Het is Internationale Vrouwendag: een dag om de vrouwen die onze wereld een stukje mooier maken in de spotlight te zetten. Zoals Marie-José, die zich elke dag met hart en ziel inzet voor anderstaligen en vluchtelingen.
Marie-José werd in het zonnetje gezet door haar zus, Joanita. ‘Ik las jullie bericht om vrouwen aan te melden die een spotlight verdienen op Internationale Vrouwendag: onmiddellijk was mijn gedachte bij Marie-José van Leeuwen.’
Marie-José van Leeuwen (61) uit Heiloo is al 32 jaar basisschooljuf als ze besluit haar carrière een andere richting te geven. Zo’n tien jaar geleden komt er een jongen uit Eritrea in haar klas. Om zijn moeder te ontmoeten, brengt Marie-José een bezoek aan het asielzoekerscentrum waar zij verblijven. “Ik was zo verbaasd over de mensen daar. Ondanks dat ze vrijwel niets bezitten, zijn ze ongelooflijk gastvrij.”
Ze raakt steeds meer betrokken bij het azc en is daar dan ook vaak te vinden. Omdat de bewoners zo’n indruk op haar maken, wil Marie-José de mensen helpen waar ze kan – met het regelen van doktersbezoeken tot het geven van advies over gemeentelijke zaken. “Ze sloten me gewoon in hun hart, en ik voelde dat ik betekenisvol bezig was.”
Dit leidt tot haar beslissing om een opleiding tot lerares Nederlands als tweede taal (NT2) te volgen. Nu geeft ze bijna fulltime les aan anderstaligen. “Ik geef niet alleen les aan vluchtelingen, maar aan mensen uit allerlei landen. Dit is de beste keuze die ik ooit had kunnen maken, het is mijn grote passie geworden.”
Naast haar werk als lerares is Marie-José ook actief als vrijwilliger in vluchtelingenkampen. “In vijf jaar tijd ben ik acht keer naar vluchtelingenkampen gegaan om te helpen. Ik ben onder andere in Griekenland, Irak en Bosnië geweest.” In deze kampen geeft ze bijvoorbeeld muziekles en taalles, en deelt ze nodige spullen uit. “Ik heb weleens bellenblaas meegenomen naar de kinderen in Irak”, legt ze uit. “Ze hadden nog nóóit zoiets gezien. Om te zien hoe vrolijk ze allemaal achter die bellen aanrenden was echt prachtig.”
De volgende missie is om een school op te zetten voor de mensen in het Sinjargebied in Irak. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het inzamelen van spullen voor de school blijkt een lastig proces. “We hebben nu een paar oproepen voor spullen die we superhard nodig hebben”, legt ze uit. “Aan kleren kom ik wel, maar nu hebben we bijvoorbeeld heel hard laptops nodig.” De laptops zijn essentieel voor het onderwijs aan Jesidi-meisjes uit het Sinjargebied, die ooit zijn weggevoerd door de IS. Zij kunnen geen onderwijs meer volgen, omdat ze hiervoor te oud zijn. Met de laptops hoopt Marie-José de meisjes Engels les te geven via Zoom.
Door middel van een spread the word-methode zorgt ze ervoor dat er veel kleding wordt binnengehaald. “Mijn vier kinderen helpen mij ook waar ze kunnen door aan hun collega’s te vragen of ze kleding overhebben en door het op hun social media te plaatsen.” Ook zet Marie-José haar inzamelingsacties in de krant en deelt ze deze op haar werk. De reacties hierop zijn vrijwel altijd positief. “Mensen vinden het fijn dat er veel positieve aandacht is voor mensen op de vlucht.”
De ingezamelde kleding wordt opgehaald door de stichting Christian Refugee Relief. Via tientallen inzamelpunten in Nederland wordt de kleding naar vluchtelingenkampen in Griekenland, Bosnië, Turkije en Oekraïne gestuurd.
Aan de mensen die twijfelen om dergelijk werk te gaan doen, geeft Marie-José een gouden tip mee: “Doe het gewoon. Kies een organisatie waarmee jij wilt samenwerken en laat je goed voorlichten. Het geeft zo’n extra dimensie aan je leven.” Ze voegt eraan toe: “Ik besef nu dat ik hier in Nederland nergens over hoef te klagen. Ik ben echt onwijs dankbaar dat ik deze kans krijg om mensen in zulke moeilijke situaties te helpen. Als je aan iemand vraagt wat ze later willen worden, zegt niemand: vluchteling.”
Op Internationale Vrouwendag komt dít boek uit over het vrouwenlichaam: 'We blijven strijden'
