“Ik vroeg de arts in hoeverre onze zoon zou lijden”, vervolgt ze. “De arts antwoordde: ‘In hoeverre lijd je als je niet weet dat je lijdt?’ Dat vond ik heel heftig.”

Linscheer en haar partner informeren naar de opties. Ze willen absoluut geen kindje op de wereld zetten dat moet lijden, maar een zwangerschapsafbreking lijkt geen mogelijkheid meer, omdat ze al dertig weten zwanger is.  Als een arts ze influistert dat de mogelijkheden in België groter zijn, wijken ze uit naar het buurland.

Toetsing

In Nederland is een abortus na 24 weken alleen toegestaan als er zwaarwegende medische redenen zijn. “Daarbinnen heb je twee categorieën. De eerste categorie is helder: kinderen met een aandoening die niet met het leven verenigbaar is. De tweede categorie is gecompliceerder. Dat zijn kinderen, zoals onze zoon Luke, met een ernstige aandoening en die ondraaglijk lijden. Maar dat is heel subjectief.”

De regels in Nederland en België verschillen niet wezenlijk, op een belangrijk punt na. “In Nederland heb je een toetsing achteraf. Dat is in België niet het geval. Direct na de bevalling komt in Nederland de lijkschouwer op bezoek. Hij of zij kijkt of de baby een natuurlijke dood is gestorven. Bij een abortus is dat is niet het geval, waarop de lijkschouwer moet controleren of aan alle zorgvuldigheidseisen is voldaan. Als dat niet zo is, kan de arts worden vervolgd.”

En omdat veel artsen de hete adem van justitie in hun nek voelen, nemen ze het risico vaak liever niet. “In theorie zou hier coulant mee omgegaan worden, maar in de praktijk blijkt dat de artsen bang zijn. Ze zitten in een spagaat.”

Wet van L.E.F.

Nog geen vier maanden geleden beviel Linscheer van haar levenloze baby. “Ik kan niet zeggen dat het goed gaat. Het gaat redelijk, gezien de omstandigheden. Nu hebben we een paar goede dagen, maar het verdriet is onvoorspelbaar. Soms komt het als een tsunami over me heen. We zitten – met onze dochter van 2,5 – in een bubbel. Door haar moeten we geforceerd in een ritme blijven.”

Linscheer verzamelt haar krachten voor een initiatief dat ze starttte: de Wet van L.E.F. “L.E.F. staat voor ‘Luke Edgar Ferdinand’, de naam van onze zoon. Mijn doel is het taboe op de late zwangerschapsafbreking te doorbreken. En de informatie hierover moet voor iedereen toegankelijk zijn.”

Regelgeving

Daarnaast wil ze de bestaande regelgeving werkbaar maken. “Het is goed dat er kaders zijn, maar het werkt nu niet goed en veel mensen vallen tussen wal en schip.”

Op dit moment wordt de abortusregelgeving geëvalueerd door onderzoeksgroep Pro Facto. Volgend jaar zullen zij hun conclusies presteren aan het kabinet. Linscheer: “Ik ben betrokken bij de evaluatie. Heb contact met andere ouders die in vergelijkbare situaties zitten of hebben gezeten, en wijs hen door naar de onderzoeksgroep. Hoe meer verhalen over late zwangerschapsafbreking we verzamelen, hoe meer draagvlak voor verandering er zal zijn.”

Missie, geen strijd

Ze vervolgt: “Het is een missie, geen strijd. Ik begrijp alle partijen in dit verhaal. Ik wil niemand aan de schandpaal nagelen. Ik wil laten zien wat er nu gebeurt en wat de gevolgen daarvan zijn.”

En of ze vertrouwen heeft dat het gaat lukken? “Ik heb vertrouwen dat ik doe wat het juiste is, en dat het nodig is. Zeker als ik zie wat de reacties om mij heen zijn, mensen die hetzelfde meemaken lopen naast hun verdriet allemaal tegen dezelfde problemen aan. Ik hoop dat er iets gaat veranderen, maar ik vind het heel spannend. De politiek blijft een slangenkuil.  Ik probeer zoveel mogelijk zaadjes te planten en op die manier iets te betekenen voor anderen. Dan is dit allemaal niet voor niets geweest.”

Lees ook
Nederlandse artsen zwijgen uit angst voor vervolging soms over mogelijkheden late abortus

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Bienvenida (@dewetvanlef)