Ik droom nog even na over mijn avond met Mehmet. Ik ruik nog zo heerlijk naar hem.

Ik heb nooit begrepen waarom mensen na heerlijke sex direct onder de douche springen, alsof ze iets af van zich af moeten spoelen. Vooral een getrouwde minnaar doet dit. Die moet zijn overspel zo snel mogelijk in het doucheputje laten verdwijnen, elk spoor van zijn clandestiene begeerte uitwissen. Bij mij mag de liefde nog nasmeulen.

Ook nu zijn zijn appjes nog even hartstochtelijk als voorheen, maar Mehmet heeft zijn kinderen bij hem thuis het weekend, dus afspreken zit er niet in.

Sowieso is hij daar tot nu toe niet duidelijk in. Ik word daar onzeker van. Ik heb totaal geen grip op hem. Uiteindelijk ken ik hem natuurlijk ook helemaal niet.

Dat is een groot nadeel van Tinder. Je ontmoet iemand en het enige referentiekader is zijn profiel.

Wanneer je iemand – zoals vroeger – in de kroeg ontmoet, is er altijd wel iemand die hem kent. Die weet of hij een player is, verlegen, een zuipschuit, een big spender of juist een gierigaard. Eigenlijk zouden er op Tinder reviews moeten staan. Maar ja, een zure versmade date geeft geen oprecht inkijkje in het karakter van de lover in spe.

Wat wel een uitstekende informatiebron is, zijn echte exen. Bij ieder Tinderprofiel zou dan een aparte bijsluiter zitten waarop een ex haar informatie kan delen. Alleen voor serieus geïnteresseerden. Echter, het mag geen wraakzuchtige ex zijn, want dan komt hij nooit meer aan de vrouw. Het moet een eerlijke ex zijn, die zich nog herinnert waarom ze hem ooit mee naar huis heeft genomen.

Misschien zou er eigenlijk een soort Vinted-site moeten komen: Vindt ‘M. Een Marktplaats voor Mannen. Of een ruilbeurs voor degenen die er niet van houden lang alleen te blijven. Sommige vrouwen vinden de zekerheid nu eenmaal prettig.

Al die jaren achterover zitten in de leunstoel van een huwelijk, daar is moeilijk uit te komen. Ook al zitten de slijtplekken er overal in.

Want laten we wel eerlijk wezen, als vrouw ken je al zijn grappen, zijn politieke voorkeur en zijn cowboyverhalen over vroeger al lang. Een discussie met hem is geen uitdaging noch interessant. Jij kijkt liever naar Bridgerton dan naar de zoveelste actiefilm met Jackie Chan die híj weer opzet.

Hoe handig zou het dan niet zijn dat je als vrouw een nieuwe – om te beginnen twee weken op zicht – mee naar huis neemt en voor hem een ander goed onderkomen zoekt waar hij weer helemaal tot zijn recht komt.

Een gebruiksaanwijzing erbij: handig in huis, praat niet te veel, behalve als hij een rumboon te veel op heeft, is leuk met de schoonfamilie maar hangt erg aan zijn moeder. ’s Morgens niet te veel met hem praten en let op: hij is kleurenblind. Zoent lekker, voor zover ik me herinner.

Dat is ook zoiets. Duurzame stellen tongzoenen vaak niet meer. Een vluchtige zoen op de mond bij het afscheid of thuiskomen, maar het ambachtelijke tongworstelen is er na verloop van tijd niet meer bij. En daarmee verlies je enorm veel aan intimiteit.

Immers, niets is zo intiem als tongzoenen. Een van de weinige dingen die je niet zelf kunt doen. Klaarkomen kun je zelf, hoewel die zelfredzaamheid op den duur ook behoorlijk gaat vervelen. Je kunt verschillende fantasieën bedenken, maar het orgasme blijft voorspelbaar. Net zoals dat je jezelf geen mop kunt vertellen die je nog niet kende, kan je hand je niet verrassen tijdens het masturberen.

Vooral sex is voor mij een belangrijk onderdeel van een relatie. Daarom zou ik naast alle goede en slechte karaktereigenschappen, ook graag een vermelding willen zien over zijn libido.

In het begin pochen alle mannen natuurlijk hoe enorm geil ze zijn, maar dat is in de praktijk vaak anders. Dus graag wil ik weten of hij één keer per week genoeg vindt, zijn penis het laat afweten als hij gestrest is of dat hij een ferme Duitse Staander heeft, altijd klaar voor de jacht.

Maar met alle overpeinzingen weet ik nog steeds niets over mijn minnaar. Ik krijg van die ongrijpbaarheid enorme anxiety. Vanaf het moment dat ik ’s morgens mijn hondje uitlaat, voer ik een enorme discussie met mijn gespleten persoonlijkheid:

“Sophie… Bij twijfel, wegwezen!”

“Maar ik vind ‘m zo leuk. En de sex is zo fantastisch.”

“O ja? En de anxiety die je hier van krijgt ook?”

Het houdt niet op in mijn hoofd. Wanneer ik voor het tweede uitlaatrondje ’s middags een uur door het park heb gelopen, kan ik niets anders doen dan de conclusie trekken: nokken hiermee.

Ik app hem: ‘Lieverd, ik ga nu iets zeggen dat mij meer pijn gaat doen dan jou.’

Mehmet antwoordt direct: ‘Oh, vertel.’

‘Ik ga stoppen met ons.’

‘Waarom?’

‘Ik heb niet het gevoel dat ik jouw prioriteit heb. Ik word hier te onrustig van. Zaterdag was de laatste keer dat wij elkaar gezien hebben.’

Hij stuurt terug: ‘Natuurlijk gaan we niet stoppen. Ik wil je juist heel graag zien gekkie. Kinderen komen zaterdag, vrijdagavond ben ik bij jou.’

‘Ooh. Ok.’, is mijn reactie.

Over ruggengraat gesproken.

Sophie* (58) is journalist, moeder en columnist bij LINDA.nl. Ze is volop aan het daten en neemt je mee in haar ervaringen met dating-app Tinder. De volgende aflevering verschijnt vrijdag 16 april om 20.00 uur op LINDA.nl. 

Lees ook
‘Ik wist niet dat een hand om je keel zo opwindend zou zijn’