Maud biechtte het maar gewoon eerlijk op en dat sierde haar. Opengooien die handel. Het kan er maar uit zijn en zodra de woorden zich mengen met de lucht en oplossen in het niets, ben je ze kwijt en bestaan ze ook niet meer.

De grot die Evert heet

Evert zou er een voorbeeld aan kunnen nemen. Want je ziet aan alles dat er geen kwaad bij zit, dat hij het allemaal graag wil. Zijn handen overal, bij wie dan ook. En dan lang en diep praten over liedjes en hun diepere lagen, over wat de stilte met je doet, welk bootje er drijft op het riviertje dat diep in de grot die Evert heet, ronddobbert. Maar goed, dat lukt hem dus niet. Evert heeft twee manieren van reageren. Hij zegt ‘goed’ of het iets volledigere ‘is goed’. Zelfs de toon verandert niet. Wat moet je daarmee? Hoe kan een vrouw als Maud, die het woord ‘stupéfait’ of anders het synoniem ‘verbouwereerd’ in een volzin kan gebruiken, doordringen tot die grot. Waar zit de ingang?

Vragenlijst

Er moest daarom een vragenlijst komen. Eentje om het gesprek aan te zwengelen. Evert zei nog wel dat het in het café makkelijker gaat, praten. ‘Zet de goede man een pul voor’, riep ik hier gefrustreerd op de bank. Want we snappen allemaal dat er in het café een hulpmiddel aanwezig is om een beetje los te komen. Maar goed, Evert was zelf ook niet op het idee gekomen zichzelf iets in te schenken en dus bleef het bij ‘goed’ en ‘is goed’, tot er ineens een bliksemschicht aan inzicht voorbij kwam. Nans vond zichzelf namelijk onzeker, iemand die nog moest leren ruimte in te nemen. Maud bestempelde haar in de zoveelste luide volzin juist als extravert. En Evert die keek daar doorheen en dacht dat ze zichzelf dat sociale had aangeleerd op haar werk. Ráák! Je zag de fantasie van Nans ter plekke aangezwengeld worden: een boer met diepgang. Een boer die haar wel degelijk zag voor wie ze was. Jackpot!

Klodder

Maud kreeg de volgende dag een broodkruimeltje liefde toegeworpen toen er een klodder van iets, laten we zeggen warme melk, op haar ‘snuit’ zat en Evert dat liefdevol met een doekje af kwam poetsen. Genoeg om een heel nieuw hoofdstuk aan de Evert-fantasie toe te voegen: Handen. Handen die doekjes vasthouden. Overal melk. Overal doekjes. Vlekken die weg moeten. Evert die mechanisch yoga-achtig poetst. Zalig.

Schuilen voor Rob

Ondertussen ging het er op de boerderij van Rob compleet anders aan toe. Daar was het zaak om je af en toe even een uurtje in de boomgaard te verschuilen om niet volledig van top tot teen afgelebberd te worden. ‘Nee Rob, ik zoek me rot naar die hommelkastjes, maar ik kan ze echt niet vinden. Jammer hoor.’

Na een stevig robbertje vriendschappelijk deep-tissue twisteren, leken daar alle remmingen over boord te zijn gegooid. Rob maakte allerhande rare geluiden en de dames moesten proberen hem toch nog aantrekkelijk te vinden. Wendy ging er maar in mee en Sonja hield zich, ook wel begrijpelijk, wat meer op de achtergrond.

Team Sonja

Ik ben sinds deze uitzending compleet geswitched naar team Sonja. Niet dat Rob niet keihard voor Wendy gaat kiezen, dat zien we al sinds de eerste kennismaking aankomen. Maar nee, ik was gewoon zo onder de indruk van Sonja. Rob had namelijk een wedstrijdelement in de strijd om zijn liefde aangebracht. Hij probeerde de dames flink op te jutten om zich het leplazarus met hommelkasten te slepen om maar weer die natte lippen, die happende mond, als beloning te mogen aanvaarden. Tot Rob tegen Sonja zei dat hij soms momentjes met haar creëerde om haar gevoelens te peilen, waar ze dan niet zomaar op inging. En die goeie, geweldige Sonja die zei gewoon keihard dat ze zelf wel bepaalde wanneer een moment, háár moment was om te zoenen. Of wat dan ook te voelen of te doen.

