Russische roulette

“‘Jij speelt Russische roulette. Elke ballon die je neemt, kan je fataal worden’, zei de neuroloog afgelopen najaar tegen me. Daarna nam ik er nog zeker tweehonderd. En ik ben er nog steeds. Kennelijk heb ik een sterk lichaam, want ik ken ook mensen die veel minder gebruikten en verlamd raakten.

Ik belandde in het ziekenhuis omdat ik bloed overgaf. Ik was in de zomer al eens door mijn benen gezakt en had al een paar maanden last van tintelingen in mijn handen en voeten. Daardoor was ik een tijdje gestopt met gebruiken, maar nooit lang genoeg.

Terwijl ik in het ziekenhuis wachtte op de uitslag van de coronatest die ik moest omdat ik zo benauwd was, kreeg ik twee epileptische aanvallen. Ik ontwaakte de volgende dag op de afdeling neurologie, amper in staat om te praten of lopen. Teruggaan naar mijn eigen huis was geen optie, ik moest tijdelijk naar mijn moeder. Slapen in een hoog-laagbed met een rollator ernaast, de straat op in een rolstoel.”

Zware jeugd

“Ik weet heus wel hoeveel geluk ik heb gehad. Ik wil ook stoppen met lachgas, maar ben gewoon verslaafd. Ik heb een zware jeugd gehad: verslaafde ouders, uithuisplaatsing op mijn tiende, misbruik in de instelling, weglopen. Op mijn twaalfde ontdekte ik het blowen, daarna volgden een heleboel andere drugs. Zo hoefde ik niet na te denken.

Op mijn achttiende probeerde ik voor het eerst een ballonnetje. Ik zag er geen kwaad in. Die slagroompatronen kwamen gewoon van de Makro, hoe gevaarlijk kon dat nou zijn? De roes beviel me, maar hij duurde kort.”

Een tank vol

“Een paar jaar had ik geen interesse, tot in februari vrienden op de stoep stonden met een gastank van twee kilo. Het werd een supergezellige avond. De tank ging helemaal leeg, we vulden er 250 ballonnen mee. Daarna was ik om. Ik bestelde steeds vaker zelf tanks voor € 40 per stuk via Snapchat.

In het begin gebruikte ik nog met vrienden, later ook alleen. Op mijn donkerste dagen werkte ik weleens vijf flessen in mijn eentje weg. Mijn dealers wilden nooit zeggen waar ze het gas vandaan haalden, maar het kwam uit de medische industrie, dat was zeker. Zuiver lachgas is een beetje zoet, de rommel die ze gebruiken om auto’s door te lichten, smaakt chemischer. Dat verschil proef je.”

Verslaafd aan lachgas

“Na mijn ontslag uit het ziekenhuis bleef ik drie maanden clean, toen ging ik toch weer voor de bijl. Ik kreeg meteen weer een epileptische aanval en belandde opnieuw in het ziekenhuis. Dus nu zit ik wederom opgescheept met die rollator. Praten kost veel energie, mijn fijne motoriek is verstoord, ik verlies urine.

Ik besef heel goed hoe ernstig het is en dat ik hier in mijn eentje niet uitkom. Maar de afkickkliniek wil me pas opnemen als ik ben gerevalideerd en de revalidatiekliniek wil me niet zolang ik nog verslaafd ben. Het geeft me een machteloos gevoel. Echt, verbied die troep. Lachgas is te goedkoop en veel te makkelijk verkrijgbaar. Ik heb weleens gedacht: ik loop voor een vrachtwagen, dan is het probleem ook opgelost. Maar ik wil niet dood. Ik wil hulp.”

Meer lezen? LINDA.204 ‘VLIEBIZA’ ligt nu in de winkels en is ook online te bestellen. Verder in dit nummer: de prachtige strandshoot van Welmoed Sijtsma, een openhartig interview met auteur Lale Gül en vijf BN’ers die hun vakantiehuis op de Waddeneilanden laten zien. Niet te missen, dus.

Lees ook
Revalidatiearts legt uit: Zo kan overmatig gebruik van lachgas tot een dwarslaesie leiden