Manpower

Met Ype Jacob ging het ook al veel soepeler, al kon je door het scherm van de televisie die blokkade weer voelen. Zeggen dat je graag wilt en moet praten, is nog geen gesprek. Met de algehele ontspanning in huize Bernice kwam er uiteindelijk niet alleen een nieuwe kamerplant, maar ook ruimte om het allemaal even de vrije loop te laten gaan. Samen wandelen langs het strand, samen op de quad naar de pinken kijken, samen snoeien. Het was manpower in het kwadraat, tot een splinter in de vinger roet in het eten gooide.

Alleen als de druk van de ketel is, kun je een beetje voelen wat er gaande is. Nu is de vraag of er bij Bernice nog genoeg tijd is om iets van kriebels te krijgen voor een van de twee. De tijd tikt.

Jaloezie

Dat merkte je ook bij de anderen. Haico ging het daarom schematisch aanpakken. Eerst de een, dan de ander, om het een en ander helder te krijgen zodat hij niet de verkeerde keus ging maken. Met Ellen naar het strand, maar met Jasmijn hardlopen. Arme Jasmijn, dacht ik. Wie heeft er ooit een gezellig, diepgaand gesprek gevoerd tijdens het hollen? Dat je dan met rode konen en hijgend van ellende moet gaan zeggen wat ‘jaloezie’ voor je betekent.

Maar misschien wilde Haico gewoon nog even een vrouw in beweging zien, zodat hij dat beeld voor altijd in zijn hoofd kon prenten. Je kunt ze niet eeuwig hooibalen laten werpen om te gluren naar wat er dan allemaal meebeweegt, nietwaar? Rennen geeft ook een bijzonder hupsend effect aan alles wat hupsen wil.

Joystickje

Richard pakte het wat voortvarender aan. Die verzon gewoon dat hij een drone nodig had om tarwekuilen te inspecteren, zodat hij lekker dicht tegen Marijke en Robin aan kon kruipen om hen te leren hoe je met een joystickje omgaat. “Zo ga je naar boven en zo weer naar beneden. En dit heet ‘links’ en kijk, dat is dus ‘rechts’. Probeer maar.” En maar snuffen in hun haar, en maar fantaseren over samen boodschappen doen.

Fantasieën

Ja dat is wel een beetje het niveau van de fantasieën in deze serie Boer Zoekt Vrouw. Misschien zijn we wel gewoon verwend door andere datingprogramma’s waarin de deelnemers zichzelf niet eens echt aan elkaar voorstellen, het desondanks niet langer dan tien minuten uithouden voor ze elkaar bespringen en het ze ook niet uitmaakt of dat in bad, in bed, op de stoep, in een bushokje, in de bus, onder een palmboom, in de kerk, in de supermarkt, en/of in het bijzijn van een groep toehoorders gebeurt.

Passie

De heetste momenten kwamen deze week van Piet en van de Franse situatie bij Claudia. Eerst die laatste, want tijdens een barbecue voor een stel vrienden, zagen we iets heel intiems gebeuren. Laat ik het wat uitgebreid beschrijven, zodat we elke milliseconde van deze uitwisseling van passie kunnen savoureren. Paul hief zijn kin een beetje schuin op, deed zijn ogen open en zocht naar – vermoedelijk – de ogen van Claudia (we konden haar gezicht namelijk niet zien, maar haar wel herkennen aan haar broek). Paul lachte even met zijn ogen, toverde een half glimlachje om zijn mond en liet daarna zijn linker (voor de kijkers thuis rechter) ooglid naar beneden vallen. Het was een heuse knipoog om te signaleren dat hij aan haar kant stond, met haar onder een hoedje speelde, wat er ook zou gebeuren deze avond.

