Manon ‘The Style Shrink’ Meijers adviseert lezers op stijlgebied in deze rubriek. Heb je zelf een vraag? Kom maar door.
Manon Meijers schreef de bestseller Kleed Jezelf Gelukkig. Haar missie is om zoveel mogelijk vrouwen weer lachend voor hun spiegel en kast te krijgen.
Mijn vriendinnen zijn iedere dag behangen met al hun sieraden. Ik vind het er prachtig uitzien, maar op de een of andere manier vergeet ik zelf steeds mijn schmuck in te hangen en om te doen. Sterker nog: mijn trouwring altijd dragen lukt me niet eens. Zonde, vind ik. Heb je tips hoe ik hier mee om kan gaan?
Ook mij ontbreekt het volledig aan iedere vorm van sieradendiscipline. Ik verzamel alles wat glimt als ware ik Madonna-in-de-jaren-80-aan-de-vooravond-van-een-nieuwe-wereldtour. Maar de bewuste bling daadwerkelijk dragen? Ho maar.
In mijn beleving zijn er twee type vrouwen wanneer het op versierselen aankomt. Er is de juwelenjunk die alles doet met haar sieraden om. Sporten, douchen, slapen, afwassen: you name it. Ze is ermee vergroeid, voelt zich geamputeerd zonder en laat zich op geen enkel moment hinderen met.
Het andere type lijdt aan bijou bescheidenheid. Ze moet steeds haar gaatjes opnieuw doorprikken en krijgt zo’n hinderlijke hoofdpijn van een avondje met bellen dat ze er daarna ook gelijk weer voor een week klaar mee is. Heb ik het nog niet eens over hoe opgelaten ze zich voelt wanneer ze een keer een paar jetsers in haar oren heeft hangen die normaal niemand anders bij haar ziet.
Ik reken mezelf net als jij, tot type twee. Ik wil wel, maar het lukt me niet. En als het me wel lukt, voel ik me alsof ik een stel Zeeuwse zijspiegels op mijn hoofd heb. Dat ongemak maakt de overstap iedere dag alleen maar nog een beetje lastiger. Want wat moeten de mensen wel niet denken als je ineens volbehangen rondloopt?
Allereerst: de mensen denken niet zo heel erg veel. Onze meest gemaakte fout op het gebied van kleding is dat we onszelf wijsmaken dat anderen er wakker van liggen. Dat doen ze dus niet. Degene die het meeste moet wennen, ben je zelf. De belangrijkste stap is dan ook om je sieraden gewoon te gaan dragen. Hoe vaker je dat doet, hoe natuurlijk het zal voelen.
Meestal gebruiken we onze snuisterijen als sluitpost. We zijn zo gedrild in onze dagelijkse routine dat we precies onze mascara er opgemikt hebben voordat partner, kids, huisdieren en andere duties ons callen. Om daar ‘sieraden-ook-nog-allemaal-indoen’ aan toe te voegen lijkt heel makkelijk, maar is in de praktijk een ding dat heel lastig aan je minutieus uitgekiende morning routine toe te voegen is. Zorg er dus voor dat je, wanneer je je sieraden ’s avonds afdoet, ze op de plek legt waar je ze de volgende dag als eerste mist.
Mijn a-ha(nden kaal) erlebnis komt altijd achter m’n laptop. M’n ringen leg ik dus in m’n laptophoes zodra ik ze afdoe. Misschien ontdek jij stelselmatig op het schoolplein dat je vingers nakend zijn. Dan doe je ze in je jaszak. Voor mijn part leg je ze klaar in je lunchtrommel. Of in die van je nageslacht. Anything goes, zolang je er maar routine in krijgt. Voor je het weet ga je ineens zeven dagen per week geringd door het leven.
Hoe voorkom ik faillissement nu er een feestjes-tsunami aankomt? Ik wil niet steeds in hetzelfde lopen, maar ook absoluut niet tig nieuwe outfits moeten kopen.
Alleen een plan gaat je redden. Om je kledingkast even te vergelijken met een koelkast: daar tover je ook de meeste – en vooral de meest waanzinnige – maaltijden uit wanneer je van tevoren weet wat je gaat maken en met welke ingrediënten. Je ziet dan ook precies wat je nog mist en dat houdt je boodschappenlijstje niet alleen lekker overzichtelijk maar ook budgetvriendelijk. Wanneer je dat plan maakt, houd dan het volgende in gedachten:
Ik ben dol op shirts en sweaters met opdruk. Teksten, logo’s, afbeeldingen van ‘celebs’: het hangt allemaal in m’n kast. Ik ben alleen inmiddels de veertig gepasseerd en vraag me af of dit nog kan. Is het nog steeds cool of wordt het onderhand sneu?
De Engelse taal heeft er een heerlijk allitererend woord voor: age appropriateness.
Wat kan en mag er eigenlijk al of nog en op welke leeftijd? Wat mij betreft gebruiken we deze graadmeter alleen voor kijkwijzerachtige dingen en bestaat er verder voor wat betreft de combi leeftijd X kleding niet zoiets als ‘kan echt niet meer’. Eén blik op de honderdjarige Iris Apfel in Minnie Mouse-jeans en alle bezwaren die je in je hoofd een zin geleden nog tegen mijn stelling aan wilde dragen, verdwijnen als sokken in de wasmachine.
Zolang je datgene wat je draagt met verve presenteert en ook echt iets met het lijdend voorwerp op je shirts hebt, kom je met een hele hoop weg. Wat mij betreft draag je bandshirts tot je tachtigste, maar zorg er dan alsjeblieft wel voor dat je iets met de muziek hebt. Je hoeft niet alle cd’s van achteren naar voren mee te kunnen murmelen en ze tweeëndertig keer live te hebben gezien, maar drie liedjes heel erg leuk vinden is wel het minimum.
Wat ik veel interessanter vind, is dat wanneer er teksten op je kleding staan, je de boodschap die je kleding uitdraagt alleen nog heel erg letterlijk inzet. Kleding is een taal en ieder kledingstuk zegt iets. Je kunt op een veel subtielere manier ‘I’m with the band’ uitdrukken dan met die tekst zelf. De kans is groot dat je met gedrukte woorden de plank zelfs finaal misslaat. Sommige dingen zijn geloofwaardiger als je ze niet heel hard schreeuwt.
Ieder kledingstuk is opgebouwd uit stijlelementen. Die stijlelementen zijn allemaal een soort woorden, waarmee je hele zinnen met je kleding kunt maken zonder dat ze zo in your face zijn. In m’n boek heb ik hele waslijsten met deze stijlelementen opgenomen. Misschien zeg je nog veel duidelijker wat je wil zeggen wanneer je ‘Kledings’ leert praten.
View this post on Instagram
Manon Meijers staat voor je eigen stijl vinden en niet blind de mode volgen. Je kunt bij haar terecht met al je kledingkwesties. Heb je een prangende stijlvraag? Stel ‘m via lezer@linda.nl.
''Het is maar kleding’, telt niet in een maatschappij waarbij er veel van uiterlijk afhankelijk is'
