Columnist Carol Rock woont sinds kort weer in de VS. Ze deelt vanuit San Francisco de komende weken haar kijk op de naderende verkiezingen.
Willen we Trumpcare, of houden we het gewoon bij Obamacare? Een belangrijke vraag die Amerikaanse kiezers zichzelf stellen voordat ze hun stem uitbrengen.
Als je hier de televisie aanzet, word je om de vijf minuten doodgegooid met commercials over eten. Meestal iets met gesmolten kaas, die meer weg heeft van plastic dat vooraf gesmolten is in de dichtstbijzijnde hoogovens. Het clichébeeld van de Amerikaan. Echter, in de staten waar de fanatieke foodies het voor het zeggen hebben, moet je wel heel dapper zijn om daar nog een niet-biologische vreetschuur te durven openen.
De harde waarheid is helaas dat gezond, biologisch eten voor veel Amerikanen onbetaalbaar is. Diabetes staat al jaren in de top-3 van doodsoorzaken, dus dan is goede gezondheidszorg keihard nodig. En laat dat nu net iets zijn wat in dit land best slecht geregeld is.
Ik merkte het al bij onze bezoekjes aan de kinderarts. Bij elk bezoek moest ik een halfuur voor de afgesproken tijd aanwezig zijn om eerst twee A4’tjes met vragen in te vullen. En bij het weggaan, hoopte ik altijd vurig dat ik niet hoefde bij te betalen. Zoals toen ik 500 dollar mocht aftikken voor twee vaccinaties. Een vriendin die haar zoon op een zonnige namiddag in een ongelukkige salto van zijn step zag vliegen, belandde na het incident bij een plastisch chirurg, die er een mooi hechtwerk van maakte en daarvoor een uurtarief hanteerde dat ver boven het daglimiet van de gemiddelde Nederlandse creditcard uitsteeg.
En toen mijn baby een koortsstuip kreeg, waar ze maar niet uit leek te komen, was het advies niet “geef haar maar een zetpil”, zoals we dat in Nederland gewend zijn. Nee joh, binnen vijf minuten stonden brandweer, politie en ambulance in ons huis. “She’s not breathing, let’s go. Let’s GO”, schreeuwde één van de brandweermannen. En even later sjeesden we met gillende sirenes naar het ziekenhuis. Gelukkig waren we goed verzekerd.
Toen Barack Obama president werd in 2008, beloofde hij betaalbare zorg voor álle Amerikanen. Als Nederlander kun je je niet voorstellen dat voor zo’n verkiezingsbelofte kiezers en masse naar de stembus rennen. Maar voor miljoenen Amerikanen betekende dit dat zij weer naar de tandarts konden, dat zij ondanks hun medisch verleden toch een betaalbare verzekering konden afsluiten. Het was niet perfect, er zijn nog genoeg verbeterpunten te bedenken om die betaalbare gezondheidszorg voor iedereen aantrekkelijk te maken, maar het begin was er.
Toch zijn er kiezers die Obamacare bijna crimineel vinden. Een kennis legde mij, toen Obama’s betaalbare zorgverzekering goedgekeurd was, uit waarom. Zijn ouders waren ooit gevlucht uit een communistisch land. Obamacare voelde alsof ze teruggleden naar dat communistische regime dat ze ooit zo opgelucht achter zich hadden gelaten. Want zo voelt het voor veel Amerikanen wanneer de overheid zich te veel met hun leven bemoeit, als communisme. Dat is makkelijk praten, als je genoeg verdient en een uitgebreide verzekering kunt afsluiten voor jou en jouw dierbaren. Maar het gros van de Amerikanen, ook die van die hompen gesmolten kaas, heeft die luxe niet.
Wordt het nu Obamacare of Trumpcare? Dat weten we pas als al die miljoenen stembiljetten eindelijk geteld zijn.
Lees ook
‘Het trauma van november 2016 zit bij sommigen duidelijk nog behoorlijk diep’
