Kort na de geboorte van haar eerste dochter krijgt de man van Denise Potveer (32) de diagnose ongeneeslijke galwegkanker. Na chemotherapie en een risicovolle operatie besluiten ze voor een tweede kind te gaan.
Twee maanden voordat hun dochter geboren wordt, overlijdt Emiel op 36-jarige leeftijd.
Denise en Emiel zijn twee jaar samen als ze in 2018 bij Emiel intrekt. “We hadden veel lol en plezier, maakten een fantastische reis, kochten een mooi huis en ik werd zwanger”, vertelt Denise. “Het ging zó goed, dat we toen al beseften dat het niet altijd zo kon doorgaan.” In april 2020 bevalt Denise van hun eerste dochter Jill. Enkele weken na de geboorte zien Emiels ogen een beetje geel. “Hij was ook ontzettend moe, maar welke kersverse vader is dat niet?” Omdat hij zich niet helemaal goed voelt, besluit hij toch langs de huisarts te gaan.
Controleer je borsten met Het Borstkanker Alfabet: 'Niet iedereen weet waar je op moet letten'
Emiel blijkt iets in zijn galwegen te hebben, wat is niet meteen duidelijk. De kans op kanker is volgens de artsen één procent. Een week later krijgen ze vanwege de pandemie thuis de uitslag binnen. “We stonden er heel nuchter in. Nietsvermoedend lazen we het bericht met medische teksten en ‘galwegcarcinoom’.”
Als ze beseffen dat dit kanker betekent, stort hun wereld in. “We hadden zoveel vragen en zaten niet bij de arts maar in onze woonkamer. Ik maakte mezelf helemaal gek.” Diezelfde middag zitten ze wel bij een arts, waar Emiel officieel de diagnose galwegkanker krijgt: een vrij zeldzame vorm waar nog niet veel onderzoek naar gedaan is.
Na een periode vol onderzoeken blijkt de kanker uitgezaaid. Er is geen levensreddende behandeling meer mogelijk, alleen chemotherapie om zijn leven te verlengen. Vanaf dat moment maken ze zich klaar voor Emiels laatste fase. Ze kijken samen naar Over Mijn Lijk, maken mooie reizen, gaan in gesprek over euthanasie, stellen het testament op en regelen de begrafenis. “We wisten niet precies wanneer hij dood zou gaan. Dus we probeerden ons voor te bereiden, ook al hadden we geen idee hoe.”
Emiel en Denise krijgen een sprankje hoop als hij toch in aanmerking blijkt te komen voor een operatie. Daarmee zou hij vijftig procent kans hebben om er na vijf jaar nog te zijn. Tegelijkertijd komt een op de zes mensen tijdens de operatie te overlijden. “In de ochtend wist ik niet of hij de avond zou halen.”
Christi-Mari krijgt vier keer kanker in drie jaar: 'Mijn lichaam kan dit niet oneindig'
Als de operatie slaagt, besluiten ze voor een tweede kind te gaan. “We wilden genieten van zijn laatste fase en niet het leven stilzetten en wachten op de dood. We wisten dat het niet de ideale situatie was en beseften ons dat het kind zou opgroeien zonder vader, maar ik zou hoe dan ook mijn kinderwens gehouden hebben en ik wilde niet dat ik na zijn dood haast zou hebben voor een tweede kind, maar tijd had om te rouwen.”
Vanwege de chemotherapie is Emiels zaad ingevroren en dus kan Denise alleen zwanger worden via ICSI. Maar dan moet wel meer dan de helft van de artsen en gynaecologen van het ziekenhuis met de behandeling instemmen. “Een bizarre situatie. Wij hadden er natuurlijk goed over nagedacht en dan moet je ineens ook nog het ziekenhuis overtuigen dat je het aankan.”
De artsen gaan akkoord en Denise raakt zwanger. “Hij hielp de babykamer schilderen, ging mee naar echo’s, wist het geslacht en we kozen samen de naam uit. Het is fijn dat hij daar nog bij was en dat we dat samen hebben gedaan.” Helaas gaat Emiel ook achteruit en zien de scans er steeds slechter uit. De kanker groeit harder dan verwacht en de levensreddende chemotherapie blijkt niet meer aan te slaan. “De proefdruk van het geboortekaartje viel tegelijk met de proefdruk van de rouwkaart op de mat.”
Denise is dertig weken zwanger als het ziekenhuis aangeeft dat het nog een kwestie van weken is voordat hij komt te overlijden. Ze spreken over het eerder halen van hun kind met 37 weken, zodat Emiel er nog bij kan zijn, maar dat wil hij niet. “Hij vond dat ze moest komen wanneer ze er klaar voor was. Niet zodat hij haar nog even kon vasthouden, om vervolgens snel te sterven. Daar was ik het mee eens.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Emiels kanker zit inmiddels overal, waardoor hij steeds meer slaapt en de pijn toeneemt. De artsen laten weten dat hij in een coma belandt als hij zo doorgaat, dus kiest hij voor euthanasie. “Het afscheid met onze dochter Jill was mooi. Je weet het nooit met een kind van anderhalf, die kan er zomaar ineens geen zin in hebben. Maar ze werkte heel goed mee en gaf haar vader meerdere kusjes, alsof ze het aanvoelde.”
Emiel overlijdt op 28 januari 2022 en twee maanden later bevalt Denise van hun tweede dochter Lotte. “Een geschenk en ook afleiding van alle ellende. En nog steeds, want mijn kinderen hebben mij nodig, en ik hen.” Soms vraagt haar dochter naar Emiel of de dood. “Dat overvalt mij wel. Ik probeer dan uit te leggen dat de dokters hem niet beter konden maken. En dat ik ook wel eens ziek ben, maar dat ik wel weer beter word. Straks denkt ze dat iedereen die ziek is doodgaat.”
Denise vindt het pittig als alleenstaande moeder en weduwe. “Ik doe mijn best, we doen leuke dingen, maken plezier, maar de glans en het onbezorgde is er wel af.” Wellicht kan Denise zich over een paar jaar openstellen voor een nieuwe vriend. “Ik wil niet tot mijn tachtigste alleen blijven en dat moest ik ook zeker niet doen van hem. Maar Emiel was de liefde van mijn leven. Ik durf nog niet echt na te denken over de toekomst. Als de kinderen groter worden, krijg ik vast wat meer vrijheid om aan mezelf te denken.”
Disclaimer: dit artikel gaat over een persoonlijke ervaring. Heb je zelf lichamelijke en/of – mentale klachten? Raadpleeg dan altijd je (huis)arts.
Sharon (33) is herstellende van borstkanker: 'Er zijn ook goede dagen, écht'
