Tijdens menig evenement stonden we langs de weg te kijken hoe optrekkende Porsches doorschakelen om een bochtje te hoeken. Al kirrend en klappend snoof ik daar als peuter voor het eerst de geur van benzine en brandend rubber. En dat steeg naar mijn hoofd.

Aston Martin

Want nu, jaren later, laait er nog altijd een bepaald soort enthousiasme in me op bij het zien, horen, ruiken of rijden van een mooie auto. Er verschijnt een grijns op mijn gezicht en ik produceer geluiden als ‘oeh’, ‘ah’ en ‘holy shit, wat is dit gaaf’. Om over de kriebels in mijn buik nog maar te zwijgen.

Daarbij is een ‘mooie auto’ natuurlijk relatief. Waar ik stijl achteroversla van een Aston Martin DBS Superleggera (Google maar even), geniet een andere petrolhead van een Peugeot 406 coupé uit 1997.

Een Peugeot? Ja, maar dan wel van de hand van ontwerper Pininfarina. De man die ook verantwoordelijk is voor het design van twee van de meest iconische Ferrari’s ooit.

Lees ook
Vliegende auto’s een ver-van-je-bed-show? Niet voor lang meer

Emotie

Afijn. Je hoeft dus niet van de snelste, duurste of meest moderne auto’s te houden, om jezelf een petrolhead te noemen. Het gaat puur om de beleving, de emotie en de verbintenis die een passie voor auto’s met zich meebrengt.

De zintuigen van een petrolhead zijn dusdanig getraind, dat iets bijzonders op wielen binnen no time wordt gespot. Een sexy aflopende daklijn, het sissen van een turbomotor of honderden pk’s: alles maakt dat de benzine in onze aderen sneller gaat stromen.

En dat gevoel, dat deel je met álle autoliefhebbers. Zij snappen namelijk als geen ander wat er met je gebeurt bij het zien van een zeldzame wagen. Zij voelen óók die piek van endorfine, wanneer een zwaar klinkende V8-motor de straatstenen uit het wegdek trekt.

‘Dat geluid!’

Een passie voor auto’s associeer je misschien niet meteen met vrouwen, maar zowel ik als mijn LINDA.-collega Maaike (45) zijn het levende bewijs. Ook zij is een petrolhead sinds ze zich kan herinneren. “Waar ik als kind enorm naar uitkeek, was zelf autorijden. Dus toen ik op mijn achttiende mijn rijbewijs haalde, voelde dat als een ticket naar ultieme vrijheid. Mijn vader reed toen in een Ford Sierra met kickdown. Die trapte je zo hard in dat de autotelefoon (maatje koelkast) uit de houder viel.”

Maaike wilde haar autoliefde zelfs naar een hoger plan tillen, maar dat was haar niet gegund. “Een paar maanden na de bevalling van m’n tweede kind zakte ik voor m’n racelicentie. Volgens de official was ik net te voorzichtig in de bochten, ik weet het aan de extra hormonen. Driften kan ik als de beste, en na de anti-slipcursus merk ik dat ik het stiekem ook wel een beetje opzoek.

Toen mijn broer een tijdje een Aston Martin reed, was ik verdacht vaak bij hem. Ik was de enige die er van hem ook in mocht rijden. Of snoeihard door de tunnel of gewoon raampje open in de parkeergarage en telkens op de startknop drukken: dat geluid!”

Oneindige liefde

Herkenbaar? Welkom bij de club. Want een petrolhead word je niet, dat bén je. Man, vrouw, jong, oud, verliefd op oldtimers of op supercars: autoliefhebbers zijn er in alle soorten en maten. Maar ze hebben één ding gemeen: een oneindige liefde voor een stuk blik.

Lees ook
Waarom het zo ontzettend goed voor je is om je te verliezen in een hobby