Hoe ben je in aanraking gekomen met vitiligo?
“Ik heb het zelf acht jaar geleden gekregen. Het is ongeveer begonnen toen ik vijfentwintig was. Het begint in hele kleine spikkels op je huid en wordt langzaam een grote vlek. Ik kan me nog herinneren toen ik het kreeg. Het begon op m’n handen.”

Lees ook
Gepest jongetje met vitiligo vindt troost bij hond met dezelfde huidaandoening

Hoe kwam je op het idee om vrouwen met vitiligo te fotograferen?
“Twee jaar geleden kwam er een meisje op mij af die mij complimenten gaf over m’n huid. Alsof ik een tatoeage heb. Ik merkte dat het me zo’n goed gevoel gaf. Ik ben fotograaf, heb veel rondgevraagd en toen is het balletje gaan rollen.”

Wat wil je met de foto’s bereiken?
“Een half tot één procent van de wereldpopulatie heeft vitiligo. Er zijn heel veel mensen die niet weten wat het is en daarom krijgen mensen met vitiligo vaak negatieve respons. Dat is mijn grootste doel, dat mensen weten wat het is: een ziekte die de huid aantast. Er zijn allemaal mensen in allerlei kleuren en vormen. Hoe meer we het laten zien, hoe meer erover wordt gesproken, zodat het niet meer wordt gezien als iets raars.”

Lees ook
Padminie over vitiligo: ‘Mensen zien me nu als blank met bruine vlekken’

Waar let je op bij het maken van de foto’s?
“Ik fotografeer normale vrouwen zoals jij en ik. Tot nu toe heb ik ongeveer twintig procent uit Nederland gefotografeerd en de rest komt uit het buitenland. De foto’s ontstaan heel organisch. Als die meiden binnenkomen, dan neem ik de tijd om ervaringen uit te wisselen. Gek genoeg is het zo dat je een klein bondje met elkaar hebt. Je begrijpt elkaar. Het eerste wat ik wil is dat de meiden zich knap voelen en dat het oké is dat ze in hun ondergoed staan.”

Wat vind je ervan dat de foto’s viral gaan?
“Bizar, ik had echt niet verwacht dat het zo snel zou gaan. Tuurlijk ben ik heel trots. Als fotograaf ben ik heel erg kritisch. Ik denk elke dag: heb ik wel de goede blik te pakken van degene die ik portretteer. En als ik dan zoveel positieve reacties krijg. Dat vind ik heel erg gaaf en geweldig voor de meiden die voor de camera hebben gestaan.”

Lees ook
Topmodel Winnie: ‘Vroeger werd ik uitgemaakt voor koe’

Wat merk je daarvan?
“Ik heb heel veel aanvragen van vrouwen die zich ook aan willen melden. Dat is wat ik heel graag wil, dus daar ben ik heel blij mee. Ik heb nu twintig meiden gefotografeerd en wil nog wel even door. Voor mij is dit project een viering van unieke schoonheid en het losbreken van het schoonheidsideaal dat we nu hebben.”

Ben je van plan om de collectie uit te breiden naar een ander kanaal dan Instagram?
“Mijn doel is om in 2020 alle beelden te vormen tot een boek. Daarnaast ben ik bezig met een expositie. Maar voor nu richt ik me op het maken van foto’s.” De komende maanden zullen de prachtige foto’s van Elisabeth dus alleen nog te zien zijn via Instagram.