De ‘levende doodskist’ van Bob Hendrikx was dit weekend in het nieuws: de eerste uitvaart met zijn kist van schimmeldraden vond plaats. Goed voor de bodem én de gemoedsrust, als je een natuurliefhebber bent.
Op welke manieren kun je je uitvaart tegenwoordig nog meer vergroenen? We zetten een aantal opties op een rij.
Deze witte kist wordt in een week tijd opgekweekt in een lab en heeft iets weg van piepschuim. Op de bodem ligt een bedje van mos. De kist is gemaakt van mycelium, een ondergrondse schimmel die bovengronds zwammen produceert. Als je die gecontroleerd laat groeien, kun je daar dus ook een kist van maken. Mycelium is een bijzonder goede recycler en kan afvalstoffen uit het menselijk lichaam neutraliseren.
In dertig tot vijfenveertig dagen tijd is de kist vergaan. Daarna gaat het mycelium zijn werk doen en zet het deze de resten in als rijke voedingsstoffen voor planten en bomen. Een koopje is ’t niet: voor deze ecokist betaal je al snel tussen de 1250 en 1500 euro.
Startup #TUDelft ‘Loop’ heeft een levende doodskist ontwikkeld van mycelium. Deze Living Cocoon draagt bij aan efficiënte ‘compostering’ van het lichaam en levert zo een verrijkte voedingsbodem voor (nieuwe) bomen en planten. https://t.co/iNJyTBByaL pic.twitter.com/fOtbdziu5Z
— Roy Meijer ロイ マイヤー (@RoyMeijer) September 14, 2020
Als een bedje van mos je nog niet direct kietelt, zijn er nog zat andere opties voor een milieuvriendelijke kist tijdens je uitvaart. Zo bestaan er kisten van karton met een belijning van jute of katoen. Simpele houten doodskisten zijn al aardig populair (zonder toevoegingen als verf of lak), maar je kunt tegenwoordig zelfs kiezen voor een mandje van riet en wilgentenen.
’Doodskist van karton beter voor milieu’ https://t.co/iw48WEg0RP pic.twitter.com/lLzQTrJ4yM
— Noordhollands Dagblad (@nhdagblad) December 17, 2019
Op een natuurbegraafplaats liggen de graven in een natuurlijke omgeving, vaak een bos of park, zonder afrasteringen en grote grafstenen. De meeste graven zijn sober: het is de bedoeling dat ze opgaan in de omgeving. Een van de voorwaarden hiervoor is dat de overledene wordt begraven zonder materialen die belastend zijn voor het milieu. Dit geldt voor kleding, maar ook de kist of urn mag geen lak of ornamenten bevatten.
Na een crematie kun je de as in een stenen urn bewaren, maar je kunt ook kiezen voor een biologisch afbreekbaar exemplaar. En niet zomaar eentje, maar een urn waar je een boom of struik uit kunt laten groeien. In het deksel van de urn bevindt zich het zaadje en een wortelbed. Na een tijdje groeien de wortels daar doorheen en halen ze voedingsstoffen uit de as, die daaronder ligt. Zo wordt de as dus bron van nieuw leven en kunnen nabestaanden een boom plaatsen als herinnering aan de overledene. The circle of life, gewoon in je eigen achtertuin.
Afbreekbare urn. Credits: urnwebshop.nl
Dit type urn is vooral geschikt voor mensen die uitgestrooid willen worden boven zee. Na de as kun je deze urn gewoon achterlaten in het water: ook deze urn is volledig biologisch afbreekbaar en na enkele minuten opgelost.
Weer unieke #zee-urn aan de collectie van #Biodeco toegevoed. https://t.co/QQTdaSvJrP pic.twitter.com/JAJpdqABe1
— Aqua Air Services (@Aquaairservices) October 26, 2015
Resomeren is, simpel gezegd, een watercrematie. Het lichaam wordt opgelost in een vloeistof, meestal een combinatie van water en kaliumhydroxide. Het lichaam wordt eerst in een speciale kist in een afgesloten stalen cabine gelegd, waarna het met behulp van druk en temperatuur oplost in de chemicaliën. Dit hele proces neemt tussen de twee en tien uur tijd in beslag. Hierna blijft een wit poeder over van de botten, dat je kunt uitstrooien of bewaren in een urn. Deze methode is duurzamer dan een normale crematie, omdat hierbij veel minder CO2 wordt uitgestoten. Resomeren is nu nog niet toegestaan in Nederland, maar er wordt gewerkt aan het aanpassen van de wetgeving hierover.
Lees ook
Annemiek verzorgt uitvaarten tijdens corona: ‘Rouwen kan niemand alleen, zeker nu niet’
