‘Intens genoten’

Marjolein en haar man zijn net terug van een weekje Mallorca. Vorige keer, voor vertrek, zei Marjolein tegen ons: ‘Misschien denk ik straks: waren we maar niet gegaan. Maar de kans is groter dat ik denk: we hadden dit niet willen missen.’ Gelukkig is het dat laatste geworden. “We hebben intens genoten. Een jaar geleden had ik me nooit kunnen voorstellen dat dit mogelijk is met een kindje met leukemie.”

Alert

Al in het vliegtuig op weg werd duidelijk dat het een bijzonder tripje zou worden. “Mijn man kon ergens anders gaan zitten, zodat Emma even kon liggen om te gaan slapen. En later mocht ze een kijkje nemen in de cockpit én met de hele crew op de foto terwijl ze in de motor zat.” Desalniettemin was Marjolein, vlak voor ze gingen vliegen, best nerveus. “We twijfelden zelf niet of we wel moesten gaan, maar toch is het spannend om met een ziek kind aan boord te gaan. Ik was heel alert: als iemand hoestte, keek ik meteen of diegene ziek zou kunnen zijn. Emma’s weerstand blijft namelijk lager dan die van andere kinderen.”

Maatregelen

Ook eenmaal op hun bestemming, letten Marjolein en haar man daar scherp op. “We zijn niet te veel de stad in geweest in verband met de hygiëne daar, en het zwembadwater in ons resort was heel schoon. Ook besloten we een auto te huren, zodat we, áls er iets aan de hand was, meteen naar een ziekenhuis zouden kunnen rijden.”

‘Emma was zo enthousiast’

Ondanks die maatregelen, kon Marjolein juist meer dan in het afgelopen jaar ‘onbezorgd’ genieten. “Emma’s ziekte leek even niet meer te bestaan. De belangrijkste vragen die we stelden waren: hoe laat gaan we naar het zwembad? Hebben we al een opblaaskussen? En eten we snel genoeg om op tijd bij de minidisco te kunnen zijn?” vertelt ze. “En Emma was zó enthousiast. Net als elk ander kind zou zijn. Dat maakte het uniek.”

Contrast

Marjolein legt uit: “Ik dacht op meerdere momenten terug aan hoe het een jaar geleden was, en het contrast is zo onvoorstelbaar groot. Een jaar geleden kon ze op een gegeven moment haar knieën niet meer optillen, door de chemo. Toen vroeg ze: ‘Mam, denk je dat ik ooit weer met mijn knietjes kan rennen?’ En nu rende ze zó over een zwembadmat heen, boordevol energie.” (Zie video hieronder.)

Extra knuffel

“Als Emma voor het slapengaan vroeg of ze nog even mocht zwemmen, dan mocht ze dat. De regels zijn nu wat losser dan normaal. Normaal zou je zeggen: ‘Niet zeuren, het is bedtijd.’ Maar nu pakken we zoveel mogelijk momenten met elkaar. Dus dan knuffel ik liever nog even met haar in het zwembad”, vertelt Marjolein. “Je weet immers niet of dat over een tijdje nog steeds kan.”

Lees ook
Precies een jaar na haar diagnose mocht Emma naar Disneyland: ‘Naast vreugde ook tranen’