Henk Steenhuis (50) bemoeide zich in eerste instantie niet met het afvallen van zijn dochter Hille (17). Toen het lijnen echter de verkeerde kant op ging, wist hij dat er toch wat moest gebeuren. Maar hoe praat je als vader met je dochter als een eetstoornis haar in de greep heeft?
Henk en Hille schreven er samen het boek Hongerklop over, dat sinds 19 maart te koop is. Voor de rubriek ‘Familieverdriet’ vertelt Henk in het kort hun verhaal.
“Ons gezin bestaat uit mijn vrouw, onze twee zoons (20 en 12), onze dochter Hille (17) en mij. Hille was altijd vrolijk, sportief en de meest expressieve van onze drie kinderen. Vanaf haar negende werd ze echter ook de lastigste. Toen we een keer hoog in de bergen op vakantie waren, kwam de eerste hevige woedeaanval en er zouden er nog vele volgen.”
“We hebben Hille op diabetes getest omdat diabetespatiënten woedeaanvallen kunnen krijgen als hun bloedglucosegehalte laag is. Maar toen bleek dat ze geen diabetes had, hebben we helaas niet verder gezocht. Ik ben zelf ook redelijk explosief, dus we gingen er vanuit dat het gewoon in haar karakter zat en gingen moedig verder.”
“Zo rond haar vijftiende was Hille al een tijdje aan het lijnen, maar dat ging voor een groot deel langs me heen. Typisch iets voor vaders, denk ik. Ik noem lijnen ook weleens ‘ongesteldheid plus’; ik vond het ongemakkelijk om erover te praten. Waarschijnlijk omdat ik lijnen als iets verwends zag. Hille is een hele mooie jonge vrouw, ze doet atheneum en sportte op nationaal niveau. Als zo iemand gaat lijnen, denk je: ben je nou helemaal van de pot gerukt?”
“Mijn vrouw voerde veel eerder gesprekken over het lijnen dan ik. Stiekem dacht ik: als ik even wacht loop ik zo ver achter dat ik er niks meer mee hoef. Het leek op korte termijn aantrekkelijk, maar dat was het op lange termijn natuurlijk niet. Uiteindelijk vond ik het nog laffer dan aantrekkelijk om er niks aan te doen.”
Lees ook
Tessa (24) verloor beide ouders aan kanker en is nu zelf ziek: ‘Ik kon het niet geloven’
“Ik was ontzettend naïef als het ging om eetproblemen. Ik dacht dat ik mijn dochter wel even kon overtuigen als ik met haar zou praten over twee vrouwen die ik bewonder en niet mager zijn: prinses Beatrix en Angela Merkel. Zo, ik heb mijn bijdrage geleverd, dacht ik.”
“Maar Hille was destijds al lang in de greep van de eetstoornis. De omslag kwam toen ze voor een uitwisseling naar Erfurt was geweest. We haalden haar op en zagen het meteen. Ze bleek in zes weken 6 kilo te zijn afgevallen, wat haar gewicht op maar 46 kilo bracht. Ik liep te tieren door het huis; dit ging helemaal de verkeerde kant op.”
“Ook Hille had door dat het fout zat en ze ging de volgende dag zelf naar de huisarts. Omdat hij het geen eetstoornis, maar een dwangneurose noemde, moest ze een half jaar wachten op hulp. In de tussentijd werden wij als ouders ‘eetpolitie’. Het werd elke ochtend weer een strijd en die strijd gingen we vól aan. Geen idee of dat goed was, maar als ik het niet zou doen, voelde ik me geen goede ouder. Je bent niet alleen voor de verjaardagen vader.”
“Er kwamen steeds meer ruzies. En die drift is deels goed, want het moet eruit. Maar ruzies zorgen nou niet per se voor de beste gesprekken. ‘Zullen we eens proberen te schrijven?’, vroeg ik Hille toen we een avond aan het wandelen waren. Ik ben journalist en dacht mijn drift in de hand te kunnen houden als ik het op zou schrijven. Vanaf dat moment startten we met mailen.”
“Het idiote toeval wil dat Hille waarschijnlijk de enige in Nederland is die haar leven te danken heeft aan haar eetstoornis. In mei 2018 kon ze eindelijk bij de eetstoornishulpverlening terecht en werd bij een onderzoek ontdekt dat haar hartslag buitengewoon laag was. Uiteindelijk bleek Hille een aangeboren hartafwijking te hebben waardoor haar hart minder goed in staat was zuurstofrijk bloed rond te pompen.”
“Er vielen puzzelstukjes in elkaar. De woedeaanvallen in de bergen bijvoorbeeld: het kan zijn dat daar te weinig zuurstof was voor haar. In oktober 2018 onderging ze een openhartoperatie die gelukkig goed verliep. Je hoopt dan ergens dat ook de eetstoornis weg wordt geopereerd, maar zo zit het leven niet in elkaar. De demonen hadden Hille nog steeds in hun greep.”
“Vanaf dat moment is het wel bergopwaarts gegaan. De ruzies werden beduidend minder en het leven werd lichter. Hille startte toen ook pas echt met de eetstoornisbehandeling en het eten ging beter. Maar eenmaal terug op school, werd het weer moeilijk. ‘Alle meiden hebben sla bij zich’ en ‘Niemand luncht hier’, schreef ze me bijvoorbeeld. Het probleem is zo wijdverspreid onder jonge meiden.”
“Ik zeg zeker niet dat Hille er vanaf is, maar het gaat met vallen en opstaan een stuk beter. Hille is keurig op gewicht, sport goed, heeft een hele leuke vriend en we hebben al zo’n anderhalve maand geen conflict gehad. Eigenlijk doet ze het gewoon onwaarschijnlijk goed.”
Lees ook
Mariëts dochter (22) overleed aan anorexia: ‘Een afschuwelijke periode’
“Ik vind het moeilijk om anderen te adviseren, want ik weet ook echt niet hoe de wereld in elkaar zit. Het enige waarvan ik zeker weet dat het mij heeft geholpen, is dat ik mijn boosheid altijd heb geuit. Als ik dat niet had gedaan, was ik er zelf ziek van geworden of had ik oorlog met mijn vrouw gekregen. Als jij een burn-out, scheiding of hartinfarct krijgt, help je je kind daar ook niet mee.”
“Ik heb ondertussen genoeg meegemaakt om te weten dat de problemen niet zomaar over zijn. Toch heb ik alle vertrouwen in de toekomst. Terwijl Hille nog hard met zichzelf aan het werk is, zit ze in haar examenjaar en publiceert ze ook nog even een boek tussendoor. Ik had dat op die leeftijd nooit voor elkaar gekregen. Ze gaat er enorm volwassen mee om en daar ben ik als vader ontzettend trots op.”
Wil je graag praten? Ga naar MIND Korrelatie.nl.
Heb jij binnen jouw familie iets aangrijpends meegemaakt dat je graag (eventueel anoniem) zou willen delen? Mail dan jouw verhaal in het kort naar verena.verhoeven@linda.nl o.v.v. ‘Familieverdriet’.
Jessica Villerius maakte voor LINDA.tv in samenwerking met Videoland de documentairereeks Eetstoornissen Maskers Af. Bekijk hieronder de aflevering waarin Sanne (29) haar verhaal vertelt. Zij kampt al ruim veertien jaar met een eetstoornis. Hier bekijk je de hele serie.
