Dankzij grote inspanningen van Bienvenida Linscheer buigt minister Kuipers van Volksgezondheid zich over het vraagstuk van late zwangerschapsafbreking. Als ervaringsexpert maakt ze zich druk om de zaak. Dankzij haar zijn voor het eerst ouders over het onderwerp gehoord.
Een nieuw onderzoek moet duidelijk maken hoe de Nederlandse abortusregeling in de praktijk werkt én of die aangepast moet worden.
De Nederlandse wet zegt namelijk dat elke arts die een abortus uitvoert bij een baby van 24 weken of ouder in Nederland strafbaar is. Maar wanneer je er na die grens achter komt dat je kind een zeer ernstige afwijking heeft, kan je niet veel doen. Behalve uitwijken naar België, zoals Linscheer deed.
‘Het onderzoeksinstituut ZonMw heeft nu in opdracht van de minister onderzocht hoe de abortusregeling werkt. Ik heb veel ouders aangedragen die hierover mee konden praten. Het verslag ligt nu bij minister Kuipers en het is heel spannend, want hoe gaat hij erop reageren? Ook wil ik graag het verslag lezen dat binnenkort openbaar wordt. Ik blijf mij hard maken voor de zaak. Heel wat ouders hebben mij het afgelopen jaar huilend opgebeld over hun dilemma en gelukkig kon ik ze begeleiden naar België.’
Linscheer vertelde eerder al aan LINDA.nl wat haar is overkomen. Haar zwangerschap lijkt in eerste instantie voorspoedig te verlopen, tot ze na dertig weken te horen krijgt dat de hersenen van haar baby veel te klein zijn. Artsen voorspellen dat haar kindje na geboorte zal kunnen ademen en met zijn ogen knipperen, maar dat het daar waarschijnlijk bij blijft.
“Het is een hele gekke tijd geweest”, vertelt Linscheer blikt ze terug op haar eigen ervaring. “Begin januari 2021 was ik dertig weken zwanger. Wij dachten dat er niks aan de hand was, maar per toeval kwamen we erachter dat het helemaal niet goed ging. De hersenen van de baby waren te klein en we werden doorgestuurd naar een academisch ziekenhuis. Elf gespecialiseerde artsen waren het erover eens: de situatie was afschuwelijk.”
“Ik vroeg de arts in hoeverre onze zoon zou lijden”, vervolgt ze. “De arts antwoordde: ‘In hoeverre lijd je als je niet weet dat je lijdt?’ Dat vond ik heel heftig.”
Linscheer en haar partner informeren naar de opties. Ze willen absoluut geen kindje op de wereld zetten dat moet lijden, maar een zwangerschapsafbreking lijkt geen mogelijkheid meer, omdat ze al dertig weten zwanger is. Als een arts ze influistert dat de mogelijkheden in België groter zijn, wijken ze uit naar het buurland.
In Nederland is een abortus na 24 weken alleen toegestaan als er zwaarwegende medische redenen zijn. “Daarbinnen heb je twee categorieën. De eerste categorie is helder: kinderen met een aandoening die niet met het leven verenigbaar is. De tweede categorie is gecompliceerder. Dat zijn kinderen, zoals onze zoon Luke, met een ernstige aandoening en die ondraaglijk lijden. Maar dat is heel subjectief.”
De regels in Nederland en België verschillen niet wezenlijk, op een belangrijk punt na. “In Nederland heb je een toetsing achteraf. Dat is in België niet het geval. Direct na de bevalling komt in Nederland de lijkschouwer op bezoek. Hij of zij kijkt of de baby een natuurlijke dood is gestorven. Bij een abortus is dat is niet het geval, waarop de lijkschouwer moet controleren of aan alle zorgvuldigheidseisen is voldaan. Als dat niet zo is, kan de arts worden vervolgd.”
En omdat veel artsen de hete adem van justitie in hun nek voelen, nemen ze het risico vaak liever niet. “In theorie zou hier coulant mee omgegaan worden, maar in de praktijk blijkt dat de artsen bang zijn. Ze zitten in een spagaat.”
Op 11 februari 2021 beviel Linscheer van haar levenloze baby. Een heftige periode van verdriet volgt. Maar Linscheer verzamelt ook haar krachten voor een initiatief: de Wet van L.E.F. “L.E.F. staat voor ‘Luke Edgar Ferdinand’, de naam van onze zoon. Daarmee heeft ze een belangrijk doel voor ogen: het taboe op de late zwangerschapsafbreking doorbreken. “En de informatie hierover moet voor iedereen toegankelijk zijn.”
Daarnaast wil ze de bestaande regelgeving werkbaar maken. “Het is goed dat er kaders zijn, maar het werkt nu niet goed en veel mensen vallen tussen wal en schip.”
Linscheer: “Ik ben betrokken bij de evaluatie van de abortusregelgeving. Daarvoor heb ik contact met andere ouders die in vergelijkbare situaties zitten of hebben gezeten, en heb hen doorverwezen naar de onderzoeksgroep. Hoe meer verhalen over late zwangerschapsafbreking we verzamelen, hoe meer draagvlak voor verandering er zal zijn.”
Ze vervolgt: “Het is een missie, geen strijd. Ik begrijp alle partijen in dit verhaal. Ik wil niemand aan de schandpaal nagelen. Ik wil laten zien wat er nu gebeurt en wat de gevolgen daarvan zijn.”
En of ze vertrouwen heeft dat het gaat lukken? “Ik heb vertrouwen dat ik doe wat het juiste is, en dat het nodig is. Zeker als ik zie wat de reacties om mij heen zijn, mensen die hetzelfde meemaken lopen naast hun verdriet allemaal tegen dezelfde problemen aan. Ik hoop dat er iets gaat veranderen, maar ik vind het heel spannend. Ik probeer zoveel mogelijk zaadjes te planten en op die manier iets te betekenen voor anderen. Dan is dit allemaal niet voor niets geweest.”
Dit artikel is eerder gepubliceerd op LINDA.nl
Nederlandse artsen zwijgen uit angst voor vervolging soms over mogelijkheden late abortus
Dit bericht bekijken op Instagram
