Ivo van Woerden (42) praat je bij over afl 11 van ‘Boer Zoekt Vrouw’: Janine zei ‘Nee’ tegen de ‘Ja’-zegger, Rob kocht een kaartje voor Wendy-on-Ice en elke alleenstaande vrouw kan met een Maudfit aan haar fantasie laten uitkomen.
Let op: spoilers.
We hebben de ‘M’, we hebben de ‘A’, we hebben de ‘U’, we hebben de ‘D’: Maud! Maud! Maud!
Het hoge woord is er dan eindelijk uit en tegen ieders verwachting in (althans, tegen mijn eigen verwachting en die van mijn fysiotherapeute) is het Maud geworden. Ze is helemaal niet te veel voor Evert, sterker nog: ze is gewoon precies wat hij zoekt. Elke dag een brief om de dag mee af te sluiten met veel synoniemen en uitdrukkingen van liefde om ‘goed’ en ‘is goed’ tegen te zeggen. Elke dag hartjes zoeken op kalfjeskoppen, in aardappelzakken en in walnootschillen. Nooit zal het meer saai zijn op de boerderij van Evert. En zeker niet stil.
Ze zwaaide Nans het hardste uit en toen ze daarna in de armen van haar Evert hing, zag ik het: dat paste beter dan ik dacht. Die aanrakingen. Het flukse kieteltje over zijn adamsappel, die lichte wrijving over zijn arm. Het was het startschot om de Evert-fantasie volledig te gaan ontplooien. Op de stevig geswifferde vloer, in het kommetje van de hangmat en daarna nog een keer uitgebreid in spiegelbeeld.
Het mooie was dat Boer zoekt vrouw na het eindeloze uitsmeren van deze cliffhanger ineens in de hoogste versnelling doorging en we, nog niet eens bijgekomen van de schok, al bij Mauds zus Fleur aan tafel zaten om gehaktballen te proeven. Wat blijkt: Fleur is een exacte kopie van Maud. Ik bedoel, het is goed dat ze een andere naam heeft gekregen, anders zou je in de war raken. Ze droeg zelfs een Maudfit, een denim ensemble dat na deze uitzendingen natuurlijk een enorme vlucht gaat nemen. Iedere alleenstaande welbespraakte vrouw met een liefdesfantasie zal ermee door stad en land trekken om er, bijgestaan door uitvoerige doventolkbrieven, eenzame boeren mee te verlustigen.
We werden niet op de hoogte gesteld van de status van Fleur, maar het lijkt mij ook meer dan een goed idee om Fleur (mits ze single is) zo snel mogelijk mee te tronen naar de boerderij van Evert. Koop zit daar toch ook maar gewoon in zijn uppie in het haardvuur te staren (de bezoekers van de Boer zoekt vrouw-website weten dat Cora daar al lang en breed weer vertrokken is). Koop heeft ook handen. Dat staat vast. Zeker twee. En die lijken vast wel op die van Evert. Hoe leuk zou het zijn als Maud en Evert, Fleur en Koop er gevieren een nieuw leven starten?
Die andere cliffhanger werd ook ingelost. En gelukkig maar. Ik ben een emotionele eter en ik geloof dat ik door de ellenlange, uitgerekte, ongemakkelijke stiltes tussen Janine en Christiaan inmiddels een kilootje of tien ben aangekomen. Alleen chocola hielp om de plaatsvervangende stress te beteugelen. Hoe ze daar weer in die schuur stonden en Janine vergeefs een allerlaatste poging waagde om Christiaan zijn ware zelf tevoorschijn te toveren, hem te bewegen zijn masker te laten zakken, de muur af te breken en haar volledig te overweldigen met zijn diep verstopte extraverte persoonlijkheid.
Maar dat gebeurde natuurlijk niet. Arme Christaan. Hij wilde wel. Ik zag het tussen de overgang van pure naar melkchocola door. Zoenen wilde hij. En van de daken schreeuwen dat hij praten wilde als de camera’s weg waren en de druk van de ongemakkelijke situatie zou verdwijnen. Hij tuitte zijn lippen om ervoor te gaan. Daar komt het, dacht ik. Daar gaat hij. Toe dan Christiaan, zeg het, roep het, zing het desnoods, maar doe het, want dan heb je haar! En Christaan verzamelde alle letters die hij in zichzelf kon vinden en perste het voorbij zijn muur: ‘…Ja.’
