Bij Nadine Broekhof-Schuts (30) tweede zwangerschap bleek al snel dat de baby in volkomen stuitligging lag. Toen drie draaipogingen mislukten, koos zij niet voor een keizersnede, maar voor een natuurlijke stuitbevalling.
In de rubriek ‘Werpsterren’ deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
Lees ook
Beste vriendinnen Eva en Miriam bevielen precies tegelijk: ‘Echt te bizar’
“Mijn man Mark (30) en ik wilden allebei graag kinderen en in december 2015 stopte ik met de pil. Ik raakte al snel zwanger, maar dit eindigde na drie maanden verdrietig genoeg in een miskraam. Na een moeilijke periode kwam na drie maanden weer goed nieuws: ik was opnieuw zwanger.”
“Toch bleef het spannend, want vanaf week zes kreeg ik bloedingen. De eerste keer was ik echt in paniek. Ze zeiden wel dat we ons niet druk hoefden te maken, maar geloof dat maar eens als het al een keer fout is gegaan. Uiteindelijk bleek dat de bloedingen veroorzaakt werden door hematomen, een soort bloeduitstortingen, naast de baby. Negen van de tien keer verdwijnen die weer. Gelukkig was ik er ook na twaalf weken van af.”
“De baby heeft de hele zwangerschap in ‘volkomen stuit’, oftewel ‘verkeerd om’ gelegen. De ‘gebruikelijke’ richting is met het hoofdje beneden, maar onze dochter lag met haar hoofdje bij mijn ribben. Bij 35 weken moest ik van de verloskundige stoppen met werken, zodat de baby tijd en ruimte kreeg om te draaien. Van dat draaien kwam echter weinig terecht.”
“Bij week 36 werd een eerste draaipoging gedaan. Hierbij probeert de verloskundige van buitenaf de baby bij het hoofdje en de billen vast te pakken om haar vervolgens te draaien. Ik was er nogal huiverig voor door alle verhalen op internet, want overal stond dat het veel pijn deed. Maar mijn wens om natuurlijk te bevallen was groot, dus ik wilde het proberen.”
“De eerste keer viel me alles mee, ik merkte eigenlijk vrij weinig. Helaas draaide de baby echter niet. De tweede poging, drie dagen later, deed iets meer pijn. Het voelde alsof er op blauwe plekken werd gedrukt. Waarschijnlijk was mijn huid nog beurs van de eerste keer. Helaas slaagde ook deze poging niet.”
“Voor de derde poging ging ik in week 37 naar het OLVG West-ziekenhuis, waar ze gespecialiseerd zijn in stuitbevallingen. Maar ook deze keer mislukte de poging. Bij veel ziekenhuizen zou men vervolgens zeggen: ‘Dan wordt het een keizersnede’. Ik was echter zo bang voor een ruggenprik dat ik zeker wist dat dat een klein drama zou worden.”
Lees ook
Megan vindt leven met een tweeling fantastisch: ‘Ik begrijp die horrorverhalen niet’
“Gelukkig ging het in dit ziekenhuis anders. Hier zeiden ze: ‘Dan gaan we nu uitleggen hoe een stuitbevalling in zijn werk gaat.’ Vervolgens werd ik ontzettend goed geïnformeerd. Het risico op een spoedkeizersnede is bij een stuitbevalling wat groter, maar er zijn natuurlijk ook risico’s bij een gewone keizersnede. ‘Ik zie niet in waarom je niet natuurlijk zou kunnen bevallen’, werd me gezegd.”
“Met 39 weken en vijf dagen braken rond 22.00 uur mijn vliezen. We moesten door de stuitbevalling zo snel mogelijk naar het ziekenhuis en daar waren we dan ook drie kwartier later. Rond 3.00 uur begonnen de weeën, maar om 9.30 uur had ik pas 2 centimeter ontsluiting.”
“Door het morfinepompje dat ik had, was ik inmiddels een beetje high geworden. Ik heb nog nooit een joint gerookt, maar ik denk dat dat zo voelt. Op een gegeven moment zette ik een kartonnen bakje op mijn hoofd, omdat het op een hoedje leek. Terwijl ik de pijn wegpufte, kreeg ik er Mark en de verpleegsters in ieder geval mee aan het lachen.”
Lees ook
Nathalie gebruikte lachgas tijdens haar bevalling: ‘Alsof ik aangeschoten was’
“Om 15.00 uur had ik volledige ontsluiting, maar bij een stuitkindje wachten ze dan nog iets langer zodat het kind helemaal is ingedaald. Om 15.45 uur mocht ik persen, en toen ik de kinderarts hoorde zeggen dat het ‘binnen twee keer wel moest gebeuren’ kwam er een soort oerkracht in me naar boven. Ik wilde koste wat kost geen keizersnede. De oerkracht hielp: op zondag 16 juli 2017 om 16.25 uur werd onze dochter Fem geboren. Echt een fantastisch gevoel toen ik haar op mijn borst kreeg: yes, het is gelukt.”
“Het ging meteen goed met Fem, alleen had ze hele blauwe billen en haar beentjes stonden de eerste drie dagen omhoog. Dat hoort blijkbaar bij een stuitkindje. Waar normaal druk op het hoofdje komt, kwam het bij haar op de billen en ze houden nog even de houding aan die ze ook in de buik hadden. Het verdween allebei na een paar dagen en we hadden verder een hele relaxte kraamweek.”
Lees ook
Laura wil toekomstige moeders geruststellen: ‘Een bevalling kan gewoon wél goed gaan’
“Achteraf hoorde ik dat mijn familie zich meer zorgen had gemaakt dan ze hadden verteld. Zij hadden het liefst gezegd: ‘Stel je niet aan over die prik en ga voor de keizersnede.’ Gelukkig hielden ze zich in, omdat ze me daarmee alleen maar ongeruster hadden gemaakt.”
“Ik vind het echt jammer dat er zo negatief over een natuurlijke stuitbevalling wordt gedacht. Als je googelt vind je ook bijna alleen maar slechte verhalen. Mensen schrijven nou eenmaal eerder over negatieve gebeurtenissen dan over positieve. Het is zonde dat vrouwen daardoor denken dat ze een keizersnede moeten.”
Foto: ROMA Fotografie.
“Vraag zeker info bij een gespecialiseerd ziekenhuis als je twijfelt. Het OLVG West heeft mij onwijs gerustgesteld. Door hun kennis heb ik geen moment getwijfeld. Mijn tweede dochter werd met het hoofdje eerst geboren en dat vond ik veel pijnlijker. Nou kan dat natuurlijk ook aan andere factoren liggen, maar een stuitbevalling doet dus zeker niet altijd meer pijn.”
“Als ik mensen vertel dat ik een stuitbevalling heb gehad, zeggen ze vaak: ‘Oh, wat knap!’ Maar het voelt helemaal niet ‘knapper’ dan een andere bevalling. Een stuitbevalling zou net zo normaal, en net zo knap, moeten zijn als iedere andere bevalling.”
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@linda.nl.
