Het afgunstige zit niet zo in me, ik herken het dan ook niet snel bij anderen. Zo heb ik best een hekel aan oud-buurtgenoot Floris. Maar als die man morgen de jackpot in de loterij wint: het is hem gegund. Leven en laten leven.
Ook in relaties ben ik zelden jaloers. Wat is het nut ook? Als hij het ergens anders beter kan krijgen moet-ie dat zeker doen. Vertrouwen is een principekwestie. Als we bewust een verbintenis aangaan, betekent dat automatisch dat ik je vertrouw en jij mij. Als je dat vertrouwen eenmaal schaadt, is dat niet meer te lijmen, dat dan weer wel. Ik ken bosjes vrouwen, en mannen, die mysterieuze spelletjes spelen, ik ben daar niet een van. Lijkt me zo vermoeiend.
Ik gun mezelf veel, dus een ander ook. Toch voel ik soms een soort venijnige steek, het zal wel jaloezie zijn. Voornamelijk als ik mensen zie die snel tevreden zijn, met weinig. Dan heb ik het niet over spullen. Laatst keek ik naar Massa is Kassa waar Henny, de moeder van ‘ons Nicol’ met man en hond Maggie naar Spanje ging om te overwinteren. Leverpastei in blikjes mee en diepvrieserwten, ‘want die hebben ze in Spanje niet’.