Waar bij een hartinfarct klachten zoals  hartkloppingen of een hoge bloeddruk als rode vlaggen worden gezien, zijn er bij een stress-infarct andere signalen. “Wat ik had kunnen zien? Ik had last van migraine en was in de overgang. Ook heb ik twee keer zwangerschapsvergiftiging had, al die zaken maken je gevoeliger voor dit type infarct.”

Pijn op de borst

Op 22 januari 2019 was Blaauw zoals altijd aan het werk als projectleider bij het elektronisch patiëntendossier in ziekenhuis Groningen. Een drukke baan, maar ze ervaart niet veel stress.

Tijdens een overleg krijgt ze pijn op de borst, boven de hartstreek. Ze denk dat er wat lucht verkeerd zit, gaat even een rondje buiten lopen, maar het wordt niet minder. “Het deed op een gegeven moment heel erg pijn. Een soort schrijnende pijn, waardoor ik niet goed kon ademen en dacht dat het aan mijn longen lag.”

Lees ookCardioloog Janneke over het vrouwenhart: 'Je hebt je gezondheid zelf in de hand'

Spoedeisende hulp

Een collega ziet hoeveel pijn ze heeft en haalt haar over om een bezoek te brengen aan de andere kant van het ziekenhuis, de spoedeisende afdeling. “Daar dachten ze direct: dat zit niet goed. Ik werd goed bekeken en doorgemeten. In eerste instantie konden ze niets vinden en mijn pijn zakte ook iets weg. Maar uit een tweede meting bleek dat ik zuurstofgebrek had in mijn bloed en acuut naar de hartkatheterisatie moest.”

Niks aan de hand

Daar blijkt dat het er goed uitziet en dat er eigenlijk niets aan de hand is. Toch is niets minder waar. Het blijkt dat dit type infarct wel vaker wordt gemist. Eerder liet vrouwencardioloog Janneke Wittekoek al aan LINDA.nl weten dat een stress-infarct vaak niet wordt opgemerkt. “Veel huisartsen en cardiologen hebben te veel de focus op dichtgeslibde bloedvaten als enige oorzaak voor een hartinfarct. Hierdoor wordt een stress-infarct vaak gemist.”

Opgenomen

Blaauw wordt twee nachten opgenomen en aan de hartbewaking gelegd. “Ik krijg medicijnen om mijn vaten te openen en dat heeft waarschijnlijk geholpen.”

De pijn op de borst zakt, maar door de pillen krijgt ze vreselijke hoofdpijnen. Na de twee nachten in het ziekenhuis wordt ze met pillen, een afspraak over een paar maanden bij de arts en een verwijzing voor revalidatie naar huis gestuurd.

Lees ookDeze oud-cardioloog legt uit hoe je een hartstilstand herkent en snel kunt handelen

Hartaanval

Blaauw bagatelliseert in eerste instantie wat haar is overkomen. “Ik zei tegen iedereen: ‘Ah, het viel wel mee’. Maar eigenlijk was dat niet zo. Ik heb een hartaanval gehad en daarmee een heel harde tik gekregen.”

Ze heeft echt een jasje uitgedaan en moet thuis vooral accepteren dat ze niet meer de oude is. “Ik dacht eerst nog: ik ziek thuis uit en dan ga ik snel weer aan het werk. Maar nee, mijn conditie was compleet weg. Wist je dat ik op zondag acht kilometer had hardgelopen, dinsdag in het ziekenhuis lag en donderdag na het infarct nog maar 200 meter kon lopen? Ik had pijn en was doodmoe.”

Vermoeid

Wanneer ze thuis is en gaat revalideren, blijft ze erg vermoeid. “Op die momenten liep ik echt tegen mijn grenzen aan. Ik moest leren mijn energie te doseren.”

Ze komt dan in contact met vrouwencardioloog Janneke Wittekoek. “Het is voor mij twee uur rijden om haar te zien, maar zij was de eerste die meteen zag wat er met mij aan de hand was. Ik had een stress-infarct gehad en zij wist wat ik daar aan moest doen.”

Lees ookEen gebroken hart bestaat echt, volgens deze cardioloog

Verkrampen

Wittekoek legt nog even uit wat het precies is, zo’n stress-infarct: “Bij vrouwen die continu in de weer zijn, staan de bloedvaten open omdat het hart zuurstof nodig heeft. Neem je rust, dan kunnen de bloedvaten verkrampen. Gebeurt dat in een groot bloedvat in een kransslagader, dan kan dat leiden tot een hartinfarct. En dát noem je een stress-infarct.”

Blaauw: “Een van de belangrijkste dingen voor mij was begrijpen wat mij was overkomen en wat ik er aan kon doen. Omdat artsen niet wisten wat ik had, voelde ik me gefrustreerd en onbegrepen – alsof ik me aanstelde. Ik vond het heel moeilijk om daar mee om te gaan.”

Rust

Ruim twee jaar later zijn de klachten nog niet helemaal weg, wel is ze weer fulltime aan het werk. “Ik heb nog last van vaatspasmen in mijn kleine vaten. Als dat aan blijft houden, krijg ik een aanval en moet ik een vaatverwijdende spray onder mijn tong spuiten. Werkt dat niet, dan moet ik direct de ambulance bellen. Het maakt mij niet angstig, het geeft juist rust dat ik weet wat ik heb én wat ik er aan kan doen.”

Lees ookStress-infarct treft vooral vrouwen: 'blinde vlek in de zorg'