Dat je geen drugs mee mag nemen in het vliegtuig is heel logisch. Dat je geen dingen mee mag nemen die lijken op drugs, kan ik ook goed inkomen. Maar dat je spullen die doorgaans meegenomen worden op vakantie verpakt samen met iets wat erg op verdovende middelen lijkt, daar snap ik dan weer weinig van.
Als ik met het vliegtuig ga, het maakt eigenlijk niet uit waar naartoe, zijn de eerste twee dingen die ik in de koffer smijt mijn zwembroek en een duikmasker. Wat Ariël de zeemeermin heeft met boven water willen zijn, heb ik een beetje de andere kant op. Als het even kan lig ik in zee, hoofd naar beneden, kijkend naar wat er te zien is. Zelfs als het niets anders dan zand en stenen is.
'Tijdens de vakantie geniet ik enorm van mensen met een kind dat niet wil luisteren'
Nou was ik door mijn schoonzus en zwager verwend met een nieuw masker, dus handenwrijvend pakte ik het in, me verheugend op vele avonturen onder water. Hij ging in mijn handbagage, want je zal net zien dat er te hard met de koffer gesmeten wordt en dat hij beschadigd raakt. Bij het inchecken verliep alles zonder problemen, maar bij de scan waar jij en je bagage doorheen moeten, werd het minder gezellig. De foto die van mij gemaakt werd was prima, ik mocht doorlopen. Dat kon niet gezegd worden voor mijn rugtas. Die werd voor een nadere controle aan de kant geschoven.
Toen ik eenmaal aan de beurt was, was er al iemand van de marechaussee achter me komen staan. Vast niet voor mij, dacht ik nog. Ik gaf aan dat de tas van mij was, dat ik hem zelf ingepakt had en dat hij geen moment onbeheerd achter was gebleven of uit mijn buurt was geweest. Er werd een blik gewisseld tussen degene die mijn tas voor zich had liggen en de persoon achter mij.
'Bij gebrek aan scherpe nagels besluit mijn vrouw mijn wenkbrauwen met haar tanden te plukken in het vliegtuig'
De tas ging open en na een blik op de gemaakte scan kwam het etui eruit waar het duikmasker in zat. Niks aan de hand, het zal wel een vergissing zijn. Bij het openritsen van het tasje kwam er naast de duikbril zelf ook nog wat anders uit. Een zakje grijs poeder. Daar schrok ik van, want dat had ik er niet ingestopt. Is dit van u, werd mij gevraagd. Maar toen ik nee zei, bleek dat niet het gewenste antwoord, aangezien het wel uit mijn tas kwam. Daarmee was het van mij. Er zat ook een briefje bij het zakje poeder. Dat ik dit niet mee moest nemen in een vliegtuig, omdat scanners het zien als mogelijke verboden middelen, zoals narcotica. Maar ik had het, nadat ik het cadeau had gekregen, niet geopend en simpelweg ingepakt.
Kennelijk, lieve mensen, is het zo dat er poeder bij je masker zit waarmee je het glas als het ware kunt scrubben. Dat zorgt dat het minder snel beslaat onder water, handig als je iets wil kunnen zien. Maar dat moet je dus thuis doen en niet proberen aan boord mee te nemen.
Alles kwam gelukkig goed en ik kon op tijd mee, volgens planning, met de vlucht. In mijn tijd als duikgids gebruikten we afwasmiddel ter voorkoming van condens. Daar heb je nooit problemen mee op een luchthaven. Voortaan gaat er gewoon Dreft mee in de tas.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Mijn vrouw en ik wisselen een blik uit, besluiten dat het weinig zin heeft om in discussie te gaan en vertrekken'
