Zon, zee, strand… en rampspoed. Voor je je mojito achter de kiezen hebt, zit je met een kotsende kleuter of een man die gillend een zee-egel uit zijn voet plukt. Weg droomvakantie, hallo nachtmerrie.
In de rubriek Vakantieleed vertellen vrouwen over de vakantie die ze liever vergeten, maar nog altijd op hun netvlies gebrand staat.
Wie
Linda, haar man en drie kinderen
Plaats van bestemming
Jamaica
Hik(je) op de weg
Het niet-zo-luxe verblijf
De familie Bosscher komt oorspronkelijk uit Meppel, maar emigreerde in 2021 naar Curaçao en woont daar nog steeds. “Toen we daar anderhalf jaar woonden, wilden we het Caribisch gebied verder verkennen. Dus besloten we op vakantie te gaan naar Jamaica. Vanaf Curaçao is het maar twee uurtjes vliegen. Prima te doen, dachten we.”
Linda’s eerste indruk van Jamaica was, nou ja… niet al te best. “We kwamen het vliegtuig uit en gingen meteen naar de huurauto. Er gingen toen al dingen mis. De creditcard besloot ermee te kappen, dus we moesten het even zonder geld doen. Toen we door de stad reden voelden we ons enorm onveilig. Bij elk stoplicht was ik bang dat de auto werd opengetrokken. Nu moet ik ook zeggen dat we ons beter op deze reis hadden moeten voorbereiden, want we hadden met veel dingen geen rekening gehouden. Zoals bijvoorbeeld het feit dat je in Jamaica links moet rijden, kwamen we ter plekke pas achter.”
Tijdens de vakantie verblijft het gezin in twee resorts, waar ze steeds een paar nachten slapen. Dat eerste verblijf? Een schot in de roos. “Strawberry Hill was een prachtig resort. Midden in het bos, met een uitzicht om in te lijsten. Het was rustig en sfeervol. Ik zou er zó weer naartoe gaan. Na een paar dagen was het tijd om naar ons tweede verblijf te gaan, daar begon de horror.”
Ze rijden zes uur naar de andere kant van het eiland, naar een zogenaamd luxe all-inclusiveresort. Op boekingssites scoort het een dikke negen en het prijskaartje liegt er niet om: duizend euro per nacht voor een familiekamer. Maar ach, dan krijg je ook waar voor je geld. Toch?
Claudia's rustige vakantie mondt uit in ordinair zuipfestijn: 'Een vrouw greep hem bij zijn kruis, waar zijn dochter bij was'
“Toen we aankwamen, zag ik meteen dat er een stuk meer toeristen waren. Maar die drukte zorgde ook weer voor een gezellige sfeer. Prima, dacht ik nog. Tot ik het hotel zelf zag.” Van buiten is ’t al geen feest: verrotte kozijnen, afgebladderde verf, houten planken voor de ramen. “Het leek in de verste verte niet op wat we hadden geboekt.”
Tekst gaat verder onder de foto
Binnen is het niet veel beter. “Overal waar je keek was er wel iets kapot of simpelweg ranzig. Onze familiekamer was niet goed gepoetst. De ramen waren beslagen, omdat het afzuigsysteem helemaal onder het stof zat en voor geen meter werkte.”
Omdat het er vochtig is, zitten de kozijnen onder de schimmel. De muren en deuren kunnen ook wel een likje verf gebruiken, vindt Linda. “Je zag overal vegen op de muren en deuren. Verder stonden er spullen gewoon niet op hun plek. Er stond een kast zowat in het midden van onze kamer, wie bedenkt dat?”
En dan die gangen. “Overal lag afval en afwas gewoon op de grond, voor de deuren van alle hotelkamers. Dat bleef soms gerust een dag liggen in de hitte, waardoor het al snel begon te rotten. Er liep zelfs ongedierte rond.”
Ondertussen lijken de andere gasten van het vakantie verblijf zich nergens druk om te maken. “Het was alsof wij de enigen waren die het vies vonden. De rest lag de hele dag relaxed in het zwembad, alsof er niets aan de hand was.”
Van een ‘ontspannen zen-sfeer’ is voor Linda dan ook geen sprake. Daarom besluit ze naar de receptie te gaan om hun geld terug te vragen. Veel begrip krijgt ze daar niet. “We konden geen geld terugkrijgen en moesten er maar mee leren leven. Ondertussen stonden de baliemedewerkers onderling ruzie te maken waar wij bij stonden. Superongemakkelijk.”
Ondanks alles blijft Linda met haar gezin toch maar in het vakantieverblijf. “De kinderen vonden het allemaal prima, die hadden geen last van de ranzigheid. En alle andere resorts in de buurt zaten vol, dus we hadden weinig keus.” Gelukkig kunnen ze er – met enige moeite – de humor nog van inzien. “We hebben er best om gelachen. Ik heb, om overduidelijke redenen, vrijwel niets aangeraakt en ben het zwembad niet ingegaan. Terwijl de kinderen aan het zwemmen waren, zeiden mijn man en ik nog tegen elkaar: ‘Zodra het kan, gaan we hier weg.’ We telden de dagen af.”
Na vier lange dagen gaan ze naar huis. Thuis duikt Linda toch nog even Booking.com op. “Ik had, toegegeven, vooraf niet álle reviews gelezen. Ook daar zat een gebrek aan voorbereiding”, zegt ze lachend. “En jawel: daar staan ze. De horrorverhalen van anderen over hetzelfde vakantieverblijf. “Ik ben normaal niet iemand die snel een slechte review schrijft, maar in dit geval heb ik toch maar even een kritische noot achtergelaten.”
Het hotel reageerde netjes: ze zouden ermee aan de slag gaan. “Maar toen ik vorige maand nog eens keek? Nog steeds boze reacties over viezigheid en ellende. Verbetering? Niet dus.”
Heb jij ook zo’n verhaal vol vakantieleed? Mail dan een korte samenvatting, je telefoonnummer en eventuele foto’s naar robin.swinkels@linda.nl onder vermelding van ‘Vakantieleed’.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Tijdens vier weken reizen maakte Indy drie natuurrampen mee: 'De ergste cycloon in 50 jaar tijd'
