Volgende week zijn de Amerikaanse verkiezingen en een van de belangrijke onderwerpen in de campagne van Kamala Harris is het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen. Beyoncé sprak erover. Michelle Obama. Harris zelf natuurlijk.
De anti-abortuswetten in sommige Amerikaanse staten zijn zo absurd dat artsen vrouwen wegsturen als ze bang zijn voor een miskraam, want die zou weleens als abortus aangemerkt kunnen worden, en dat is strafbaar. Jonge meisjes zwanger als gevolg van incest, vrouwen na een verkrachting. Ze moeten het ermee doen in de 22 staten waar abortus verboden is. Alleen wie geld heeft en de dure reis naar andere staten kan betalen, heeft kans op hulp.

Michelle Obama sprak er uitgebreid over in haar laatste toespraak die veel gedeeld werd; ze vertelde onder andere over een vrouw die thuis een miskraam had gehad en vervolgens 22 dagen vast zat in de cel op verdenking van moord. Een in augustus gepubliceerd rapport van Amnesty International zit vol met zulke horrorverhalen van wanhopige vrouwen en artsen.
Als Trump de verkiezingen wint, zal de gezondheid van vrouwen nog verder in gevaar komen, want hij wil een algeheel abortusverbod. Ik heb het vaker geschreven: foute mannen zijn alleen tegen abortus wanneer het andere vrouwen betreft. Als ze zelf hun minnaressen zwanger maken, betalen ze er graag voor. Het is een ziekelijke vorm van machtsvertoon die je overal ziet. Waar antidemocratische krachten aan de macht komen, gaat de vrijheid en veiligheid van vrouwen er als eerste aan.

Op internet gaan verhalen rond dat in Soedan, waar de mensen lijden onder een hartverscheurende hongersnood en afschuwelijk geweld, ruim 100 vrouwen collectief een einde aan hun leven hebben gemaakt uit angst voor verkrachting. Ik weet niet of dat bericht klopt, maar wat wel zeker is, is dat de paramilitairen zich daar te buiten gaan aan moord en seksueel geweld en dat daar veel te weinig aandacht voor is.
En zelfs wanneer er wel aandacht is voor de ellende, zoals in Gaza, wordt er niets aan gedaan. Er komt geen einde aan het afschuwelijke geweld. Ik word er machteloos van, dag in dag uit die nachtmerriebeelden; het is een enge gedachte dat er mensen zijn die daar niet door geraakt worden. Al die verwoeste levens, vertrapte hoop. Een volk dat voor onze ogen weggevaagd wordt. Ondraaglijk.
En dat brengt me weer terug bij Kamala Harris, Michelle Obama en Beyoncé: het is essentieel om voor de rechten en veiligheid van vrouwen te vechten. Maar niet alleen in je eigen achtertuin. Net zo cruciaal is het om voor iederéén op te staan die slachtoffer is van geweld en onrecht. Dat ontbreekt veel te veel.
