Wat als de moord op je geliefde geen dader kent? Of je geliefde vermist raakt en nooit gevonden wordt? Nabestaanden en achterblijvers van cold cases hopen jarenlang op antwoorden. LINDA. gaat met hen in gesprek: hoe is het als je leven onverwacht verandert in een levenslange zoektocht?
Het lichaam van Esther Paul wordt op 30 april 2017 gevonden in het Veluwemeer. Acht jaar later wacht moeder Suus Joosten (74) nog altijd op antwoorden. “Ik wil weten of ze veel pijn heeft gehad.”
Esther zit de dagen voor de moord ondergedoken in een chalet op een camping. Dit doet zij uit angst voor haar ex-partner. Moeder Suus weet zelf niet waar haar dochter op dat moment is, maar informeert via een telefonisch bericht naar een afspraak die Esther die dag gehad zou hebben. “Mijn bericht kwam aan, toch hoorde ik lang niks terug. Ik dacht gelijk: dit is niks voor haar.”
Na een onrustige nacht neemt Suus in de ochtend daarna contact op met haar zoon, de broer van Esther. Hij stelt haar gerust. Ze is vast op stap geweest, denkt hij. Wanneer contact vanuit Esther ook bij hem uitblijft, groeit de onrust bij zowel Suus als haar zoon. Hij besluit daarom Esther als vermist op te geven. Moeder Suus zit op dat moment in onrust alleen thuis.
“Ik kon weinig doen, ik was maar aan het wachten”, vertelt ze. Ze probeert afleiding te zoeken tot haar zoon terugkomt. Tot het nieuws op televisie haar aandacht trekt. “Er was een lichaam gevonden in het Veluwemeer. De paniek nam toen wel toe, maar ik wist nog van niks. Ik zat te wachten tot ik iets zou horen.”
Wanneer haar zoon later die middag thuiskomt van het politiebureau, vertelt hij Suus dat Esther overleden is. Het lichaam in het Veluwemeer blijkt van Esther te zijn, ze wordt gevonden door twee fietsers. Esthers broer heeft haar kunnen identificeren. “Op dat moment zakt alles onder je voeten vandaan.”
De eerste twee dagen die volgen zijn voor Suus erg ‘heftig’. “Ik moest de dood van Esther stilzwijgen. Ik mocht het er met niemand over hebben vanwege het lopende onderzoek. Dat vond ik echt heel zwaar.”
Een paar dagen later komt het stilzwijgen dan eindelijk tot een einde. Esthers lichaam wordt vrijgegeven en de begrafenis kan worden geregeld. Suus kan alleen afscheid nemen van Esthers handen. Jaren later vraagt ze daarom een foto op van haar overleden dochter. “Ik bleef maar twijfelen en hopen dat zij het niet was. Na het zien van de foto ben ik een stuk rustiger geworden. Ik kreeg de bevestiging dat ze echt overleden is.”
Het lichaam van Esther wordt door twee fietsers op 30 april 2017 gevonden in het Veluwemeer. De dagen voor haar dood verblijft Esther in een chalet op camping Rivièra Beach aan het Veluwemeer. Op 26 april wordt ze voor het eerst op de camping gezien. Op 29 april rond 17:00 uur wordt zij hier voor het laatst gezien volgens getuigen. Ze heeft op dat moment twee boodschappentassen bij zich van supermarktketen Spar.
De politie heeft het vermoeden dat Esther in een auto is meegenomen naar het water. Ze is in het water achtergelaten met tape om haar handen én voeten. Het is onduidelijk of Esther op dat moment nog in leven was of dat verdrinking mogelijk een bijdrage heeft geleverd aan haar dood. De twee supermarkttassen en haar koffer zijn nooit teruggevonden.
Kelly de Vries over haar rol als directeur Peter R. de Vries Foundation: 'Soms is één blik al genoeg'
In januari 2019 worden in de zaak twee verdachten opgepakt. Zij zouden niet zelf de moord hebben gepleegd op Esther, maar een andere rol hebben vervuld. De twee verdachten worden later weer vrijgelaten.
