“IK HEB ZELF NIKS TEGEN DIE MENSEN, maar het slaat nou zo door, hè?”
Waarschijnlijk heb jij ook wel een collega, of een buurvrouw of buurman die dit regelmatig zegt. Misschien roept je eigen (schoon)moeder het wel op elke kringverjaardag. Of misschien heb je zo’n foute oom. Zo’n lokale Johan Derksen. Hulpsinterklazen bestaan alleen in december, maar een hulp-Johan Derksen is het hele jaar door te vinden. Iemand die op luide toon vertelt hoe de wereld in elkaar zit en wat er allemaal anders zou moeten want ‘het slaat nou wel door’.
Misschien ken je niemand die dit regelmatig zegt. Dan is de kans groot dat je iemand bént die dit regelmatig zegt. Want ik hoor dit echt ontzettend vaak. En ik weet niet altijd hoe ik daarop moet reageren.
Laatst stond ik langs de tennisbaan waar mijn zoon een wedstrijdje speelde. De vader van zijn tegenstander en ik maakten een praatje. Aardige man. Hij had koffie voor ons gehaald. Na wat beleefdheden over elkaars kinderen te hebben ­uit­gewisseld, wist hij het gesprek te brengen op Disney en waarom dat tegenwoordig veel te woke was. Zijn dochter keek dolgraag naar De kleine zeemeermin. Daar was een remake van gemaakt, maar nu met echte ­mensen.

In deze versie was Ariël geen roodharige beauty, maar werd de kleine zeemeermin gespeeld door een actrice met een donkere huidskleur. En daar had hij ‘op zich niks op tegen. Maar het slaat nou zo door, hè?’
Ken je dat moment? Dat je denkt: ik moet nu iets zeggen.
Moeilijk hè?
Op mijn ene schouder zit dan vaak een engeltje. Dit engeltje lijkt een beetje op Tim Hofman. Zeurderig stemgeluid, licht verontwaardigde blik: “Je gaat hier toch wel iets van zeggen? Dit is gewoon racisme.” Op mijn andere schouder zit vaak een duiveltje. Dat lijkt als twee druppels water op Jort Kelder. Nonchalante blik, hooghartig stemgeluid. Nooit ergens van onder de indruk, wel van alle markten thuis. “Laat toch gaan”, zei mijn inner Jort. “Die man is heus geen racist. Hij bedoelt het niet rot.” Mijn inner Tim Hofman liet het er dit keer niet bij zitten. “Als je nu je mond niet opendoet ben je geen haar beter”, zei hij. “En deze man is vast geen racist, maar wat hij nu zegt is wél racistisch. En als jij niks zegt, ben je medeplichtig.” Ik liep even vast, omdat ik het ergens bijna vertederend vond dat je als volwassen man serieus wilt discussiëren over wat voor huidskleur zeemeerminnen eigenlijk hebben … in het echt.
“Gek hè?” zei ik toen maar. “Dat er zo weinig zwarte Disney-prinsessen zijn.”•

Dit artikel is afkomstig uit LINDA.253 – Zomer vol liefde, lees hier het hele magazine.

‘Deze zomer trouwt degene met wie ik de eerste keer getrouwd was, met een geweldige vrouw’Lees ook