Van nepnagels naar pleisters

Christine, mbo-docent, getrouwd en moeder van twee kinderen, had haar nagels ooit in topconditie. Althans, heel even. “Vlak voor de eerste lockdown liet ik nepnagels zetten bij een nagelstylist. Gewoon om te proberen. Maar toen het land op slot ging, kon ik ze niet laten verwijderen. Die dingen zaten muurvast: als ik ze eraf trok, zouden mijn eigen nagels meegaan. Om toch iets te kunnen pulken, begon ik aan de velletjes rondom mijn nagels te trekken.”

Eenmaal terug bij haar eigen nagels, was de oude gewoonte al snel terug. “Vanaf dat moment begon ik weer met bijten. Mijn rechterhand ziet er verschrikkelijk uit. Het is bijna een sport om steeds mijn grenzen op te zoeken, maar vaak ga ik er keihard overheen. Soms moet ik pleisters plakken om het bloed te stoppen. De nagel van mijn middelvinger is inmiddels zo kort dat ik ’s nachts wakker word van de pijn.”

Verslaafd aan nagelbijten

Christine weet dat ze moet stoppen, maar het lukt haar simpelweg niet. “Mijn tandarts is er niet blij mee. Mijn voortanden worden steeds gevoeliger. Mijn man plaagt me ermee en zelf vind ik het ook zo’n kinderachtig gezicht. Maar niets is zo lekker als kluivend op de bank tot rust komen.”

Herkenbaar? Christine is niet de enige. In het nieuwe nummer van LINDA. BON APPÉTIT vertellen vijf andere vrouwen ook over hun verslaving aan nagelbijten. Bestel het nummer via de link hieronder en dan betalen wij je verzendkosten.

Koop hier jouw LINDA.