In de rubriek ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenkt Hanneke haar moeder Annie, die waarschijnlijk is overleden aan corona.

Geschreven door Hanneke Houben, ter nagedachtenis aan haar moeder Annie Voogd (26-12-1942 – 04-04-2020).

Lieve mama,

Ik had me nooit een lievere en zorgzamere moeder kunnen wensen. Zolang ik jou had om mijn geluk en verdriet mee te delen, kwam alles goed. Je hebt ons een warm thuis gegeven en daarvoor zal ik je altijd dankbaar zijn.

Gezellig samen winkelen en honderduit kletsen: dat konden we als geen ander. Ook ben ik zo blij dat met de hechte band die jij had met Jasmijn en Britt. Je vond het geweldig om oma te zijn en je wilde de beste voor ze zijn.

Jarenlang woonden we bij elkaar om de hoek en we liepen regelmatig bij elkaar naar binnen. Je vond het dan ook verschrikkelijk dat we in Tilburg gingen wonen: ineens zat er tien kilometer tussen ons in. In het begin miste ik het bij elkaar over de vloer komen. De afstand bleek te overbruggen: bij mooi weer kwam je met papa op de fiets naar ons toe.

De jaren gingen zorgeloos voorbij en we belden iedere dag, totdat je zeven jaar geleden opeens vage klachten kreeg. Je viel bijvoorbeeld zonder reden af en je handen begonnen steeds meer te trillen. We wisten niet wat er aan de hand was, maar het voelde niet goed. Elk jaar namen je klachten – en daarmee onze bezorgdheid – toe.

Eindelijk kwam er een diagnose: de ziekte van Parkinson. Wat waren we opgelucht toen je goede medicijnen kreeg. Maar niet voor lang… De klachten verergerden en het leven werd zwaar, vooral voor jou. Onze vader heeft goed voor je gezorgd, wat je altijd hebt gewaardeerd. Je was – en blijft – immers zijn grote liefde .

Door de coronacrisis konden we de laatste weken niet meer bij je zijn. Dat vond ik verschrikkelijk moeilijk en deed me veel pijn. Je bent geen moment uit mijn gedachten geweest.

Gelukkig hebben we – ondanks de vreselijke coronatijd – toch heel mooi afscheid van je kunnen nemen. Ik heb sterk het gevoel dat ik alles heb kunnen zeggen wat ik wilde zeggen en dat dit bij je is binnengekomen. Zelfs al had ik dit niet kunnen uitspreken, het was eigenlijk niet nodig geweest. We wisten toch wel hoeveel we van elkaar hielden.

Mam, ik zeg het nog één keer: je was een fantastische moeder en ik draag je altijd mee in mijn hart. Rust zacht, lieve mam.

Oproep

Ben je een dierbare verloren? Deel je verhaal met ons. Misschien wil je een ode brengen aan iemand uit je familie of uit je vriendenkring. Mail je eerbetoon (ongeveer 400 woorden) en een mooie foto naar redactie.nieuws@linda.nl o.v.v. Monumentje.

Lees ook

Gea herdenkt haar zus Elly: Ze zal altijd met mij verweven blijven