De smaak van de kleur beige

Nou goed, daar gingen de bakkers. Frambozen blijken in elke ronde, ongeacht het thema wel favoriet te zijn. En de witte chocola wordt ook regelmatig van stal gehaald. Caramel, chocola, koffie. Gelukkig was Enzo ook van de partij die met tofu aan de slag ging om een veganistische chocolademoestaart op tafel te gaan zetten. ‘Tofu’ zeiden we hier allebei met een vies gezicht op de bank. Die dikke witte lappen die naar cement en de kleur beige smaken. Maar die Enzo ging daar dus helemaal out of the box mee aan de slag, toverde een zalig uitziende vijgencompote uit een pannetje, liet het woord ‘hazelnoot’ vallen en daarna zagen we een pracht van een taart met een schitterend afgewerkte chocoladerand. Janny zette haar vorkje erin. Robert ging er ook vol voor en the rest is history: ‘zo verfijnd van smaak’, ‘een plaatje’, ‘echt goed’. En vooral: eens even helemaal iets anders.

Zo liet Enzo de anderen na de eerste ronde flink achter zich om zich volledig op de technische opdracht te storten: 3D-citroenmerenguetaartjes. Citroenvormige, of nou ja ‘citroen’… zeg maar honkbalvormige taartjes met een lekkere vulling. De truc was om te weten wat Duits schuim was. Dat bleek geen schuim waar je nog een fiets van te goed hebt, maar een merengue te zijn die au bain-marie bij vijftig graden gemaakt moest worden. Want die glanst beter en die komt makkelijker van zijn vormpje los, vandaar.

Heel Holland Bakt: 'Dikker dan dit wordt hij niet, schat'Lees ook

Het schuim van Klaus

Er is dus ergens iemand geweest, vermoedelijk een Duitser, we noemen hem Klaus, die op een ochtend wakker werd na een hele nacht out of the box dromen en die ineens het licht zag: ‘Ik ga mijn merengue au bain-marie maken bij 50 graden, maar niet met te veel suiker want dan wordt hij stugger!’ En ook daar was the rest history. Klaus werd een Duitse meesterbakker en zijn techniek werd zo vreselijk geplagieerd dat zijn naam er niet meer mee verbonden is.

Enzo’s honkballen waren desondanks te zacht, waardoor het Zeinab lukte om er met de winst vandoor te gaan.

Bouwen met eclairs

Tijd voor het spektakelstuk. ‘Zullen we ze maar weer wat laten bouwen?’ Moeten ze hebben gedacht tijdens de Heel Holland Bakt-vergadering. Bouwen betekent immers instortingsgevaar en dat kan dan nog wat spanning opleveren. Vorige week moest er een gebouw van peperkoek op tafel worden gezet, dus die optie viel deze week af. ‘Jullie moeten een toren van eclairs maken,’ werd nu de opdracht. Hij moest 40 centimeter hoog zijn. Flink dus.

Risico?

Maar om te voorkomen dat het spannend zou worden, was er thuis alvast flink geklust. Marieke was gelukkig getrouwd met een bouwvakker die een kant en klare stellage voor haar had staan lassen. Juliaan bouwt door de weeks machines, dus die had met wat overgebleven platen en schroeven een molen in elkaar gejast. Tom had vast een Arc de Triomph geknutseld en Zeinab kwam ook al met een kant en klaar staketsel aan. Er moesten alleen nog sate-prikkers in. Gelukkig kon André haar daarmee helpen. De enige die echt risico nam, was toch weer Enzo. Die koos voor het live bouwen van een eclairkaartenhuis.

Volspuiten is een gevoelskwestie

We leerden dat soezendeeg voor eclairs niet te dik, maar ook niet te dun moest zijn. Dat het van de dag, van het moment, van je humeur afhing hoeveel eieren erin gingen. Daarbij kon een half eitje toch al het verschil maken. En het volspuiten van die eclairs was ook weer een gevoelskwestie. Er moest niet te weinig, maar ook niet te veel in. Je moest dat in je hand voelen. Juist ja. Daar konden we wat mee.

Zeinabs sublieme vullingen

Uiteindelijk bleek dat Enzo toch niet helemaal goed zijn deeg had aangevoeld waardoor het te slap was geworden en niet lekker was, laat staan dat het bouwen er goed mee was gelukt. Zeinab ging er vanwege haar sublieme vullingen met de winst en de meesterbakker-titel vandoor, ondanks dat haar toren nog niet helemaal af was. Ondanks de hulp van André. Ik vond dat het out of the box denken, het nemen van risico’s best wel wat meer beloond mocht worden, ongeacht Zeinab’s oogstrelende eclairs.

Naaier

Nu maar hopen dat het Heel Holland Bakt-team eens een vurige brainstormsessie gaat organiseren voor nieuwe thema’s. Een tip is om bijvoorbeeld de afgelopen uitzending eens terug te kijken. De thema’s vliegen je namelijk gewoon om de oren: ‘shock’, ‘kliederboel’, ‘lekker lekken’, ‘de billen van m’n tante’, ‘gevaar’, ‘tofu’, ‘meid’, ‘naaier’, ‘wiebel’, ‘daar komtie’, ‘uit elkaar trekken’, ‘paniek’ en ‘chaos’ om maar eens wat te noemen. Dat levert dan ongetwijfeld creatieve invullingen op én bloedstollendere televisie.

Bekijk de aflevering hier terug.

Ivo van Woerden is journalist en schrijver. Voor Linda.nl blogt hij over kijkcijferknallers als Boer Zoekt Vrouw, Heel Holland Bakt en Wie is de Mol?

'Heel Holland Bakt' is weer smullen: 'Ik ga op de versiertoer'Lees ook