Claire (37) leerde in 2016 via internet de Zimbabwaanse Angus (37) kennen. Het bleek een perfecte match en in juli 2017 werd Claire zwanger, maar Angus had geen verblijfsvergunning en moest terug naar Zimbabwe.
Voor elke fase heeft Claire, zangeres en eigenaar van winkel Bluebirds in the backyard, vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
Lees ook
Geertje (19) was zwanger van haar eerste, terwijl haar moeder (44) de negende verwachtte
“Op 19 mei 2016 leerde ik Angus via een dating-site kennen en het was meteen raak. We hadden een hele speciale chemie. Toen ik erachter kwam dat hij in Zimbabwe woonde, schrok me dat dan ook niet af. Het was een veel te mooi gesprek om te denken: ‘Dat is te ver weg, laat maar zitten’.”
“We hadden veel contact en Angus kwam op 4 augustus naar Nederland om elkaar in het echt te zien. Inmiddels kenden we elkaar al goed en waren we erg verliefd, maar het was toch spannend. Ik had een slinger gemaakt met ‘Welcome home Angus’ erop, want zo voelde het en dat gevoel bleek te kloppen. Toen ik hem zag dacht ik meteen: ‘Yes, dit zit goed’.”
Claire en Angus bij hun eerste date in Nederland.
“Angus bleef een paar weken en er was gelijk een bepaalde rust. Ook klikte het goed tussen Angus en mijn zoon uit een eerdere relatie: Matthew (6). Het was bijna too good to be true. In september reisde ik naar Zimbabwe om zijn omgeving te zien en ook dat was te gek. Mensen denken bij Zimbabwe misschien aan een ‘hutjesland’ met olifanten er omheen, maar het land is goed ontwikkeld. Van een cultuurshock was van beide kanten dan ook geen sprake.”
“In december was Angus in Nederland en vroeg hij me te huwelijk. Ik zei zonder twijfel: “Ja!” Daarna hebben we elkaar een half jaar niet kunnen zien, maar in juni vloog ik naar Zimbabwe om daar te trouwen. Het was een geweldige dag. In juli trouwden we ook nog in Nederland. Achteraf ben ik tussen onze trouwdagen in zwanger geworden en zat onze dochter in mijn buik tijdens het huwelijk in Nederland.”
Angus en Claire tijdens hun huwelijk in Zimbabwe.
Nienke van Denderen Fotografie.
Angus, Claire en Matthew tijdens het huwelijk in Nederland.
Saskia van der Eijk Fotografie.
“De baby was zeer welkom, maar hiervoor had het acht jaar geduurd – met behandelingen en alles erop en eraan. Ik geloofde bij wat zwangerschapstekenen dus niet meteen dat ik zwanger was. Na een tijdje deed ik toch maar een test en die gaf – bam – twee streepjes aan. Duidelijker kon niet. Uiteindelijk heeft het bij ons maar een maand geduurd. Daar zijn we ontzettend dankbaar voor.”
“Angus heeft het eerste trimester van de zwangerschap meegemaakt, daarna moest hij terug naar Zimbabwe. Toen we hem op Schiphol uitzwaaiden, heb ik als een kind gehuild.”
Claire, negentien weken zwanger.
“Het maakt niet uit of je getrouwd of een zwangere vrouw hebt: een verblijfsvergunning krijgen is voor iemand uit Zimbabwe ontzettend moeilijk. Je moet aan allerlei eisen voldoen. Angus deed de toelatingsexamens en in plaats van de daarvóór gebruikelijke twee maanden wachttijd voor de uitslag, werden dat er vier. Dat zou betekenen dat hij niet bij de bevalling zou kunnen zijn. Ik had ontzettend veel stress en ben vaak verdrietig geweest.”
“We hebben veel aan de telefoon gehangen om alles te regelen. Ook heeft Angus contact gehad met de Nederlandse ambassade in Zimbabwe en zelfs in Zuid-Afrika om het voor elkaar te krijgen. Gelukkig was hij zes weken voor de bevalling bij ons en hebben we samen van de laatste loodjes kunnen genieten. Met hem in huis kwam er een deken van rust over ons heen.”
Het moment dat Angus eindelijk de zwangere Claire weer ziet.
Foto: Levi van der Beek.
“Ik was veertig weken en vier dagen zwanger toen ik ’s middags weeën kreeg. Daar was ik heel blij mee, want als het nog langer had geduurd, had ik niet mijn gewenste badbevalling kunnen doen.”
“Rond 22.30 uur ben ik in bad gaan zitten. Twee minuten later braken mijn vliezen en daarna kwamen enorm zware weeën. Het was superintens en heftig. Op het einde raakte ik in paniek door de pijn. ‘Jeetje, we zijn hier niet voor gemaakt. Doe normaal’, dacht ik. Maar Angus zorgde ervoor dat ik rustig bleef. Na twaalf minuten werd onze dochter Willow – op 13 april 2018 – geboren. Het was geweldige ervaring in bad. Ik zou zo ambassadrice kunnen worden voor badbevallingen.”
Willow, Angus en Claire, net na de geboorte.
Lotte Bosschieter Fotografie.
“Met Willow was alles goed. Ze dronk meteen aan de borst en het was – en is – een sterke meid. Ook ik herstelde snel en daarbij hadden we fijne kraamhulp. Hoewel ik voor de bevalling al huilde bij een lied van The Lion King, heb ik geen last gehad van kraamtranen. Wel was Matthew erg ziek, waardoor we hem niet dicht bij Willow konden laten. Dat was heel zielig. Ik wilde er graag voor hem zijn, maar had ook een baby te verzogen. Dat heeft wel voor emotionele momenten gezorgd.”
Willow.
“Het gaat supergoed met ons. Dat Angus er niet de hele zwangerschap bij is geweest, heeft geen invloed op zijn band met Willow. Hij is helemaal verliefd op haar en het is opvallend hoe rustig Willow wordt van zijn stem. Op 31 mei moet Angus naar Zimbabwe voor een stempel in zijn paspoort. Daarna horen we uiterlijk 3 juli of zijn verblijfsvergunning wordt goedgekeurd. We hebben tachtig pagina’s papierwerk ingeleverd en hij heeft de examens gehaald, dus het zou goed moeten komen, maar het blijft spannend.”
Willow.
“Als ik erop terugkijk, overheerst gelukkig het mooie gevoel en niet de stress en onzekerheid. Ik heb mijn soulmate ontmoet en samen hebben we een heel mooi meisje. Ik ben een blij mens.”
Angus en Claire.
Nienke van Denderen Fotografie.
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort (ongeveer 350 woorden) jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
