We appen de hele dag door, maar soms komen dingen daar ook plotseling ten einde. In deze rubriek delen LINDA. lezers het laatste appje dat ze met iemand uitwisselden: van vrienden tot lovers, van exen tot ouders.
Vandaag de beurt aan Esther (55), die het laatste appje van haar man Marcel deelt.
“Marcel werd ziek in 2015, blaaskanker. Zijn blaas werd verwijderd en hij kreeg een stoma, daarna leek alles eigenlijk goed te gaan, tot mei 2017. Tijdens het klussen klaagde hij over allerlei pijntjes, die ik en onze zoons eerst weglachten: normaal heb je een kantoorbaan en nu ben je een vloer aan het leggen, logisch dat het niet top voelt. Maar Marcel voelde aan dat het een ánder soort pijn was en een maand later bleek hij gelijk te hebben: uit onderzoek bleek dat hij uitgezaaide kanker had. Niet meer te genezen.
Hij heeft nog wel chemo gekregen om zoveel mogelijk tijd te winnen, maar dat had grote impact op hem. Daarnaast kreeg hij nog een TIA en een hartaanval: het waren erg moeizame maanden. Toen uit bloedonderzoek bleek dat al zijn vitale functies sterk achteruit gingen, moest hij met spoed opgenomen worden in het ziekenhuis. Familie en vrienden kwamen langs om afscheid te nemen, maar zelfs toen geloofde hij dat het nog wel goed zou komen, dat ze hem nog wel zouden redden. Hij bleef hoop houden.”
Cécile (58) deelt het laatste appje van haar ex: 'Hoe kan hij zichzelf nog aankijken in de spiegel?'
“Op een zondagmiddag in oktober speelden onze zoons Danny en Jordy een voetbalwedstrijd met het team dat ze al járen kenden. Echt al vanuit de kindertijd. Marcel heeft dat team ook nog een tijd getraind en sommige jongens zijn echt vrienden van onze zoons geworden, dus die kwamen ook regelmatig bij ons thuis. Jordy stelde voor om met het elftal langs te komen, zodat ze afscheid van Marcel konden nemen. Dat kon eigenlijk helemaal niet met zo’n grote groep, maar Jordy zei: ‘We komen tóch.’
Met een man of vijftien zag ik ze aankomen in de ziekenhuisgang, maar ze werden tegengehouden door een verpleegster. ‘Dit mag niet, dit is veel te veel en niet goed voor de patiënt’, zei ze. Ik snap het hoor, maar Marcel lag daar dood te gaan: hoeveel erger kon het nog wórden voor deze patiënt? De groep reageerde verslagen, een paar jongens huilden zelfs… Het was heel verdrietig.
Maar mijn jongste was vastberaden en wist dat er aan de andere kant óók een ingang was. De hele groep liep weg, maar kwam vervolgens via de andere kant weer binnen. Daar stond een ándere verpleegster, een schat, die het hele tafereel al had gadegeslagen. Zij heeft zich met opzet omgedraaid en gedaan alsof ze niets zag, vertelde ze me na het overlijden van Marcel. De groep twintigers ging Marcels kamer in en daar hebben ze gekletst. Over de wedstrijd en over vroeger. Marcel probeerde zelfs nog wat levenswijsheden en adviezen met ze te delen. Het was gewoon heel mooi.
Karens zus had ALS: 'Typen kon ze niet meer, haar laatste appje kwam via spraakcomputer'
Toen die jongens de deur weer uit waren, was hij heel verdrietig. ‘Was dit nou echt de laatste keer?’ vroeg hij. Toen ik ‘ja’ antwoordde, zei hij: ‘Ik ga het helemaal niet redden, he? Dan is het nu ook klaar.’ Diezelfde avond hebben we besloten om het eindproces in gang te zetten. Twee dagen later overleed hij.”
“Het laatste appje dat ik ooit van hem gekregen heb, ging over de ontmoeting met het voetbalteam. ‘Willen jullie iedereen bedanken die langskwam? Levend afscheid nemen was top’, stuurde hij. Ik beaamde het, en Danny en Jordy reageerden daar nog op met hartjes, maar dat was het. Ik vind het ergens wel mooi dat zijn laatste berichtje over deze ontmoeting ging: het is heel fijn dat dit nog kon plaatsvinden.
Marcels dood gaf ook een bepaald soort berusting. Al maanden was hij zo ziek dat ik soms moest luisteren of hij nog wel ademde. Hij kon niet meer lopen, zat aan het zuurstof en kon zelfstandig eigenlijk niets meer… Het was goed zo. En sinds zijn overlijden is de band met mijn zoons, voor zover dat mogelijk was, nóg hechter geworden.”
Heb jij ook een bericht waar een bijzonder verhaal achter schuilt? Mail dan naar ellen.hensbergen@linda.nl met een screenshot van dat laatste appje, een korte samenvatting van de situatie, je naam en leeftijd. Misschien nemen we dan contact met je op voor deze rubriek.
Marianne (64): 'Binnen een week kreeg ik een kleinkind én verloor ik mijn moeder'