Gedesillusioneerd legde ik mijn chocoladereep neer. Dit ging hem echt niet worden.
Janine weende duizend-en-een-tranen en koos daarna eindelijk toch voor het gemak van Sander. Voor de man die onder het filmkijken niet over haar handje had geaaid, maar de rest van de tijd wel gewoon kon zeggen wat er in hem omging. De man die thuis een verzameling rode minitractoren opgesteld heeft staan. De man die een kalfje naar haar vernoemde en ook nog een familie heeft met goedlachse Friezen die wel met een verse vlaai of twee te paaien zijn. Goede keus. Nu is het zaak dat Janine het allemaal laat gebeuren en er niet al te veel analyses op los gaat laten.
Gelukkig konden we van alle Janine-spanning bijkomen met Hans en Annette. Samen op de elektrische fiets. Samen op een bankje. Samen aan een bolus. Hinniken vanuit het middenrif om de Hansleiding. Een hemelbed in Clifden. Hans die zijn bord al leeg heeft terwijl Annette nog aan het benoemen is hoe bijzonder het is om rode wijn uit een glas te proeven én tegelijkertijd gekookt eten op een bord te zien. Filmster zijn. Filmster op leeftijd. Het stond in de boekjes. Sprookjes komen uit. Het is ze gegund.
Ik was ook wel onder de indruk van de ontspannen situatie rond Karlijn en Jouke. Na alle woorden die Jouke had gebruikt om vooral de negatieve kanten van zijn karakter te omschrijven, vermoedde ik dat hij voor geen goud zijn koeien achter zou laten om van het erf te komen en de wereld van Karlijn te betreden. Maar nee, dat deed hij wel. Samen over modderplassen springen, Karlijns koeien bekijken. Constateren dat ze ook in een stal stonden. Charismatisch lachen aan een volle keukentafel. De zegen van de familie kon eroverheen en hup daar gingen ze naar Kopenhagen om daar de Deense bloemetjes buiten te gaan zetten.
Blijven we over met Rob en Wendy. Soms voorspel je iets en hoop je dat het niet uitkomt. Het gaat immers toch om echte mensen met een echt verlangen naar liefde. Maar zonder verstopte hommelkastjes, zonder wedstrijdelement, zonder snoeien, snollebollekes en Koninkspaarden bleek er van Pretpark de Passie Peer weinig over te zijn gebleven. Rob zette al zijn geld op een toegangskaartje naar het hart van Wendy. Al bleek dat wel een kaartje eerste rang voor de voorstelling Wendy-on-ice te zijn. Ze schaatste alle kanten op. Achteruit, pirouettes, een driedubbele axel tussen rozenblaadjes en van handdoeken gevouwen zwanen door. Ze schuurde plagerig makkelijk langs Robs rode konen en vurige lippen, maar doofde het brandje direct weer met een flinke emmer gletsjerwater.
Nog een voorspelling: het gaat er ook niet meer van komen. Rob zal gefrustreerd raken en nog overduidelijker zijn liefde gaan verkondigen. En Wendy zal dat aangrijpen om hem vanaf de voorste rang steeds een rijtje verder naar achter te plaatsen, tot hij achterover van de tribune valt en met wat pleisters en een mitella de perenblues kan gaan luchtgitaren.
Ivo van Woerden is journalist en schrijver. Voor Linda.nl blogt hij over kijkcijferknallers als Boer Zoekt Vrouw, Heel Holland Bakt en Wie is de Mol?
Kijk afl. 11 van Boer Zoekt Vrouw hier terug.
Lees ook'Boer Zoekt Vrouw': Er hing een tongzoen in de lucht
Lees ookBoer zoekt vrouw: Overal handen, maar niet op Nans
Lees ookHeel Holland Bakt: Een Polloniumkoekje van eigen deeg
