Kim (40) werd geboren zonder armen, maar dat heeft haar kinderwens nooit in de weg gestaan. Hoewel de huisarts het afraadde, startte zij een traject om haar droom waar te maken.
Voor elke fase heeft Kim, salarisadministrateur, vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“In de eerste zes tot acht weken van de zwangerschap worden je armen en benen gevormd. Daar is bij mij wat fout gegaan, waardoor ik geboren werd zonder armen. Hier is geen oorzaak voor, het is pure pech. Maar ik kan er heel goed mee leven. Wat anderen met hun handen doen, doe ik vrijwel allemaal met mijn voeten. Ik zou niet weten wat ik met armen zou moeten, zeg ik altijd.”
“Ik heb van jongs af aan een grote kinderwens gehad. Mijn beperking heeft me daar niet aan doen twijfelen. Ook het feit dat ik geen partner heb, veranderde daar niks aan. Sommige mensen zetten er wel vraagtekens bij. ‘Dat kun je niet aan’, zei mijn huisarts bijvoorbeeld.”
“Ik ben hierdoor niet van gedachten veranderd. Ik ben in Nederland de enige vrouw met deze beperking, maar er is wel een aantal vrouwen in het buitenland dat zonder armen een kind heeft gekregen, zoals de Britse Alison Lapper. Zij heeft ook nog halve benen, dus ik dacht: als zij het kan, kan ik het ook.”
“In het ziekenhuis in Maastricht werd geadviseerd om naar Genk te gaan, waar ik in januari 2010 het eerste gesprek had. Tussen oktober 2010 en februari 2011 werd ik medisch en psychisch getest, waarna door een commissie werd besproken of ik in staat was kinderen te krijgen. Dat wordt overigens bij iedereen gedaan. Gelukkig was de uitslag positief.”
“Door middel van inseminatie met sperma van een anonieme donor probeerde ik vervolgens zwanger te worden. Bij zeven pogingen gebeurde er niks, maar na de achtste poging – die op 17 november 2012 gedaan werd – was het eindelijk raak. Toen ik een positieve test deed, was ik super, súper blij.”
“Ik ben de eerste zestien weken heel misselijk geweest. Ik hing de hele dag boven de wc. Gelukkig voelde ik me daarna beter en verliep de zwangerschap verder goed. Omdat ik alles met mijn voeten doe, zat mijn buik op een gegeven moment wel erg in de weg. Zo ging autorijden niet meer en de laatste weken kon ik niet meer zelf uit bed, niet zelf naar de wc en niet zonder hulp eten en drinken. Mijn moeder, waarmee ik samenwoon, heeft me gelukkig altijd heel goed geholpen.”
“Toen mijn gynaecoloog ineens zei dat hij tegen mijn bevalling opzag, omdat hij door mijn beperking niet wist hoe het zou gaan, ben ik meteen van gynaecoloog veranderd. Ik wilde mensen om me heen die er net zoveel vertrouwen in hadden als ik.”
“Op 11 augustus 2013 begonnen rond 21.00 uur de weeën en rond 2.30 uur belde ik het ziekenhuis. Toen ik om 16.00 uur nog steeds maar 2 centimeter ontsluiting had, werd er besloten dat het een keizersnede werd. Zo is op 12 augustus 2013 om 17.15 uur mijn dochter Bente geboren.”
“Uiteindelijk had ik er tijdens de bevalling helemaal geen last van dat ik geen armen heb. Het infuus kon in mijn halsslagader en het wegpuffen van de weeën ging goed wanneer ik op een skippybal zat.”
“Het ging heel goed met Bente, maar mijn herstel van de keizersnede ging moeizaam. Normaal doe je hier zo’n zes weken over – bij mij heeft het drie maanden geduurd. Je mag je buikspieren namelijk niet belasten, maar doordat ik alles met mijn voeten doe, gebruik ik deze altijd.”
Tekst gaat verder onder de afbeeldingen.
“Ik ben gewend dat niet alles meteen lukt, dus ik baal op zo’n moment niet meer van mijn beperking. Het is nou eenmaal niet anders en overal is een oplossing voor. Met wat aanpassingen kon ik Bente alles geven wat ze nodig had. Zo had ik een lage commode en een deurtje in haar bedje laten maken waardoor ik goed bij haar kon. Ook kon ik meer dan meestal wordt gedacht. Ik kleedde haar zelf uit- en aan en waste haar zelf. Luiers verschoonde ik ook met mijn voeten. Het enige wat niet kon, was Bente optillen. Maar er waren altijd anderen om me te helpen.”
Tekst gaat verder onder de afbeeldingen.
“Bente is een lekker ondeugend en lief meisje. Met behulp van mijn familie en thuiszorg gaat het heel goed met ons. Ik heb iedereen die dacht dat het niet kon inmiddels wel het tegendeel bewezen. Bente weet niet anders dan dat haar moeder geen armen heeft, maar ze krijgt nu soms vragen van klasgenootjes die dat niet gewend zijn. Ik vind het helemaal niet erg om daarop te antwoorden. Kinderen leren ervan dat het niet vanzelfsprekend is dat je alles zomaar kunt.”
“Soms hoor ik een kind roepen: ‘Mama, die mevrouw heeft geen armen!’ Waarop de moeder zegt dat het kind stil moet zijn. Maar geef mij maar die eerlijkheid van kinderen. Ik heb liever dat er mét me gepraat wordt dan óver me. Ik heb geen enge ziekte, ik ben niet anders dan anderen. De documentaire die L1 gemaakt heeft over mij en Bente heeft veel geholpen om onze situatie bespreekbaarder te maken.”
“Als je je hart volgt en je goed voorbereidt, kun je je dromen waarmaken. Kom voor jezelf op en luister niet te veel naar buitenstaanders. Je weet zelf het beste wat je kan en wat niet. Ik ben ontzettend blij dat ik heb doorgezet. Bente is het mooiste wat ik ooit heb mogen krijgen.”
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
