Amber Fernandes (37) heeft twee kinderen. Haar bevallingen zijn compleet tegenovergestelde ervaringen. De eerste keer is stressvol en moet ze een spoedkeizersnede ondergaan. Haar tweede bevalling is natuurlijk en dat geeft haar zelfvertrouwen een enorme boost.
In de rubriek Bijzondere Bevallingen horen we de opmerkelijkste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
Amber is 21 jaar als ze voor het eerst zwanger raakt. “Een zwangerschapsvergiftiging zorgde voor veel stress”, vertelt ze. “Meerdere keren leek de baby het niet te overleven. Met 31 weken onderging ik een spoedkeizersnede, omdat de zwangerschapsvergiftiging te heftig werd en mijn bloeddruk niet meer omlaag wilde met medicijnen.”
Haar zoon Jesse wordt geboren. “Hij woog 1295 gram en moest onmiddellijk een couveuse in. Daar lag hij aan allerlei slangetjes en draadjes.” Anderen schrikken van het beeld, maar Amber niet. “Het was alsof ik het niet zag, ik zag alleen maar een prachtige baby.” Het is een zware tijd. Amber moet herstellen van de keizersnede en als haar zoon drie maanden oud is, krijgt hij het RS-virus. “Het was eng en raar, maar het is helemaal goed gekomen met hem.”
De ervaring zorgt voor flink wat spanning als ze ruim drie jaar geleden opnieuw moet bevallen. “De kans dat ik weer een zwangerschapsvergiftiging zou krijgen, was groot. De angst voor wat er mogelijk zou komen, maakte het stressvol.” Maar los van de spanning voelt ze zich goed. “Het was een mooie tijd en ik voelde me veel fitter dan de eerste keer.”
Amber ziet in haar mailbox dat er op 22 december een afspraak is ingepland in het ziekenhuis. “Dat was buiten mijn weten gebeurd. Ik dacht dat er sprake was van een vergissing, maar de afspraak was ingepland na overleg van het team verloskundigen. Ze wilden me inleiden, om de risico’s laag te houden, maar dat wilde ik niet.” Ze is op dat moment 39 weken en vier dagen zwanger. “Ik was overdonderd en ben toch maar naar het ziekenhuis gegaan.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Marike belandde in een psychose na stilgeboren zoon: 'Langzaam kom ik weer terug op aarde'
In het ziekenhuis breken ze haar vliezen en brengen ze een ballonnetje in om de bevalling op te wekken. “Die viel er de volgende ochtend uit. Ik kreeg weeënopwekkers en kwam in een gigantische weeënstorm terecht. Het was gewoonweg niet op te vangen. Na 2,5 uur voelde ik sterk dat ik moest persen. Volgens de verpleegkundige was dat onzin en had ik geluk als ik vijf centimeter ontsluiting had, maar ik had tien centimeter ontsluiting en mocht persen. Drie kwartier later werd onze dochter Julie geboren.”
Het meisje weegt 3650 gram. Ambers partner knipt de navelstreng door. De twee zijn dolblij. “Het was precies zoals ik het me had voorgesteld. Geen spoedkeizersnede, ik had het helemaal zelf gedaan. Mijn lichaam was anders dan op mijn 21e en misschien esthetisch minder mooi, maar het gaf mijn zelfvertrouwen een boost. Het maakte mijn lichaam minder strak, maar toch vind ik mezelf nu mooier.” Moeder en dochter mogen dezelfde dag naar huis.
Met een hernieuwd vertrouwen geniet Amber van het (gezins)leven. “Het gaat goed met ons. Ik voel me mooier en sterker na de geboorte van mijn dochter. Ik heb niet meer de haatgevoelens over mijn lijf die ik vroeger had. Eerder nam ik het mezelf kwalijk dat het me niet eens was gelukt een zwangerschap te volbrengen, ik had een spoedkeizersnede ondergaan. Dat is natuurlijk onzin, maar zo voelde dat destijds.”
Het leven lacht Amber en haar kinderen toe. “Julie doet het goed en Jesse is een ferme knul geworden. Hij is heel intelligent en heeft niks aan de bevalling overgehouden. Ik prijs me gelukkig.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Verdoving werkte niet tijdens keizersnede van José (34): 'Mijn hartslag sloeg op hol'