De politie heeft de ex-partner van Esther ook in beeld. Esther zou twee mannen en een vrouw hebben getipt over een groot geldbedrag wat zou liggen in het huis van de moeder van haar ex. De mannen en de vrouw maken tijdens een overval op het huis zeshonderdduizend euro buit. De politie heeft nooit bewijs kunnen vinden dat haar ex-partner verantwoordelijk is voor de moord op Esther.
De periode die volgt na Esthers dood, omschrijft Suus als een gat. “Je hele leven verandert. Voor mij is er een leven voor Esther en een leven na Esther.” Het leven voor 30 april 2017 omschrijft Suus als ‘heel onbezonnen, maar ook deels bezorgd’.
“Ik zat soms tussen twee vuren in”, vertelt ze. “Ik ontving altijd heel veel liefde van haar. Ze was de liefste dochter en vriendin die je maar kon hebben. Tegelijkertijd was ik ook vaak erg bezorgd om haar. Die zorgen heb ik nu niet meer. Ik weet nu waar ze is. Toch had ik die zorgen nog altijd graag gehad.” Suus benadrukt dat – hoewel haar leven nu ook veel fijne momenten kent – ze in een ‘vechtmodus’ is geraakt na haar dochters overlijden. “Soms heb ik ineens een terugslag. Dan komt alles weer boven.”
Ze merkt dat de gevolgen van het verlies ver reiken. Als voorbeeld noemt ze de studieschuld van haar kleindochter, die door het verlies van haar moeder worstelt met het afmaken van haar studie. Suus voelt op dat soort momenten veel boosheid. “Dan ben ik boos op de maatschappij, terwijl die er niks aan kan doen. Maar ik heb er niet om gevraagd dat mijn dochter vermoord werd. We doen niks fout. Dat er steeds nieuwe gevolgen voortvloeien uit het verlies van Esther, daar staat niemand bij stil.”
Suus haalt veel steun uit bijeenkomsten georganiseerd vanuit de Federatie Nabestaanden Geweldslachtoffers (FNG). Tijdens deze bijeenkomsten heeft ze contact met andere nabestaanden van cold cases. “Het is niet alleen maar kommer en kwel”, zo wil ze benadrukken. “We hebben praatsessies en dan nemen we foto’s mee van onze geliefden. Dan hebben we het er met elkaar over en dat is fijn. We hebben ook veel leuke sessies, zo gaan we binnenkort met een groep naar Lourdes.”
Suus zet zich actief in om als nabestaande van een cold case meer erkenning te krijgen, samen met andere nabestaanden. Zo maakt ze deel uit van het platform Cold Case, Never give up, dat sinds twee jaar onderdeel is van de FNG.
“Veel mensen worden beschermd, maar wij worden in een vergeethoek geschoven”, is ze van mening. “Een dader krijgt alle hulp die er is, die krijgt een tweede kans. De kans op een tweede leven. Wij niet.”
Ondanks het verdriet en de woede is de familie van Suus hechter geworden na het overlijden van Esther. “Ik ben blij dat ik een zoon en kleinkinderen heb. Hiervoor was dat heel gewoon, nu ben ik heel zuinig op wat ik heb.” Suus staat samen met haar familie op verschillende momenten stil bij Esthers leven. “Op haar geboortedag en sterfdag nemen we altijd een 43-likeurtje, dat is standaard geworden.” Ook heeft ze de persoonlijke spullen van Esther bewaard. “Elke ochtend zeg ik haar goedemorgen.”
Inmiddels hoopt én wacht Suus al acht jaar lang op antwoorden. “Ik wil weten hoe mijn dochter om het leven is gekomen. Ik wil weten of ze veel pijn heeft gehad.” Ze kan zich niet neerleggen bij het niet weten. “De dood accepteren we”, zo zegt ze. “Maar ik wil antwoorden. Dat is het enige: antwoorden.” Vastberaden sluit ze af: “Ik zal nooit laten zien dat ik eraan onderdoor ga. Ik leef het leven zoals ik dat met Esther ook gedaan zou hebben.”
Weet jij meer over de moord van Esther of dénk je iets te weten? Je kunt hier een tip insturen, dit kan ook anoniem. Lees hier meer over de zaak van Esther.
Tip niet met veronderstellingen, ‘meedenken’, speculaties en/of paranormale waarnemingen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Annekes dochter Rebecca is al meer dan elf jaar vermist: 'Ik slaap nog steeds op de bank voor als ze thuiskomt'
