In Nederland worden dagelijks duizenden dierproeven uitgevoerd. Ratten, muizen, kippen, vissen maar ook honden worden ingezet om onderzoek te doen. Leonie Kock vangt honden op die proefdier zijn geweest.
Ze is vrijwilliger bij Stichting Hulp en Herplaatsing Huisdieren. “Het is heel dankbaar werk”, vertelt ze aan LINDA.
Tien jaar geleden zochten Leonie en haar man een maatje voor hun beagle Max. “We keken bij een asiel en daar zagen we een beagle die proefdier was geweest. Ik ben me er verder in gaan verdiepen en we vonden het allebei heel bijzonder om zo’n hondje een thuis te geven”, begint Leonie. beagles worden veelal gebruikt voor dierproeven. Het zijn intelligente en zachtmoedige jachthondjes die vanwege hun karakter en formaat oververtegenwoordigd zijn in laboratoria.
Om een proefdier te adopteren, is het doorlopen van een procedure vereist. “En toen kwam Jip, die hebben we nu vijf jaar.” Zo maakten Leonie en haar man kennis met de stichting.
De stichting staat in contact met laboratoria waar dierproeven plaatsvinden. Na de onderzoeken vangt de stichting de beagles op en brengt ze onder in gastgezinnen of pensions, voordat ze geadopteerd worden. Wat er met de beagles gebeurt bij de dierproeven, weet de stichting niet. “Maar ze zijn niet getraumatiseerd, ze kennen de buitenwereld alleen niet. Daarom worden ze ondergebracht in een huiselijke omgeving. Helaas hebben we niet genoeg gastgezinnen, dan gaan de hondjes naar bevriende pensions.”
Om een hond te mogen onderbrengen als gastgezin, moet je door een keuring heen. “We willen zeker weten dat het een fijne, veilige omgeving is waar de hond in terechtkomt. Het is niet dat ze in het lab niet gesocialiseerd worden, want ze hebben contact met andere beagles, mensen en hebben speeltjes, maar de omgeving is natuurlijk relatief beperkt.”
Simone vangt voormalige proefdieren op: 'Je ziet dat je écht iets voor zo'n hond doet'
Sinds twee jaar is Leonie vrijwilliger bij de stichting. “De honden hebben wat extra begeleiding nodig. We zoeken gezinnen die dat kunnen bieden. Onderdeel van mijn werk is een bezoek bij de mensen thuis. Ik heb ook een opleiding gevolgd over het gedrag van honden, om de gezinnen te ondersteunen.”
Ook Leonie heeft een ‘gastkind’. Op dit moment vangt ze beagle Teun op totdat hij een nieuw thuis vindt. Daarvoor verzorgde Leonie hond Sem, die na twee maanden een nieuw baasje kreeg. “De hondjes zijn niet zindelijk als ze uit het lab komen. Dat moeten ze leren. Sem moest overal aan wennen. Lichtknoppen, televisie, koffiezetten: alles is nieuw. Dan heb ik het nog niet eens over geluiden van buiten. Hij kende het gras onder z’n pootjes niet eens. Sem liep zo de vijver in, want die had geen idee dat je niet over water kan lopen.”
De stichting benadrukt tegenover gastgezinnen altijd het belang van geduld. “Als je de hond te snel aan alles blootstelt, wordt het dier totaal overspoeld. Dan kunnen ze het niet verwerken en krijg je een angstige hond. Rust, tijd en ruimte is heel belangrijk.”
Leonie heeft nog niet meegemaakt dat een beagle geen thuis heeft gevonden, maar op het moment zoeken zo’n zestig honden ‘een gouden mandje’, zoals ze het bij de stichting noemen. “De stichting bestaat nu 24 jaar en heeft richting de tweeduizend honden een veilig thuis gegeven. Dat is enorm, maar we hebben altijd handjes nodig. Veel mensen weten niet dat honden ook worden gebruikt als proefdieren en al helemaal niet dat je ze kunt adopteren.”
Zo kunnen ze nog veel vrijwilligers en gastgezinnen gebruiken, vertelt ze. “Van administratie, sociale media en ondersteunen bij de adoptie- en gastgezinprocedures: er is een hoop te doen. Met donaties betalen we de zorg voor de honden, zoals dierenartsbezoeken. Gastgezinnen krijgen een dagvergoeding voor de verzorging van de hond, en declareren bij de stichting uitgaven als vaccinaties. Zo zijn ze gechipt, gevaccineerd en gecheckt als ze geadopteerd worden.”
Op weg naar proefdiervrij: studenten gebruiken nu hologrammen van ratten
Leonie voelt een bepaalde verantwoordelijkheid naar proefdieren toe. Ze licht toe: “We willen de hondjes die de proeven overleven een fijn thuis bieden. Niemand is echt voor dierproeven vanuit het standpunt van het welzijn van de dieren, maar aan de andere kant zijn bepaalde proeven wettelijk verplicht om goede medicijnen te ontwikkelen. Als wij dat als maatschappij vragen, dan zie ik het als onze verantwoordelijkheid om iets voor de dieren te doen en ze een veilige kans bieden.”
Ziet Leonie een kwispelstaart, dan beseft ze waarom ze dit werk doet. “Als ik mijn hondjes lekker door de tuin zie rennen met de staarten omhoog, weet ik waar ik het voor doe. Het is een overwinning wanneer je doorgestuurd krijgt dat een hond in een gastgezin de auto in durft. Dat is toch fantastisch. Daar doe je het voor. Het is heel dankbaar werk.”
Ondanks het dankbare werk dat Leonie verricht, is het ultieme doel dat de stichting ooit overbodig is. “Ze zijn bezig met het vinden van alternatieven voor dierproeven. Het zou natuurlijk het mooiste zijn als dieren niet meer nodig zijn. Dat is ons uiterste doel, maar tot die tijd blijven we ons werk doen.”
Teun en Jip.
Partijen willen geen onnodige dierproeven meer: 'Zo veel mogelijk dieren laten leven'
