De moeder van Hanna Laskewitz-van Overbeek overlijdt op 66-jarige leeftijd aan de gevolgen van anorexia. In het EO-programma ‘Ik mis je’ vertelt ze over de ziekte van haar moeder. ‘Je ziet iemand verdrinken terwijl je erbij staat te kijken.’
Hanna moet machteloos toekijken hoe haar moeder ten onder gaat aan de ziekte. Na haar overlijden klampt ze zich vast aan de talloze nagelaten dagboeken van haar moeder.
De stapels dagboeken vol schrijfsels en plaksels die Laskewitz’ moeder heeft achtergelaten, zijn een bron van inspiratie voor haar dochter. “Zo staan er heel veel van die dingen in, dat ik denk ja: wat mooi eigenlijk”, vertelt ze. “Ik ben ze pas gaan lezen nadat ze is overleden en ik denk: wat was jij wijs. Ja, dat wist ik al, maar echt: ongelooflijk. Ze heeft wat dat betreft veel nagelaten, ik lees er graag in.”
Laskewitz had naar eigen zeggen een lieve, betrokken moeder met wie ze een echte band had. Iets waar ze veel aan had als het enige meisje in het gezin naast drie broers.
Laskewitz’ moeder overlijdt aan de gevolgen van anorexia. “Dat heeft ze eigenlijk altijd al gehad”, legt ze uit. Haar moeder had een heftige vorm van anorexia, iets wat Laskewitz als kind nooit echt doorhad.
“Mijn moeder at nooit een toetje, bijvoorbeeld. Nooit wat lekkers, en dat toetje viel mij als kind echt op; dat ze nooit na het avondeten een toetje nam en wij allemaal wel. Ik had voor mezelf bedacht: oh, als je moeder bent mag je helemaal niks lekkers.”
Als Laskewitz en haar broers uit huis gaan, verergert de ziekte van haar moeder. “Toen wij uit huis waren is de anorexia veel meer naar boven gekomen. Eigenlijk toen ze wat ouder werd.” De ziekte slokte haar moeder uiteindelijk op, vertelt ze. “Je ziet iemand verdrinken terwijl je erbij staat te kijken. Je wilt heel veel doen, maar je kunt zo weinig.”
Toch probeerden de zus en haar broers hun moeder te helpen waar dat kon. “In de tijd dat het echt heel slecht ging, dat was niet eens op het laatst maar acht of tien jaar geleden, hebben we haar echt gedwongen om opgenomen te worden. We wilden haar gewoon zo graag redden.”
Arthurs zus Simone overleed aan anorexia - nu loopt hij de marathon van New York voor haar
Haar moeder deed haar best om beter te worden, maar dat deed ze vooral voor haar kinderen. “Op een gegeven moment lag ze aan sondevoeding in het ziekenhuis,” herinnert Laskewitz zich.
“Toen mocht ze niet meer uit bed. Nou ja, dat geeft dan een opluchting, maar als je haar daar zag, dat was echt verschrikkelijk. Ze werd daar doodongelukkig, ze zakte steeds meer in haar depressie daar.”
In het ziekenhuis ging het alleen maar slechter, en dat leest Laskewitz terug in de dagboeken. Het is enorm pijnlijk om terug te lezen. “Ik was heel blij”, vertelt ze over die periode waarin ook haar dochter Judith werd geboren.
“Ik had een dochter gekregen, maar mijn moeder lag een kilometer verderop aan de sondevoeding, die wilde eigenlijk niet meer leven en die kon ook niet blij zijn.”
In haar moeders dagboek staat: ‘Morgen wil Hanna komen met Judith, ik zal stralend en opgewekt zijn’. “Dat laat zien dat ze het voor ons deed.”
Je ziet deze aflevering hier terug.
Ik mis je kijk je elke zaterdag om 19 uur op NPO 2.
Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel 0800-0113 of ga naar www.113.nl. Stichting Zelfmoordpreventie is 24 uur per dag en zeven dagen per week bereikbaar.
Evi Hanssen over anorexia: 'Het draait niet alleen maar om gewicht verliezen, het gaat om controle'
