Emma (30) ging in loeistrakke leren kokerrok op date: 'Ik kukelde van de barkruk en kwam niet meer overeind'

Persoonlijk | Lekker gênant

21-02-2022 | Kimberley van Heiningen

Van kinderen die tijdens een Zoom-vergadering naakt het beeld in wandelen tot de klaagzang over je baas naar, jawel, je baas sturen. Gênant, maar overkomelijk.

In de rubriek Lekker Gênant delen lezers hun ongemakkelijkste momenten. Want hoe naar die momenten ook zijn, ze zorgen wél voor goede verhalen.

Deze week doet Emma* (30) haar verhaal.

Waar: In de kroeg

Wanneer: Tijdens een date

Getuige(s): Alle kroegtijgers inclusief haar date

Situatie: Emma trekt een net iets te strakke leren kokerrok aan op haar eerste date. Een onuitwisbare indruk maakt ze zeker, wanneer ze van de barkruk kukelt en niet meer overeind komt.

Wie mooi wil zijn…

“Van tevoren dacht ik nog: is-ie niet te heftig? Of een tikkie strak? Maar ik wilde een onvergetelijke eerste indruk maken op mijn date en trok dus toch die supersexy leren kokerrok uit de kast. Die lag daar toch maar te verstoffen tot dé geschikte gelegenheid zich zou aandienen. Dit leek me dat moment. Dat ik er onmogelijk mee kon fietsen en dus noodgedwongen met een Uber naar het café moest… zag ik niet als voorteken. Laat staan als reden om toch iets anders aan te trekken. Welnee: wie mooi wil zijn, moet er maar onpraktisch bij lopen. Met kleine pasjes ging dat best.”

“Zitten, dat was een ander verhaal. Met moeite klauterde ik op de barkruk. Helemaal niet sexy zoals ik me had voorgesteld, maar ontzettend lomp. Blij dat ik tenminste zat, realiseerde ik me dat-ie zittend écht veel te strak zat. Ik durfde me amper te bewegen, bang dat ik eruit zou scheuren. Je begrijpt: echt comfortabel was het niet. En het gesprek liep ook al wat stroef.”

Sardientje

“Toen mijn date naar het toilet vertrok, besloot ik dat moment te grijpen om alvast uit te vinden hoe ik straks wél flatteus op zou staan. Ik wiebelde wat met mijn onderbenen – mijn bovenbenen zaten aan elkaar geplakt – en probeerde te verzitten… toen ik mijn evenwicht verloor en zo achterover van die kruk kukelde. Best hard. De mensen om me heen schrokken zich dood, maar ik riep uit een soort automatisme meteen ‘dat het heus wel ging’ en geen hulp nodig had.”

“Maar zelf opstaan? Dat lukte zo strak verpakt dus niet meer. Als een sardientje in blik lag ik daar te zweten op de kroegvloer – gevoelsmatig zeker tien minuten – toen mijn date net weer terugkwam van het toilet en me zo spartelend aantrof in die leren rok. Ja, dat brak het ijs wel. Die avond hebben we er hard om gelachen, maar echt romantisch werd het niet meer. Mét een beurse bil, maar zonder date ging ik naar huis. En de rok? Die komt niet meer uit mijn kast.”

*De naam Emma* is gefingeerd en bekend bij de redactie.