespannen voor deze finale, maar werden ook dubbel en dwars waargemaakt. Peter, meesterverteller en koning in het vermenselijken van het nieuws, maakte zowel in de studio als bij de luisteraars indruk met zijn slotcolumn. Daarin blikte hij terug op een column uit 2007, waarin hij vertelt over een legendarisch feestje bij Edwin thuis, in Hardenberg.
Mooie woorden
Ook benoemde, omschreef en bedankte hij één voor één alle leden van ‘zijn’ team, de mannen met wie hij zo ontzettend lang samenwerkte. Voor vaste sidekicks Rick Romijn, Niels van Baarlen en Jelte van der Goot en ook nieuwslezer Henk Blok had Peter als vanouds hilarische, maar voornamelijk ook ontroerend mooie woorden.
‘Edwin gaf me het gevoel van thuiskomen’
Peter sloot af met Edwin, aan wie hij naar eigen zeggen ontzettend veel te danken heeft. “Hij gaf mij iedere vrijdag het gevoel dat ik belangrijk was. Het gevoel van thuiskomen, van ‘hier mag jij alles en ik sta achter je’. En dat is denk ik het hoogst haalbare, want door zijn vertrouwen, werd mijn aandeel voortgestuwd”, aldus Peter, aan wie te horen was dat deze laatste voordracht hem veel deed. “Edwin was altijd trots, onvoorwaardelijk. En daarom zijn wij vrienden”
Dit was het dan…
Ook bedankte Peter de luisteraars. “Kantoren die speciaal koffie gingen drinken tijdens mijn column, mensen die in de auto bleven zitten tot ik klaar was. Bouwvakkers, vrachtwagenchauffeurs, kappers, rare marktkooplui, topsporters, juffen en meesters. Ik vond het zo mooi als ze zomaar op straat kwamen vertellen wat ze ervan vonden. […] Ik ben zeventien jaar van mijn leven bezig geweest. Het is een belangrijk deel van mijn leven”, vervolgt hij, terwijl hij de tranen wegslikt. “Lieve vrienden van dit radiofeuilleton. We hebben zoveel meegemaakt. Laten we vooral, zolang we dat kunnen, beseffen hoe bijzonder het was.”
Luister de ontroerend mooie laatste column in bovenstaande video.