Als Brenda (38) in verwachting is van haar derde zoon, hoopt ze op een snelle en pijnloze bevalling. Pijnloos is-ie niet, rap gaat het wel. Zelfs de verloskundige arriveert niet op tijd.
In de rubriek Bijzondere Bevallingen horen we de opmerkelijkste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
“Ik had een goede zwangerschap“, vertelt Brenda. “Last van vervelende kwaaltjes had ik niet. Ik groeide wel snel. Met een week of acht werd ik al dik. Ik voelde me fitter dan ik eruitzag. Dacht dat ik nog met mijn kinderen door een tunnel in de speeltuin kon klimmen, maar dat ging niet.”
Haar eerste kind wordt in stuitligging geboren in het ziekenhuis. De tweede komt na een vlotte bevalling ter wereld in een kraamhotel. “Ik hoopte op – en verwachtte stiekem ook – een snelle en pijnloze bevalling.” Haar man Dennis wil graag dat Brenda ook deze keer in een kraamhotel bevalt. “Dat was het plan, al leek het me ook heerlijk als de verloskundige zou zeggen dat we geen tijd meer hadden om ons te verplaatsen en de geboorte thuis zou plaatsvinden. Dan zouden we geen gehannes hebben met heen en weer rijden. Ik wilde het huis liever niet meer uit.”
De dag van de bevalling, het is inmiddels anderhalve week na de uitgerekende datum, trekt het gezin eropuit. “We gingen naar mijn ouders. Die stonden op de camping. ’s Avonds aten we pannenkoeken. Toen we thuiskwamen, ging ik op de bank liggen en liet ik mijn man de kinderen naar bed brengen. Dat was niks voor mij – ik kon immers alles nog – maar ik was chagrijnig. Ik kreeg lichte krampen die het meest weg hadden van menstruatiekrampen: dat waren volgens mij de eerste weeën.”
Brenda wacht niet af en laat haar man om 21.00 uur de verloskundige bellen. “Ze kwam voor een controle, maar niks duidde op de komst van onze baby. Ik had nog geen ontsluiting en mijn baarmoederhals was nog niet verweekt. Ik was teleurgesteld. We keken tv en ik deed een dutje. Om 02.00 uur werden de weeën heviger. Opnieuw belde hij de verloskundige en opnieuw was er volgens haar niks aan de hand. De weeën moesten heftiger en regelmatiger zijn. Om 06.00 uur zou ze terugkomen.”
Ze baalt als een stekker. “Ik moest geduld hebben, terwijl ik zo had gehoopt dat het snel zou gaan. Ik besloot elk half uur iets anders te gaan doen: een half uur in bad, een half uur tv kijken enzovoorts. Als er om 06.00 uur nog weinig aan de hand zou zijn, wilde ik naar het ziekenhuis.”
Kelsey kreeg baby met nierziekte: 'Zwaar om zo'n klein mannetje in het ziekenhuis te zien liggen'
Dennis gaat slapen en Brenda laat het bad voor zichzelf vollopen. “Ik zat niet lekker. De weeën waren pittig, maar ik moest van mezelf een half uur blijven zitten. Na een half uur ging ik het bad uit en ben ik naar beneden gegaan. Mijn man kwam ook. ‘Dit gaat niet meer’, zei ik tegen hem. Hij reageerde: ‘We hebben de verloskundige net ook al twee keer voor niks gebeld, kunnen we het niet nog even aan kijken?’ Ik werd boos. ‘Jij gaat nú bellen of ik ga zelf naar het ziekenhuis.’ Het ging niet meer. Wat ik voelde kan ik het beste omschrijven als natuurgeweld.”
Dennis belt braaf de verloskundige en Brenda probeert – in hemd en onderbroek – de weeën op te vangen terwijl ze in de woonkamer tegen de box aanleunt. ‘Je moet nu komen’, riep ik naar mijn man. ‘Ik word niet goed, volgens mij komt hij.’ Hij rende naar me toe en zei dat ik de weeën moest proberen weg te zuchten. Het ging niet meer. En daar kwam ons kindje. Mijn man probeerde hem nog te pakken, maar hij was te glad en te glibberig en viel op de grond. Mijn man pakte hem op en gaf hem aan.”
Het is even schrikken, vooral voor Dennis. “Ik voelde me bevrijd”. Maar baby Dries huilt, ondanks zijn val, niet. “Ik belde meteen 112. We moesten de baby warm houden. Mijn man rende naar boven om handdoeken te halen. We hebben Dries stevig ingepakt. Ondertussen kwam de verloskundige binnen. Zij keek verschrikt. Overal lag bloed. Mijn man leek wel een slager. Ze ontfermde zich over ons en rondde het gesprek met de centralist af. Een ambulance was niet nodig.”
Gelukkig is Dries inmiddels gaan huilen. “Het ging goed met hem.” Hoe laat hij geboren is? “Dat weten we niet precies. We houden het op 04.15 uur, maar het kan ook een paar minuten eerder of later zijn geweest.”
Ook Brenda zelf maakt het goed. “Normaal gesproken gaat de vrouw eerst douchen, maar ik stuurde mijn man naar de badkamer. Hij zat onder het bloed. Ik wilde niet dat mijn kinderen hem zo zouden zien. Rond 06.00 uur werd onze oudste wakker van een huilende baby. Toen hij beneden kwam, waren wij schoon en was alles netjes opgeruimd.”
De geboorte van Dries is in augustus een jaar geleden. “Die ochtend appte ik mijn familie grappend: ‘De baby is misselijk, Dennis heeft PTSS en ik lig lekker in bed.’ Bevallen op deze manier was Dennis grootste nachtmerrie en mijn droom, maar alles is goed gegaan. We zijn hartstikke trots. We hebben het maar mooi gedaan samen.”
Dit artikel kwam op 6 mei 2025 voor het eerst online op LINDA.nl.
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
De baby van Loes was niet levensvatbaar: 'De geboorte was onze eerste ontmoeting en ons afscheid'
Anna Neeltje de Boer is freelance redacteur bij LINDA.nl. Ze woont in Zwolle met haar vriend, hun baby en twee katten. Ze is een boekenwurm en schrijft het liefst human interest-verhalen.
