Sannes broer Paul heeft een mbo-diploma, een enorme dosis doorzettingsvermogen en vooral veel zin om ergens aan de slag te gaan. Het enige ‘probleem’: hij heeft autisme. Daardoor zien veel werkgevers het waarschijnlijk niet zitten hem een kans te geven.
Via LinkedIn deed Sanne een oproep om haar broer toch aan een baan te helpen.
“Ik kreeg een stortvloed aan mails”, zegt Sanne over de oproep die ze voor haar twee jaar oudere broer Paul plaatste op LinkedIn. Het bericht is meer dan 900 keer gedeeld en door honderdduizenden mensen gezien. “Er waren veel mensen die namen van bedrijven tipten en zelfs een aantal bedrijven die hem een gesprek aanboden. Maar een groot deel bestond uit mensen met autisme die zelf ook geen baan konden vinden en zich herkenden in de problematiek van solliciteren met autisme.”
Want dat is zo makkelijk nog niet. “Ik zie eigenlijk al mijn hele leven dat Paul minder kansen krijgt”, vertelt Sanne. “Ik heb vwo gedaan, daarna Diergeneeskunde, kon vrij makkelijk een baan vinden. Bij Paul ging het daarentegen met horten en stoten, alleen maar vanwege dat label ‘autisme’. Heel oneerlijk. Het is zonde dat iemand die supergemotiveerd is en echt een doorzetter, na zijn opleiding thuis op de bank zit.”
Birsen (37): 'Niet erg om autisme te hebben, maar wél dat mensen je anders behandelen'
Paul is een slimme man, maar hij heeft moeite met sociale vaardigheden, legt Sanne uit. “Dingen die voor ons heel natuurlijk zijn – zoals dat je een winterjas aan moet als het koud is – heeft hij als kind echt moeten leren. Externe prikkels worden bij mensen met autisme namelijk op een andere manier verwerkt. Paul heeft daarnaast het liefst dat je hem duidelijk vertelt wat je van hem verwacht. Non-verbale communicatie is voor hem moeilijker te begrijpen. Soms lijkt hij bijvoorbeeld heel boos te kijken, maar blijkt er niks aan de hand als je het hem vraagt. Hij moet dus eigenlijk actief nadenken over alles wat hij met zijn gezicht laat zien.”
Maar mensen met autisme hebben juist ook kwaliteiten die mensen zonder autisme helemaal niet of minder hebben, waardoor ze uitstekende arbeidskrachten kunnen zijn, legt Sanne uit. “Ze zijn bijvoorbeeld heel nauwkeurig, betrouwbaar, kunnen zich goed focussen en hebben oog voor detail.”
Paul weet al van jongs af aan dat hij in een laboratorium wil werken. Na het vmbo-t en de havo begint hij dan ook aan een laboratoriumopleiding in Eindhoven. “Maar na een paar weken werd hij al weggestuurd met de melding dat het hem niet ging lukken. Hij kreeg eigenlijk helemaal geen kans.”
Daarom doet Paul eerst de opleiding Green Engineering, met het idee om vast aan bepaalde vaardigheden te werken. Als hij zich daarna voor een laboratoriumopleiding in een andere stad aanmeldt, wordt hij wel aangenomen. “Maar ze kwamen daar ook weer met een twijfelend advies. Mijn ouders zijn uiteindelijk zelfs naar het schoolbestuur gestapt omdat ze vonden dat Paul geen eerlijke kans kreeg. Na deze klacht kon hij dan eindelijk aan zijn opleiding beginnen.” De docenten daar begeleiden hem goed, en Paul rondt zijn opleiding succesvol af.
Tekst loopt door op de afbeelding.
“Twee jaar geleden behaalde Paul zijn diploma. Dan denk je: hij is er. Maar toen kwam hij thuis te zitten”, aldus Sanne. Anderhalf jaar lang stuurt haar broer minstens vijf sollicitatiebrieven per week, geholpen door onder meer een jobcoach, een begeleider vanuit het UWV én Sanne en haar vriend. Maar vaak komt er niet eens een reactie op de brieven. “Enorm deprimerend. Hij had superhard gewerkt voor zijn diploma en ook echt zin om aan de slag te gaan.”
Het banenzoektraject lijkt zo uitzichtloos dat het UWV Paul zelfs adviseert om in een andere richting te gaan zoeken. “Maar dat wilde hij natuurlijk helemaal niet. Het was voor Paul zelfs een mogelijkheid dat hij veel meer uren zou gaan werken dan het UWV adviseerde, zo graag wilde hij aan het werk. Toen dacht ik: dit gaan we niet doen. Samen met mijn vriend en Paul heb ik een LinkedIn-bericht geplaatst.”
Uit de bedrijven die op de oproep reageren, kiezen Sanne en Paul er vier in de omgeving uit om mee in gesprek te gaan. Sanne gaat met hem mee naar die kennismakingsgesprekken. Bij alle vier de bedrijven is Paul welkom. Hij kiest het bedrijf dat het dichtst bij zijn opleidingsrichting – microbiologisch analist – ligt. “In januari begint hij. De eerste weken ga ik met hem mee. Dan kan ik helpen bij het inwerken. En als er daarna nog problemen ontstaan, mogen ze mij ook benaderen. Dan kan ik meedenken over een oplossing.”
Als de eerste zes maanden goed gaan, mag Paul bij het bedrijf blijven werken. Daar heeft Sanne goede hoop op. “Dit bedrijf zoekt ook echt een werknemer. En er werken meer mensen met autisme, dus ze hebben er ervaring mee. Communicatie wordt in het begin misschien een uitdaging, maar als Paul eenmaal ingewerkt is, moet het goed komen. Daar heb ik vertrouwen in.”
Sharons zoon heeft Autisme Spectrum Stoornis: ‘De wereld is een uitdaging voor mensen die anders zijn’
