Omdat rijke Europese landen al het gas opkopen waar ze maar kunnen, zitten mensen in landen als Bangladesh, India en Pakistan zonder gas en stroom, las ik onlangs in NRC.
Natuurlijk, ik ben blij dat we in een welvarend deel van de wereld leven, dat het bij ons goed georganiseerd is, we deze winter de verwarming aan kunnen zetten en overheden voor een prijsplafond hebben gezorgd om de stookkosten in de hand te houden.
Maar door dat artikel besefte ik dat ons comfort met een hoge prijs komt, ten koste van kwetsbare landen. Het deed me ook denken aan de coronaperiode, toen de EU alle vaccins opkocht en de armere landen in Afrika en Azië het nakijken hadden.
Europa is gebouwd op mooie waarden als vrijheid, democratie, gelijkheid, mensenrechten en menselijke waardigheid, maar zodra er een crisis is, is het ieder voor zich.
Zoals dat ook tijdens corona ging met de hamstergekte. Ik zag mensen lukraak van alles in hun karretje stoppen, een meneer bij de groenteafdeling pakte eerst een mandje citroenen, toen nog een paar, toen drie en hij bleef doorgaan tot het hele schap met citroenen leeg was.
Zo stelt Europa zich ook op. Als een nietsontziende hamsteraar die niets wil delen en de ander, die het minder goed heeft, niets gunt. Waarom zou je niet wat voor een ander overlaten?
Ik weet dat ook wij hier veel armoede kennen, dat genoeg mensen worstelen om rond te komen en de verwarming niet aan durven zetten. Ik wil dat op geen enkele manier bagatelliseren. Maar dan hebben wij hier nog voldoende beschutting, bibliotheken om naar te vluchten voor warmte overdag, een kopje koffie in de supermarkt. En we kunnen het oplossen als de politiek wil.
In Bangladesh werken verkeerslichten niet meer en kampen ziekenhuizen met stroomtekort, omdat wij hen van de markt verdringen. Europa stelt zich, namens ons, op als een dikke patjepeeër die in een veel te grote patjepeeërwagen met zijn dikke portemonnee zwaait, zonder oog voor de voetgangers om hem heen.
Dat moet echt anders. We mogen onze problemen niet oplossen over de rug van de meest kwetsbaren. Hun menselijkheid en waardigheid is niet minder belangrijk dan de onze. De Europese kolonisatie van arme landen moet stoppen.
'Keer op keer blijkt dat agenten zich laten leiden door hun primitieve onderbuik'
