In de 2Doc Spijtmoeders gaat Milou Gevers in gesprek met Caroline, die spijt heeft van het moederschap. Hoewel ze haar kinderen niet zou willen missen, zou ze toch nooit zwanger zijn geworden als ze de tijd kon terugdraaien.
“Ik denk dat mensen denken dat ik niet van mijn kinderen houd, of dat ik niet voor mijn kinderen wil zorgen of dat ik niet een goede moeder ben”, vertelt Caroline over haar keuze om niet in beeld te komen.*
“Ik heb nooit echt een hele duidelijke kinderwens gehad”, legt Caroline uit. Ze heeft er nooit over gefantaseerd om moeder te worden. “Ik denk niet dat alle vrouwen gemaakt zijn voor het moederschap, dat je klapperende eierstokken krijgt op een gegeven moment of spijt als je geen kinderen hebt gekregen.” Als in haar omgeving vriendinnen baby’s krijgen, wekt dat bij haar geen hunkering op. “Ik hoefde dat kind ook niet zo nodig op mijn arm, dat is niet mijn ding.”
Caroline heeft inmiddels twee volwassen kinderen. Als zij en haar man elkaar 28 jaar geleden ontmoeten, zijn ze binnen een jaar in verwachting van hun oudste. De zwangerschap stond niet op de planning. “Voor mij is abortus nooit een optie geweest, omdat ik ook vind dat je de consequenties van je eigen gedrag kan dragen en mijn moeder was er ook wel heel erg blij mee dat haar dochter eindelijk zwanger was.”
Caroline ziet het niet zitten om huismoeder te worden, maar ze heeft wel het gevoel dat dat van haar wordt verwacht. “In mijn omgeving had ik niet echt mensen die geen kinderen hadden of wilden”, verklaart ze. Geen kinderen krijgen is dan ook egoïstisch, wordt haar verteld.
Spijt van het moederschap: 'Voelt als een levenslange gevangenisstraf zonder kans op vrijlating'
Ondanks de spijt ziet Caroline ook de mooie kanten die haar kinderen haar hebben gebracht. “Wat ik altijd wel grappig vond, is de manier waarop ze zich op school gedroegen. Dat ze een eigen mening hadden en daar ook voor uitkwamen. Ja, dat zijn de dingen waar ik wel van genoot, die discussies.”
Voordat ze moeder wordt, gaat ze regelmatig alleen op pad met haar motor, maar als haar kinderen er eenmaal zijn, stopt ze met die hobby en doet ze haar geliefde voertuig weg. “Achteraf snap ik ook niet waarom ik dat nou deed. Waarschijnlijk was de stoere ik toch niet zo stoer en toch bevattelijk voor de maatschappelijke norm, dat ik daaraan wilde voldoen.” Ze denkt dat wanneer ze geen moeder was geworden, ze veel meer “gefladderd” had.
“Het nadeel van het moederschap is dat er altijd iemand afhankelijk van je is, totdat ze volwassen zijn in ieder geval”, zegt Caroline. Ze beschrijft het als iets waar je in vastzit, waar je niet zomaar uit kunt stappen. “Als ik bedenk wat opvoeding met een kind doet, dat jij het kind kan maken en breken, dat is een molensteen om je nek. Ik ben niet alleen mijn eigen persoon, ik ben moeder van.” Dat vindt Caroline een onprettige gedachte, dat ze van iemand anders is.
Als Caroline 9 jaar oud is, overlijdt haar oudste broer en als ze 14 jaar is, verliest ze ook haar vader. “Het waren wel de twee mannen in mijn leven waar ik me heel veilig bij voelde en die er zouden zijn als er iets aan de hand was.” Daardoor heeft ze van jongs af aan behoefte aan onafhankelijkheid. “Dat je niet uiteenvalt als iemand wegvalt.”
“Ik heb soms het gevoel dat mijn zoon niet zo oud gaat worden. Dat is niet met een aanwijsbaar iets, hij is niet geboren met een ziekte of vertoont risicovol gedrag, maar dat is een gevoel”, vertelt Caroline. “De angst dat je je kind verliest heb ik ook gehad toen hij voor de eerste keer een nacht doorsliep.”
Door het vroege verlies van haar broer en vader staat ze al jong stil bij de kwetsbaarheid van het leven en heeft ze een soort beschermingsmechanisme opgebouwd. “Dat je mensen niet in je wezen toelaat, zodat ik minder geraakt zal worden door het verlies, mochten ze op een of andere manier uit mijn leven verdwijnen.”
Spijtmoeders terugkijken? Dat kan hier.
*De vrouwen in de documentaire zijn als poppen in beeld gebracht.
Milou Gevers over haar documentaire 'Spijtmoeders': 'Spijt maakt je geen slechte moeder'