Grensoverschrijdend

Dat was aangekomen bij Claudia, die voor het slapengaan alleen nog maar de naam Paul op haar lippen had. Maar toen ze wakker werd, was daar ineens die andere naam: René. Want hoe kon je nou niet zwichten voor zo’n kat-uit-de-boom-kijker die zonder enige aanwijzing ziet dat een kalfje dorstig is, dat een emmer water gaat brengen, om tevreden toe te kijken hoe het dier 2,5 liter vocht op staat te slobberen?

En vergeet niet dat waar Paul het bij een opwindende knipoog hield, René bijna grensoverschrijdend bezig was. Hij sloeg eerst een bemoedigende arm om Claudia’s middel, en liet die daarna steeds een beetje verder naar het zuiden afglijden.

Ik wil jou, hier, nu

Claudia liet hem zijn spullen niet pakken, maar vond blijkbaar dat het naar meer smaakte. “Hoe kun je me overreden om voor jou te gaan?” vroeg ze aan René. Daar was de opening. In de stilte die volgde zag ik René in gedachten het messenblok en alles wat er nog op het aanrecht geparkeerd stond wegvegen, Claudia daarop leggen en haar zoenen tot ze aan geen enkel ooglid van Paul meer denken kon. Of in plaats van handelen, het anders in woord even duidelijk te maken: “Ik wil jou! Nu! Ik wil mijn arm niet alleen op je middel laten rusten! Ik wil kalfjes die nooit meer dorst zullen hebben. Mag ik al je weides water geven? Mag ik je mijn hele hart geven, zonder kat en zonder boom?” René deed echter… niets. Er volgde nog een soort deadline, zodat hij wat tijd had om over een antwoord na te denken. Kans verkeken. Bovendien: een deadline is voor niemand fijn. Vraag dat maar aan Bernice.

Vuurwerk

Blijven we over met Piet. Want wie had ooit gedacht dat het vuurwerk uit Duitsland zou komen? Terwijl Gea zo gretig bij hem op het trekkertje kroop, dacht ik: wat een leuke vrouw, het wordt Gea. En toen ik Gea zichzelf kwetsbaar op zag stellen en begon over de ziekte die ze had doorstaan, dacht ik: Gea, kies alsjeblieft Gea, die verdient het zo om met een leuke man voor altijd in de vakantiestand te mogen staan. Die lieve Gea ging ook nog eens heel demonstratief Duits leren door te beginnen met een zin die ze nooit uit zou gaan spreken: “Ich bin Hans”.

Ganz geil

Terwijl Gea daar zo noest zat te studeren op de naamvallen en hoe je moest zeggen dat je geen man was, ging Piet met Anke een ommetje maken. Ik rook narigheid. “Gea, laat ze niet gaan”, zei ik tegen het televisiescherm. “Gea, pass toch auf! Der Piet und die Anke sind ganz geil…!” Anke en Piet draaiden om elkaar heen, wie mocht waar lopen en wie ging wat zeggen? Voelen, dat was goed. Elkaar voelen. Overal voelen. Er bleek al gezoend te zijn. Of daar was geen cameraploeg bij geweest, of ik was toen net even met het aanvullen van de borrelnoten bezig (zul je altijd zien). Hoe dan ook was daarna zeker dat er weer gezoend ging worden. En hoppa, daar gingen ze: er bovenop. Eindelijk de remmen los. Zo ziet passie a la Boer Zoekt Vrouw eruit: een flukse, maar stevige kus op de mond.

Los van Gea en hoe die nou toch straks van dit nieuws bij moet gaan komen, was het Anke net zo goed van harte gegund. Und der Piet natürlich auch.

Ivo van Woerden is journalist en schrijver. Voor Linda.nl blogt hij over kijkcijferknallers als ‘Boer Zoekt Vrouw’ en ‘Wie is de Mol?’.

Kijk afl. 9 van Boer Zoekt Vrouw hier terug.

'Boer zoekt Vrouw': Richard kijkt om zich heen en Haico kan op meer brieven rekenenLees ook