We appen de hele dag door, maar soms komen dingen daar ook plotseling ten einde. In deze rubriek delen LINDA. lezers het laatste appje dat ze met iemand uitwisselden: van vrienden tot lovers, van exen tot ouders.
Vandaag de beurt aan Judith (48), die de laatste appberichten met haar buurman Roy deelt.
“Ik heb 25 jaar naast Roy gewoond. De eerste jaren was er nog niet zoveel contact, maar toen we kinderen kregen werd dat wat intensiever: die wandelden toen ze klein waren van tuin naar tuin. In die periode zijn we ook begonnen met langsgaan op elkaars (kinder)verjaardagen. We wisten elkaar steeds beter te vinden, ook voor kleine dagelijkse dingen: een kletspraatje, spullen van elkaar lenen als ze op waren of elkaars kliko’s aan de straat zetten.
Op Roy kon je altijd rekenen en mijn kinderen waren gek op hem: hij kreeg al snel de bijnaam ‘buurmannetje’. We deden soms een spontane borrel op het stoepje achter onze tuinen, en dan zwaaien naar bekenden die langsreden: Roy kende iedereen en stond altijd voor anderen klaar.”
Het zusje van Laura's vriendin overleed plotseling: 'Mijn bericht viel volledig verkeerd'
“Op de dag van Roys overlijden was ik aan het werk, maar alle kinderen waren thuis. Ze maakten zich zorgen en appten dat er veel hulpdiensten in de straat waren omdat het niet goed ging met Roy. Toen ik hoorde dat hij overleden was, ben ik meteen naar huis gegaan. Ik was uit het veld geslagen en moest ontzettend huilen, ik kon de eerste dagen aan niets anders denken. Een enorm verdriet maakte zich van me meester. Dat had ik niet zo verwacht, omdat ik hem altijd als buurman zag, niet zozeer als vriend. Tegelijkertijd hebben we natuurlijk wel een héél lange tijd veel van elkaar meegemaakt.
Ik mis Roy echt in de straat. Nooit meer dat vrolijke ‘Hé Juutje’, nooit meer de vraag om iets te kunnen lenen – vooral bij ‘het wc-papier is op’ hadden we altijd de grootste lol. Hij laat een grote leegte achter, al helemaal voor zijn vrouw. Met haar heb ik nu dagelijks contact, in de hoop haar tot steun te kunnen zijn in deze verdrietige periode.”
“Ik dacht terug aan ons laatste contact, dat twee dagen voor zijn dood plaatsvond. We kwamen elkaar tegen bij de voordeur: ik was net terug van mijn vakantie in Italië, de zijne stond op punt te beginnen. Ons laatste appcontact vond vóór die vakantie plaats. Ik vroeg hem of hij tijdens onze afwezigheid de kliko’s aan de straat kon zetten, en liet weten dat de heg me al een tijd een doorn in het oog was – daar zou ik binnenkort ook snel iets aan laten doen.
Zijn reactie? ‘Juutje, geen paniek, rustig ademhalen en genieten van het leven’. Van de noodzaak van die woorden ben ik me sindsdien alleen maar bewuster geworden. Zijn overlijden laat maar weer eens zien hoe plotsklaps het leven voorbij kan zijn en dat je je niet druk moet maken om kleine dingen.”
Heb jij ook een bericht waar een bijzonder verhaal achter schuilt? Mail dan naar ellen.hensbergen@linda.nl met een screenshot van dat laatste appje, een korte samenvatting van de situatie, je naam en leeftijd. Misschien nemen we dan contact met je op voor deze rubriek.
Wendy (49): 'Via via kwam ik er pas na een maand achter dat ze was overleden'
