Terwijl in Amerika mensen naar de stembussen gingen, was ik op de avond van 5 november bij Harper’s Bazaars Women of the Year-gala waar vrouwen werden geëerd die zich het afgelopen jaar verdienstelijk hebben gemaakt in hun vakgebied.
Niet omdat ik zo’n hippe persoonlijkheid ben die op dit soort feestjes te vinden is, maar omdat ik de genomineerden en winnares had geïnterviewd. En dat is dan een bonus, dat ik er ook bij mag zijn.
Hoofdredacteur Miluska van ‘t Lam sprak de hoop uit dat Kamala Harris zou winnen, veroordeelde de online haat en pleitte ervoor elkaar te helpen als vrouwen. ‘Wanneer iemand een deur voor je opendoet, neem dan iemand mee’, werd het motto van de avond die in het teken stond van humaniteit. Het was hoopgevend, maar ik was niet gerust op de uitslag. De volgende ochtend werd ik wakker met winst voor Trump. De deur die Harris open zou houden voor andere vrouwen, blijft voorlopig dicht. En dat ligt niet alleen aan mannen.
Neem BBB-voorvrouw Caroline van der Plas die Harris ‘te licht’ noemde. Daar sta je dan met je zusterschap en je open deur. Er staan altijd heel veel vrouwen te popelen om hun seksegenoten neer te halen. Je hoeft geen fan te zijn van Harris om te weten dat ze Van der Plas op alle mogelijke manieren overschaduwt en dat die opmerking van haar totaal belachelijk is.
In de VS heeft liefst 44 procent van de vrouwen op Trump gestemd. Vrouwen die het niet erg vinden dat hij en zijn gevaarlijk grote posse van mannenbroeders nul respect voor hen hebben. Dat ze hen als wandelende baarmoeders zien en hun rechten met misdadig genoegen inperken.
Er hebben meer Latino mannen, en in mindere mate zwarte mannen, op Trump gestemd dan voorheen. Wat daar zo verdrietig aan is: ze zijn het slachtoffer van racistische politiek, maar laten zich meeslepen in het idee dat ze dankzij hem weer mannen kunnen zijn. Die obsessie met mannelijkheid en de angst voor vrouwen zal velen opbreken. Verworven rechten worden teruggedraaid, de ongelijkheid zal toenemen net als de armoede en het racisme. We zullen af moeten wachten of Trump zijn dictatoriale voornemens gaat uitvoeren en of het Amerikaanse systeem bestand zal zijn tegen de corrupte bende die het land gaat leiden.
Maar wat zeker is: vrouwen en minderheden hebben deze slag verloren en ze hebben vier jaar de tijd om tegen de klippen op plekken te veroveren, deuren open te krijgen en mensen mee te nemen. We hoeven het niet over alles eens te zijn met elkaar, als de basis maar stevig staat. Dat we allemaal gelijk zijn en dezelfde rechten verdienen. Zusterschap heeft mannen nodig, anders zijn we verloren.
