Ben je eindelijk aanbeland bij de mooiste dag van je leven, crasht je dronken neef het diner met een gênante toost en besluit je wederhelft zich een hersenschudding te vallen. Top.
Voor de rubriek In Voor- En Tegenspoed spreken we vrouwen van wie de trouwdag nét niet helemaal volgens plan verliep. Vandaag vertelt Caroline haar verhaal.
Trouwdatum
15 mei 2009
“Een ‘bridezilla’ wil ik mezelf niet noemen, maar ik ben wel een regeltante en controlfreak. Alles was dus tot in de puntjes verzorgd. De plan B’s stonden klaar, maar ik had geen rekening gehouden met het feit dat ik zelf ziek kon worden. Een week voor de bruiloft raakte mijn kies ontstoken. Mijn tandarts schreef pijnstillers en ontstekingsremmers voor. Behandelen durfde hij niet, omdat ik dan waarschijnlijk een dikke wang zou hebben op de grote dag. De pijn verdween alleen niet, dus ik kreeg nóg zwaardere pijnstilling en een afspraak direct na de bruiloft.
De avond van tevoren hadden we een vrouwenavond, met mijn moeder, zus en drie lieve vriendinnen. Het huis was versierd, feestmuziek aan, cadeaus en lieve gedichten: alle ingrediënten voor een topavond. Helaas werd de pijn die avond echt ondraaglijk: via een noodlijn kreeg ik echte tranquilizers voorgeschreven. Met nog meer pillen in mijn lijf viel ik gelukkig toch nog in slaap.
“Ik werd door de medicijnen suffig wakker, maar de adrenaline compenseerde dat gelukkig wat. Op weg naar de fotoshoot werd ik ontzettend misselijk. Dus toen ging er maar weer een extra pil in. Eigenlijk verliep daarna de hele dag best goed, de pijn bleef er redelijk onder. Ik stond wel met 7-up in een champagneglas, want alcohol is op zo’n moment natuurlijk geen goed idee.
Een dolgelukkige (en gedrogeerde) bruid:
Tijdens de felicitaties bij de receptie kwam de pijn weer opzetten: het zoenen op de wang was geen succes. Ik slikte nóg meer medicijnen om de dag te kunnen doorkomen. Van ons zorgvuldig uitgekozen diner heb ik amper kunnen genieten: ik was kotsmisselijk en kreeg alleen minihapjes naar binnen. Om 22.00 uur was de koek echt op en hebben we de stekker uit het feest moeten trekken. Huilend van ellende reed ik met mijn man naar het hotel, waar ik instortte en in een diepe slaap belandde.
’s Ochtends, sorry voor de details, was de ontsteking opengebarsten. Overal pus. Ik voelde me zo zielig en heb de tandarts maar weer gebeld. Ik mocht meteen komen en de kies werd getrokken. Na een flinke antibioticakuur was alles voorbij. Ik heb achteraf nog even opgeteld wat ik allemaal geslikt heb die dag: 5 x tramadol, 6 x ontstekingsremmers, 6 x paracetamol en 6 x ibuprofen. Eet smakelijk.”
Knock-out na de intensieve dag:
“Door de medicatie kon ik sommige delen van mijn trouwdag niet helemaal meer herinneren, alsof ik alles in een roes beleefde. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Nu, twaalf jaar later, kijk ik nog steeds met een naar gevoel terug op de dag. We wilden uitpakken voor ons 12,5 jarig jubileum, maar door corona kan dat waarschijnlijk ook niet. Maar goed, het belangrijkste is dat we nog steeds gelukkig zijn. Het is uiteindelijk ook maar gewoon een huwelijksdag.”
Heb jij ook nog een goed verhaal liggen over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.
Lees ook
Melissa’s bruiloft ging van (zonne)brandblaren naar fikkende gordijnen
