Marloes en Isabel* reageerden op ons artikel over hyperhidrosis, oftewel overmatig zweten. ‘Bijna niemand uit mijn omgeving weet dat ik hieraan lijd. De schaamte is te groot.’
Zweet is natuurlijk én nuttig. Maar wanneer het zweten heel extreem is, en deo of schone kleding niet meer helpen, wordt het hyperhidrosis genoemd.
Marloes (37) heeft twee kinderen en werkt op een service-afdeling.
“Er hangt zo veel schaamte rond deze aandoening. Mensen vinden zweters vies. Terwijl mijn zweet niet eens stinkt. Sinds de lagere school heb ik er 24/7 last van. Ik draag bijna altijd zwart omdat je daarop vochtplekken het minst ziet, en ik verslijt minstens 5 paar leren schoenen per jaar. Ze gaan helemaal kapot vanbinnen. Slippers of muiltjes zijn een no go, daarop glij ik uit.
Zodra ik thuiskom, doe direct mijn schoenen uit en loop ik de verdere avond op blote voeten. Maar als het zo warm is als de afgelopen zomer zijn mijn voeten helemaal rood en opgezwollen van het vocht. Dan moet ik echt even met de benen omhoog.”
“Een paar jaar geleden zijn er in het ziekenhuis prikken in mijn nek en rug gezet die de werking van de klieren moesten verminderen. Niks geholpen. Medicijnen slikken wil ik niet vanwege de kans op bijwerkingen. Over die operatie, de sneetjes in de oksel die bepaalde zenuwen blokkeren, heb ik zeker nagedacht. Maar ik ben zo bang dat het dan ergens anders op mijn lichaam terugkomt, het zogenaamde compensatiezweten. Mijn grootste angst is dat mijn hoofdhuid gaat zweten en ik een leven lang met kletsnat haar moet rondlopen.”
Knuffelmakers Liesbeth en Caressa: 'Je kunt je tranen in een knuffel kwijt'
“Heel weinig mensen weten dat ik dit heb. Al mijn hele leven verzin ik smoesjes en anticipeer ik op wat er kán gebeuren. Toen ik mijn man pas kende, wilde ik nooit hand in hand lopen. ‘Dat vind ik niet fijn,’ zei ik dan. Ik vond het heerlijk om dwarsfluit te spelen, maar ik zei dat ik het niet leuk meer vond. In werkelijkheid gleed het instrument continu uit mijn handen.
Ik pin altijd omdat ik geen geld terug wil krijgen in mijn natte handen. En toen mijn kinderen nog baby’s waren, was ik doodsbang dat ik ze uit m’n handen zou laten vallen met mijn glibberige handen. Als mensen me een hand willen geven, zeg ik: ‘doe maar een elleboogje. Mensen hebben geen idee hoe belastend deze aandoening is.”
Ook de 24-jarige Isabel heeft last van hyperhidrosis. Ze werkt op een administratieve afdeling en woont samen met haar vriend.
“Mijn vader is de enige die ook af en toe klamme handjes heeft en wat zweterige voeten, maar verder ken ik niemand met deze aandoening. Dat voelt weleens eenzaam. Handen, voeten, oksels zijn bij mij het ergst, maar eigenlijk heb ik het op alle plekken van mijn lichaam. ’s Zomers kan het gebeuren dat ik vanuit mijn knieholte de druppels naar beneden voel lopen.”
undefined
“Op de lagere school moest ik elke lunchpauze naar het ziekenhuis, waar ik werd behandeld met een iontoforese-apparaat. Deze sluit de uitgangen van de zweetklieren af door zwakke, elektrische stroomstootjes. Het deed hartstikke pijn en hielp maar matig.
Op school ben ik gepest. Kinderen wilden mijn hand niet vasthouden als we naar de gymzaal liepen. Ik kon ook nooit op het klimrek. Zo blij als ik met mijn eerste bijbaantje was, op m’n veertiende, zo verdrietig was ik toen de kaasboer me naar huis stuurde omdat hij het vies vond, die zweethanden met al die kaas.”
“Toen ik 17 was kreeg ik via de huisarts pillen, maar daar werd ik helemaal niet lekker van dus daar ben ik ook mee gestopt. Deze ziekte doet me heel veel, ik schaam me er enorm voor, maar de stap om me werkelijk te laten opereren is toch nog te groot. Thuis bij m’n vriend voel ik me intussen vrij. Maar toen we voor het eerst seks hadden, hield ik mijn sokken aan, bang als ik was voor de geur. Daar lachen we nu om, Als je vrijt, ben je tenslotte allebei opgewonden en zweterig.”
Het vallei-orgasme zet je hele lichaam in de fik: 'Enorme schaterbui van genot'
“Ik douche vaker dan een ander, als ik ’s avonds thuiskom, trek ik direct schone sokken aan. Verder heb ik een deo die erg goed werkt. Maar ja, die handen zijn moeilijk te verbloemen. Als ik autorijd, ligt er altijd een handdoekje naast me.”
Op mijn werk valt er weleens een druppel op mijn toetsenbord. Die probeer ik dan onopvallend weg te vegen. Ik denk dat sommige collega’s wel weten dat ik veel zweet, ik zie ze af en toe kijken. Maar ik durf het gesprek erover niet open te gooien. Zweet wordt toch met vies geassocieerd.
Al met al ben ik er erg onzeker door geworden. De gesprekken met een psycholoog en weerbaarheidscursussen hebben wel wat geholpen, maar toch zou ik een vrijer mens zijn als ik dit niet had. Ik heb een geheim dat ik altijd met me meedraag.”
*De namen van Marloes en Isabel zijn gefingeerd. Hun echte namen zijn bij de redactie bekend.
Eerste hulp bij zwoksels: zo voorkom je die nare zweetplekken in je kleding
