Haar buik is op dat moment zo dik en hard, dat de huisarts haar direct doorstuurt naar het ziekenhuis.

Lees ook
‘Mogelijk duizenden Nederlanders lopen rond met ernstige ziekte door coronapandemie’

Cyste

Na verschillende bloedonderzoeken, scans en echo’s krijgt Mulder plompverloren te horen dat ze kanker heeft. “Dan zakt de grond onder je voeten vandaan.” Mulder brengt die dag in totale mineur een bezoek aan een gynaecoloog. “Bleek dat die diagnose nog helemaal niet met zekerheid vast te stellen was.”

In een ziekenhuis in Zwolle wordt duidelijk dat Mulder in ieder geval een enorme cyste in haar buik heeft. En dat is even schrikken. “Ik was bang dat het zou knappen, al was die kans erg klein.” Wat er precies in de cyste zit, blijft in het ongewisse. “De kans was groot dat het een goedaardige tumor was, maar het kon ook kwaadaardig zijn.”

Dertig centimeter

Helaas blijkt het om kwaadaardige eierstokkanker te gaan. Twee weken na het bezoek aan de huisarts moet Mulder onder het mes. “Ze hebben toen een tumor van 12 kilo en een doorsnee van 30 centimeter uit mijn buik getild.”

Ook haar eierstokken, eileiders, baarmoeder en blinde darm worden verwijderd. Maar omdat al het kwaadaardige weefsel in de enorme cyste zit, is Mulder wel in één keer klaar. “Het was alsof de tumor een eigen leven was gaan leiden. Dat is mijn geluk; ik heb dan ook geen chemo of bestraling gehad.”

De tumor heeft waarschijnlijk jaren de tijd gehad om uit te groeien tot de astronomische omvang van 30 centimeter. “Het groeide heel langzaam tot het een groeispurt nam en op mijn darmen begon te drukken. Vandaar de pijn.” Mulder is na de operatie ruim een halfjaar uit de running. “Het was zowel fysiek als mentaal toch pittiger dan ik dacht.”

Lees ook
Lilian zoekt mensen wiens partner óók prostaatkanker heeft: ‘Hebben zij dezelfde emoties als ik?’

Alien

Daarna moet ze elk halfjaar op controle. “Dat blijft spannend. Je hoopt elke keer weer op goed nieuws.” Nu, vijf jaar later, is ze nog steeds schoon. “Het litteken van mijn schaambeen tot net onder mijn borsten hoort nu gewoon bij mij.”

Omdat dit verhaal een goed einde kent, kan Mulder er nu om lachen. “Thuis spraken we over de ‘alien’ in mijn buik. En als ik mijn verhaal vertel, is het bijna alsof ik het verzin.” Ook is ze nog altijd verbaasd over de zeldzame omvang van de tumor. “Zo’n enorme buik heb ik tijdens mijn zwangerschappen niet gehad.”