Wat als je borsten krijgt terwijl je vanbinnen voelt dat je een platte borstkas hoort te hebben? Verwijderen kan, maar daar gaan vaak jaren van wikken, wegen en wachten aan vooraf.
In de nieuwe LINDA. delen zes mensen hun verhaal met journalist Milou Deelen. Zo ook Roan (33), een klimmer die samenwoont met zijn vriendin.
“Mijn moeder was heel blij toen ik borsten kreeg. Volgens haar moesten ze zo groot mogelijk worden, ik denk omdat het schoonheidsideaal zo was. Ze grapte weleens: ‘Als je erin knijpt, worden ze groter.’ Ik wilde niet dat ze groot werden, ik hoefde überhaupt geen borsten.
Ik heb geprobeerd mijn vrouw-zijn te accepteren door make-up te dragen en vrouwelijke kleding, maar daar voelde ik me nooit goed bij. Toen ik 25 was knipte ik mijn haar kort, stopte met make-up en besloot mannenkleren te gaan dragen. Meteen voelde ik me meer mezelf. Toen ik hoorde dat er mensen zijn die hun borsten afbinden zodat ze een platte borstkas hebben, dacht ik: dat wil ik ook.”
“In diezelfde tijd sprak ik iemand die een borstverwijderende operatie had ondergaan. Ook toen voelde ik meteen dat ik dat wilde. Ik heb geluk gehad dat ik steeds maar drie maanden hoefde te wachten voor de genderpoli, het eerste consult en de operatie.
Ik ben heel dankbaar dat ik ben geopereerd, maar daarna was ik niet door het dolle heen. Ik had meer het gevoel: hèhè, eindelijk, ze zijn weg, ze liggen lekker in de prullenbak. In het begin voelde ik me schuldig. Er zijn lange wachtlijsten, waarom ben ik niet euforisch? Ik denk omdat het meteen normaal voelde. Zo hoorde het te zijn.”
Deze maand maak je bij LINDA. kans op een heerlijke reis naar Bonaire t.w.v. 4000 euro. Koop het magazine nu online of in de winkel, en voer de code van de ‘boardingpas’ op de cover in om te kijken of je gewonnen hebt.
Jacqueline Govaert gewend aan kritiek op uiterlijk: 'Ik werd 'zingende aardappel' genoemd'
