Daisy verloor haar zoontje Tobias tijdens de zwangerschap. Daarna viel ze in een diep zwart gat. Maar toen ze de muziek ontdekte, kreeg ze eindelijk ruimte om te rouwen. ‘Muziek verbindt en brengt lotgenoten samen.’
Op 19 maart 2023 organiseert Daisy in Utrecht het concert ‘Altijd Verbonden’, voor iedereen die een kindje heeft verloren en hun naasten.
Al tijdens de zwangerschap maakt Daisy zich zorgen, vertelt ze. “Ik had al meerdere miskramen gehad en kennissen van ons hadden ook een kindje dat overleed.” Tijdens de 20-weken echo blijkt Tobias kleiner dan gemiddeld. Vanaf dat moment houden de artsen hem goed in de gaten en krijgt Daisy extra groeiecho’s.
“Tobias was erg rustig in de buik, maar ineens begon hij meer te bewegen. Daardoor kregen we er meer vertrouwen in dat het goed zou komen.” Maar op 13 maart 2020 verandert dit plots. “Het was ineens heel stil en rustig in mijn buik. Ik heb toen bewust geprobeerd om contact te maken. Ik legde mijn handen op mijn buik, zong liedjes, maar er kwam weinig tot geen reactie meer.”
“Drie dagen later belde ik de verloskundige op en ik zei meteen dat ik het niet vertrouwde.” Een paar dagen later heeft Daisy al een afspraak in het ziekenhuis staan. “De verloskundige vroeg me wat ik wilde dat ze ging doen: afwachten of doorverwijzen naar het ziekenhuis. Ik wilde het niet eigenlijk zeggen. Als ik de woorden zou uitspreken, zou het ook zo zijn. Maar ik moest wel zeggen dat ik dacht dat hij misschien niet meer leefde. Ik moest meteen langskomen.”
Tahyna hield videodagboek tijdens haar tweede miskraam: 'De term klinkt alsof het mijn fout is'
Het zijn de dagen dat ook de eerste lockdown begint. Vanwege de nieuwe coronaregels moet Daisy in haar eentje naar de verloskundige. “Mijn man Erik mocht niet mee, ik was volledig op mezelf aangewezen. Toen ze de echo deed, kreeg ik het al snel te horen: Tobias’ hartje klopte niet meer.”
“Op dat moment drong het niet tot me door, maar toen moest ik Erik bellen. Ik kon het niet. Ik kon het hem niet vertellen. Toen ik bij de verloskundige was, was Erik thuis met de kinderen aan het voetballen. Precies voordat ik belde, klapte de bal kapot. Dus toen ik belde wist hij: het is niet goed.”
Op 16 maart 2020 verliezen Daisy en Erik hun zoontje Tobias. Vier dagen later wordt hij met 24 weken geboren. “Wat er precies is gebeurd, weet niemand. Ik heb me altijd afgevraagd of het vanwege corona is misgegaan. Heb ik het virus misschien net voordat de coronacrisis uitbrak gehad? De doktoren sloten dat in die tijd uit, maar toen was er ook nul kennis. Het houdt me nog steeds bezig, maar het blijft gissen.”
“Het was een turbulente periode. Ik was volledig in ontkenning, zelfs na de bevalling dacht ik dat hij misschien toch nog zou gaan ademen. Ik vond het echt een heftige tijd.” Op dat moment zitten ze ook midden in de eerste lockdown en zit iedereen thuis. Dat geldt ook voor Daisy, Erik en hun drie kinderen tussen de anderhalf en zes jaar, waardoor de ruimte voor het rouwen heel beperkt is. “We rouwden allebei op onze eigen manier. Erik hield het gezin draaiende. Dat gaf hem houvast. Maar mij was alles snel te veel.”
Eline verloor haar zoontje Louie met vier weken: 'Na zijn overlijden voelde ik vooral heel veel liefde'
Daisy’s gedachten zitten bij Tobias, maar de rest van de wereld heeft het maar over één ding: de coronacrisis. Daar heeft ze moeite mee. “Ik kon natuurlijk wel iets vertellen over Tobias, maar het werd vaak overschaduwd door corona. Dat leverde ook een extra angst op. Ik dacht: straks verlies ik nog meer mensen uit mijn gezin. Dat vond ik heel heftig.”
Als de kinderen weer naar school gaan, komt er meer rust in huis. “Ik was weer op mezelf aangewezen. Toen pas kon ik met het rouwproces geconfronteerd worden. Ik ging vaak lopen, het weiland in, en dan was ik alleen met mijn muziek. Toen ging ik het eindelijk voelen. Dat gaf me ruimte om te kunnen rouwen.”
“Er zijn liedjes die over het verlies van een kind gaan, waarin artiesten zingen dat ze ook niet wisten hoe ze ermee om moesten gaan. Die teksten hebben me geholpen. Maar een liedje kan me ook vertellen dat ik het goed doe, dan geeft het me zelfvertrouwen. Muziek kent vele aspecten. De melodie en de klanken raken alle cellen van mijn lichaam, zodat ik naast pijn of verdriet ook dat sprankje weer voel in één nummer.”
Omdat alleen Daisy en Erik bij de crematie van Tobias mogen zijn, is Daisy bang dat anderen hem zullen vergeten. Daarom komt ze op het idee om een concert te organiseren ter nagedachtenis aan Tobias en aan alle andere kindjes die zijn overleden. “Soms kun je je als ouder zo schuldig voelen als je weer geniet. Ik wil mezelf en anderen een avond geven om weer te kunnen genieten na het overlijden van je kind, ondanks dat schuldgevoel. Ik hoop dat anderen door de muziek hetzelfde sprankje hoop gaan voelen als ik heb gevoeld.”
“Het kan moeilijk zijn om elkaar te steunen als je de woorden niet weet. Daar kan muziek bij helpen. Daarin komen allerlei emoties voorbij; ik hoop dat dat helpt bij het dragen van dit verlies. Dat we samenzijn en samen mogen rouwen om ons kindje dat er niet meer is.”
Eline verloor haar zoontje Louie met vier weken: 'Na zijn overlijden voelde ik vooral heel veel liefde'
