Het is vaak rond half zes in de vroege ochtend dat ik plots wakker schiet, ruim voordat mijn wekker afgaat. En dan beginnen meteen de kopzorgen.
Soms mondt dat uit in pure paniek. Hoe ga ik het financiële gat dichten zonder dat er ergens anders een gat valt? Want de uitgaven zijn om te huilen tegenwoordig. Dat krijg je als je alle lasten van je gezin alleen draagt. Bizar ook dat kinderen, als je gescheiden bent, een soort constante factor in het rekenmodel van overheid en justitie zijn terwijl pubers qua spullen en school drie keer zo duur zijn dan kleuters.
'Als dit zo doorgaat, denk ik niet dat ik het nog een zomer red'
Sinds wanneer zijn de ogenschijnlijk routinematige, huishoudelijke zaken zo peperduur? Dan heb ik het niet over de basale weekboodschappen (zelfs bij de goedkopere supermarkt valt wat onderaan de bon staat zelden tot nooit mee). Nee, het zijn simpele toiletartikelen zoals deodorant of een knipbeurt en het onderhoud aan je huis. Een wasmachine die gerepareerd moet? Dat kan, maar dan moet je sowieso 50 euro aan voorrijkosten aftikken. Of gezellig een dagje weg: vroeger deden we het regelmatig, tegenwoordig zijn een cappuccino drinken of lunchen in een andere stad grotere kostenposten dan ooit.
En het ligt niet aan mij, ik ben een keurige betaler en kan goed met geld omgaan. Ik budgeteer. Dus ik weet wat erin komt, wat eruit gaat en waar ik eventueel op kan bezuinigen. Inkomens stijgen nauwelijks en als je op je werk vastzit in je schaal is het vette pech. Ondertussen kun je bij de kaasboer een kilo belegen kopen voor vijftien euro. Het trieste dieptepunt is dat een oer-Hollands belegen tegenwoordig een delicatesse is?! Waarom klagen wij consumenten daar niet meer over? En hoe ga je in verzet? Want ik laat kaas nooit links liggen, al krijg ik de geldpest. Dan maar Franse kaas, daar kun je de korst vaak nog van opeten. Dat is pas waar voor je geld.
Plots oog in oog met oude klasgenoten: 'Welk laatje in mijn brein ik ook opengooi, ik heb geen enkele actieve herinnering aan deze meid'
Welke politieke partij denkt überhaupt aan alleenstaande ouders die alles van één salaris moeten bolwerken? Hoe overleven we de volgende accijnsverhoging? Wij single ouders zijn met velen en er komen er heel veel bij als ik de statistieken mag geloven. (Als ik nu in een matige tot slechte relatie zat, zou ik toch twee keer nadenken als ik niet schathemeltje rijk was, voordat ik zou vertrekken). Ik verdien net te veel voor rechtsbijstand, extra bijzondere toeslagen of financiële hulp en als ik dan uit armoede extra bijbeun voor wat luxe (lees vakantie of dagje zee) mag ik een groot deel weer aan de belasting afdragen. Dat stimuleert de ondernemersmentaliteit niet.
Mijn vader ging op z’n 60e met pensioen, ik mag blij zijn als ik die leeftijd haal als de bloeddruk en stress zo hoog blijven. Sparen deed ik tot drie jaar terug, nu is de pot helemaal leeg. En kom niet met goedbedoelde adviezen als: ‘Je kunt je laten adviseren of koop aandelen’. Nee, want een accountant kost ook geld.
''Ik ben met alle exen heel goed', zegt hij trots, alsof dat indruk moet wekken'
Niet piepen, denk ik als de wekker om half zeven gaat en ik nog pieker over hoe ik de centen bij elkaar schraap voor een examenfeest van de oudste. In sommige landen hebben ze geen kaas, is er oorlog, en kunnen kinderen niet eens hun diploma halen. Toch voel ik me door die gedachtes geen fractie beter. Laat staan dankbaar. Ik loop naar beneden om te ontbijten. De koelkast is vrij leeg, wel ligt er nog een klein korstje kaas. Misschien moet ik me toch laten omscholen, denk ik, terwijl ik dromerig over de koelkastdeur leun. Op het werk zit ik vast in het einde van mijn schaal. Waarom ook niet? Omscholen tot kaasboerin, dat lijkt me wel wat.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Post van de paus: of ik even binnen 5 dagen wil betalen'
