Ben je eindelijk aanbeland bij de mooiste dag van je leven, crasht je dronken neef het diner met een gênante toost en besluit je wederhelft zich een hersenschudding te vallen. Top.
In de rubriek In Voor- En Tegenspoed spreken we vrouwen van wie de trouwdag nét niet helemaal volgens plan verliep. Deze keer, het verhaal van Mariëtte (40).
Trouwdatum
1 juni 2023
Mariëttes zoon (6) en dochter (12) mogen de nacht voor de bruiloft bij elkaar op de kamer slapen. Het belooft een spannende dag te worden, dus dan is dat extra gezellig. Maar in de nacht worden Mariëtte en haar man wakker gemaakt door hun dochtertje, omdat haar broertje zich niet lekker voelde. “Hij had 40 graden koorts. Wij dachten eerst dat het door de spanning kwam. We hielden het wel in de gaten, maar gingen ervan uit dat de koorts tegen de ochtend wel zou zijn gezakt.”
Maar niets blijkt minder waar. De volgende dag huilt Mariëttes zoon veel, staart hij glazig voor zich uit en heeft hij – nog steeds – torenhoge koorts. “Je merkte dat hij totaal van de wereld was. Toen kwam de stress.”
Op dat moment komt haar moedergevoel als een oerinstinct naar boven. “Ik dacht alleen maar: ik moet voor hem zorgen. Hoe kan ik zo mijn bruiloft vieren? Op zo’n dag moet je jezelf op de eerste plek zetten, maar dat ging zo tegen mijn moedergevoel in. Het voelde alsof ik dat helemaal niet kon, omdat ik er voor mijn kind moest zijn. Moest ik mijn bruiloft afzeggen?”
Natascha had een wel heel vreemde BABS: 'Waarom zou ze zoiets zeggen?'
De toenmalige verloofde van Mariëtte moedigt haar aan om de bruiloft toch door te zeten. “‘Het is geen kwestie van leven of dood’, zei hij. Toen ben ik rond gaan bellen, om een oppas te zoeken.”
Uiteindelijk belt ze haar nicht, die in de zorg werkt en een dochter heeft die al vaker op de kinderen van Mariëtte past. “Het eerste wat ze zei was: ‘We gaan het voor je regelen. Jij moet gewoon de bruiloft doorzetten en de mooiste dag van je leven hebben. Wij zorgen voor jouw zoon.’ Dus dat heb ik gedaan.”
In overleg met de ceremoniemeester, haar nicht en partner besluit Mariëtte hun zoon mee te nemen naar de locatie. “Dat deden we zodat ik hem zo dicht mogelijk bij me kon houden. Als moeder ben je de enige die het ziet wanneer het echt misgaat. We hadden een noodtas bij ons, voor als hij naar het ziekenhuis moest. Omdat hij als baby last had gehad van koortsstuipen maakte ik mij wel druk om de situatie en zijn gezondheid.”
Mariëtte neemt haar zoon mee naar de bruidskamer, zodat ze een oogje op hem kan houden terwijl ze zelf in de maquillage zit. “Ook hadden we een paracetamolplan opgesteld, zodat hij er elke vier uur een kreeg. Daarbij maakten we hem om de zoveel tijd wakker, om te zien hoe hij reageerde.”
“Ik had het wel moeilijk. Aan de ene kant wilde ik voor mezelf kiezen, maar aan de andere kant lag mijn kind doodziek op de bank. Mijn dochter probeerde ook een deel van de zorg van mij over te nemen, door van alles voor haar broer te doen. Het was even alsof ze zijn tweede moeder was. Ik vond dat heftig om te zien.”
Gelukkig krijgt de zoon van Mariëtte even een opleving wanneer hij de stemmen van zijn neven en vrienden hoort. “Toen realiseerde hij zich dat hij van alles miste. Hij wilde naar buiten toe. Dus ik heb hem zijn pak aangetrokken, die gelukkig van joggingstof was en dus lekker zat, en we hebben buiten wat foto’s van hem gemaakt. Daar kijk ik met een fijn gevoel op terug.”
“Hij heeft ook nog het begin van de ceremonie meegemaakt, maar al snel takelde hij af. Die korte tijd buiten had schijnbaar zoveel energie van hem gevergd, dat hij compleet instortte. Toen is hij met mijn nicht en haar dochter naar huis gegaan.”
Mariëtte heeft het moeilijk als ze op haar bruiloft afscheid moet nemen van haar kind. “Maar ik zag dat hij zo ziek was, dat het niet meer uitmaakte. Hij moest gewoon slapen en ik moest me focussen op de dag. We spraken af dat als er wat zou gebeuren, mijn zus zou worden ingelicht. Ik mocht me pas zorgen maken als dat gebeurde.”
Het pasgetrouwde stel besluit niet aan alle gasten te vertellen wat er aan de hand is, omdat ze niet willen dat iedereen zich gaat maken. “Maar we misten hem wel, zeker bij het maken van de gezinsfoto’s. Onze dochter heeft op een gegeven moment ook een stukje voor ons gezongen. Toen zei ze ook: ‘Eigenlijk zou mijn broertje hier ook bij zijn, maar dat is hij nu niet’. Dat was pijnlijk.”
Haar zoon knapt gelukkig weer helemaal op. Dat ze geen gezinsfoto heeft van de trouwdag, blijft wel knagen aan Mariëtte. “Mijn zoon vindt dat lastig. Hij voelt zich ook schuldig, hoe vaak we ook zeggen dat dat helemaal niet nodig is. Het verdriet dat ik er soms zelf als moeder nog over heb, probeer ik voor hem te verbergen.”
Toch besluit het stel geen vervangende foto te maken. “Eerst wilde ik nog de locatie en de fotograaf opbellen, maar toen bedacht ik me dat dit ook gewoon bij ons hoort. Ik wil niet iets maken wat er eigenlijk niet is geweest”.
“Daarnaast heeft het helemaal geen schaduw achtergelaten op ons huwelijk of ons gezin. Ik ben vooral enorm blij met het vangnet dat ik heb. Mijn zus, mijn nicht, mijn ouders en schoonouders, iedereen stond voor ons klaar. Dan weet je dat je het los kan laten.”
Heb jij ook nog een goed verhaal over een bruiloft die niet helemaal liep zoals gepland? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s naar quinty.martens@linda.nl
Uit je trouwjurk gescheurd, of de ringen kwijt? LINDA. zoekt vrouwen met bruiloftblunders
