Jaarlijks staat de week van 9 tot 15 oktober in het teken van de Baby Loss Awareness Week. In deze dagen wordt over de hele wereld aandacht gevraagd voor stilgeboren kinderen.
Desirée van Nieuwenhoven (51) maakt zich hard voor ouders die dit verlies meemaakten en riep Stillborn Sisterhood in het leven.
Van Nieuwenhoven is de moeder van twee stilgeboren baby’s, Tom en Tim. In 2006 wordt Tom stilgeboren. Bij een tweede zwangerschap in 2007 overkomt dat ook haar andere zoontje Tim. In een eerder interview met deze site vertelde ze al hoe belangrijk bewustwording is rondom dit onderwerp. Speciaal daarom doopte ze 2 juni om tot De dag voor de stilgeboren baby.
Een dag die nu, ruim vier maanden later, een groot succes bleek. “Er zijn zo veel mensen met stil verdriet die graag over hun kindjes willen praten. Toen dacht ik, als deze behoefte blijkbaar zo groot is, dan moet ik daar iets mee doen. Ik moet al deze vrouwen die dit ook hebben meegemaakt, bij elkaar brengen. Alleen al luisteren naar elkaars verhalen geeft zo veel meer veerkracht, power en levensvreugde.”
Rowan's zoon Amari werd stilgeboren: 'Bij de geboorte bleef het oorverdovend stil'
Om haar missie – het taboe rondom stilgeboren baby’s – te doorbreken, richtte ze Stillborn Sisterhood op. Een platform waarbij moeders een eigen pagina krijgen om hun persoonlijke verhaal te delen, waar ze bijeenkomsten houden over diverse thema’s en ruimte voor een luisteruurtje. “Er zijn wel speciale Facebookgroepen, maar daar verdwijnen alle persoonlijke verhalen in de tijdlijn. Dit wordt een veilige omgeving.”
Ook komt er een besloten omgeving, waarin moeders de data van hun kinderen kunnen delen. “Zo weet je dat die dagen niet in stilte voorbijgaan. Dat is ook onze slogan: samen dragen we de stilte. Want die stilte, die is er. Je wordt moeder, bent moeder en blijft altijd moeder, maar ik heb nooit luiers verschoond en heb ook niets om voor te zorgen. Ze zijn er wel, ze zitten in mijn hart. Dat is het doel van Stillborn Sisterhood. Dat iedereen die herkenning voelt en erkenning krijgt. Dat ze zich gehoord en gezien voelen in een veilige omgeving.”
Wie (veel) te vroeg geboren wordt, heeft daar vaak een leven lang last van
Het samenzijn met lotgenoten is fijn. Want over stilgeboortes praten met mensen die dat niet hebben meegemaakt, gaat soms lastig. “Het verliezen van je kind is het ergste wat je kan overkomen. Je probeert houvast te vinden bij je omgeving, maar zij voelen niet wat het écht inhoudt. Dat kan niemand, alleen iemand die het heeft meegemaakt en daarin is ieder verhaal ook weer individueel. Dat maakt rouw en verlies zo heftig.”
Het is volgens Van Nieuwenhoven belangrijk om als familielid, kennis of vriend toenadering te blijven zoeken en te blijven praten. “Het is zo’n onderdeel van de maatschappij, maar we vinden het moeilijk om er over te praten. De meeste mensen weten niet wat ze moeten zeggen, maar neem echt de tijd zodat iemand zich veilig voelt. Bied een luisterend oor, toon inlevingsvermogen en wees oprecht geïnteresseerd. Of zeg gewoon eerlijk dat je niet weet wat je moet zeggen, of dat je het naar en heel erg vindt, maar dat je niet kan voelen wat de ander voelt. Mijn ultieme droom is dat we straks net zo makkelijk praten over stilgeboren kindjes als over kindjes die er wel zijn.”
Voor wie er graag wil zijn voor iemand met een stilgeboren baby, maar niet precies weet hoe, verkoopt Van Nieuwenhoven kaarten via haar website. “Ik heb een set gemaakt van vijf stuks. De eerste stuur je als het kindje net stilgeboren is, de tweede een maand later, de derde weer een tijdje later, etcetera. Als je bestelt, krijg je een aantal voorbeeldteksten die je kunt overnemen met zinnen als: ‘Weet dat ik graag tijd voor je maak’.
Dat is zo belangrijk, want onbewust heb je soms het gevoel dat mensen geen tijd voor je hebben. Als je dan zo’n kaart krijgt neemt iemand daarmee een drempel weg.”