Veroveren

Ineens gunde ik het Rob om een vrouw als Sonja te moeten veroveren, eens even een stapje terug te moeten doen en te onderzoeken wat dat voor vrouw is. Ik vrees namelijk dat het driedubbeldik Wendy wordt, gewoon omdat dat kan en dat dan zo ergens halverwege de citytrip, als het wedstrijdelement niet meer van toepassing is, Wendy tot de conclusie komt dat hij het toch niet voor haar is. Ik gun ze natuurlijk allemaal de liefde, laat dat voorop staan, maar het zou me niets verbazen als we straks drie allenige types over houden en een hele berg hommels op zoek naar hun kastjes.

Rollercoaster bij Hans

Bij Hans was het andere koek. Ook daar leek Dinie vanaf het prilste begin de beste kandidaat voor een relatie, vanwege de omgevingsfactoren, haar achtergrond met paarden en haar rugzakje. Maar dat rugzakje leek nou juist in de weg te zitten van een opbloeiende liefde. Yvon vatte het mooi samen: je wordt hier herinnerd aan alles wat je niet meer hebt. Ze liet Hans verdrietig achter en gaf Annette een duwtje op een interne rollercoaster aan emoties. ‘Wablief?’ zei Hans onderuitgezakt voor de televisie. ‘Rollercoaster,’ zei Annette. Het lijkt me verstandig dat hun eerste date niet een dagje six flags zal zijn.

Kriebels bij Jouke

Zelden zagen we Jouke zo in zijn nopjes. Er waren nieuwe koeien uit Denemarken gekomen. Jouke keek als een jongen die op de kermis eindelijk de teddybeer van zijn dromen uit zo’n machine met een grijparm had weten te trekken. De dames stonden er wat verbouwereerd naast. Lotte had het idee dat ze niet gezien werd en daardoor ook weinig van zichzelf durfde te laten zien. Zelfbescherming. Heel begrijpelijk in de stal van Jouke. Karlijn begon daarentegen giechelend over kriebels te vertellen. Jouke blijkt ook iets te voelen. Zou het voor de dame zijn die hij plagerig met een straaltje water besproeide ergens tussen een ochtendhumeur en nachtbraken in?

Janines confrontatie

Arme Janine zat er ondertussen volledig doorheen. Want wat moest ze nou met twee reuzen die zowel op slot als open stonden. Sander was dan wel vlotter dan Christiaan, maar die stelde hele moeilijke vragen als ‘hoe zie je dit voor je?’ Janine raakte in verwarring. Hoe moet je antwoorden op zo’n ingewikkelde, confronterende vraag? Nou bijvoorbeeld door te zeggen hoe je het voor je ziet als hij het zou worden in plaats van daar bang voor te zijn.

Schuinsmarcheerster

Tegen haar vrienden durfde ze zich wel uit te spreken. Logisch, die zijn veilig, maar de liefde is de onveiligheid aan durven gaan. Gelukkig deed Janine dat de volgende dag bij Christaan die welhaast een hardere noot om te kraken blijkt dan boer Evert. Tot het hoge woord eruit kwam. Hij was pijn gedaan door een of andere vreselijke schuinsmarcheerster. Hup, pleister eraf en de wond laten zien. Als Janine dat nu ook doet, dan is het mogelijk, dan kan er iets opbloeien dat verder gaat dan een fantasie over een leven met een stille reus. Dan kan het allemaal realiteit worden.

Ivo van Woerden is journalist en schrijver. Voor Linda.nl blogt hij over kijkcijferknallers als Boer Zoekt Vrouw, Heel Holland Bakt en Wie is de Mol?

Kijk afl. 9 van Boer Zoekt Vrouw hier terug.

Lees ookBoer zoekt vrouw: ‘Hij is in ieder geval nat’ Lees ookBoer zoekt vrouw: ‘Kleppie open?’ Nee, kleppie dicht! Lees ookHeel Holland Bakt: 'Dikker dan dit wordt hij niet, schat'